Erno zijn eerste werkweek zit er op

Erno zijn eerste week zit er op. Het was wel even wennen, want het is lichamelijk werk, wat hij niet gewend is natuurlijk. De eerste twee dagen was hij met sloopwerk bezig. Toen voelde hij zijn spiertjes wel even. En de derde dag was hij een kozijn voor een deur aan het maken en een vloertje in een kast. De vierde dag heeft hij de vloer afgemaakt. Morgenochtend nog even en dan heeft hij lang weekend.
Ze zijn een oud, historisch pand aan het renoveren van ongeveer 110 jaar oud. Met 3 verdiepingen. Af en toe vind Erno nog iets ergens achter, van jaren geleden. Bonnen van net na de oorlog, voor het verkrijgen van een krantje. En krantenknipsels en munten.
Hij vind het wel leuk, interessant en leerzaam om te doen. Hij werkt met nog twee timmermannen. Die zijn erg aardig en behulpzaam en geven uitleg. Hij heeft hier meer voldoening van een gewerkte dag, dan bij de beveiliging. En hij werkt 5 minuten vanaf ons huis. Pure luxe, vind hij. 's Avonds slaapt hij als een roos. Tja, het is allemaal nieuw en even wennen. Hij werkt van 08.00 uur tot 17.00 uur. Ik breng en haal hem dan. Dan hebben wij de auto de hele dag. Rosanne en Kevin zijn nu een visitekaartje voor hem aan het creëren op de computer.

Rosanne en ik zijn de hele week bezig geweest met CV's en sollicitatiebrieven maken, versturen en rond brengen. Rosanne heeft vanmiddag bericht gekregen van twee bedrijven, waar ze allebei terecht kan. Ze kiest voorlopig voor een stand (van een winkel ) in het winkelcentrum. Als verkoopster dus. De winkels zijn hier lang open en ze werkt op verschillende tijden.
Ze blijft schaatslessen op de dinsdag- en vrijdagavonden. Kevin gaat niet. Die wacht tot de 400 meter buitenbaan vlak bij ons huis wordt geopend en gaat dan daar schaatsen.
Het mountainbiken zal nu wel afgelopen zijn, voorlopig, want er ligt nu sneeuw hier. Wel niet zo veel nog, maar toch. En dat is maar goed ook, want er is een poema gesignaleerd daar. Bbbrrr.

We hebben inmiddels kennis gemaakt met de enige Nederlandse bakker hier in Brandon. Hoewel, zijn ouders zijn in 1952 naar Canada verhuisd. Hij is dus hier geboren. We wilden zo donker mogelijk brood hebben, maar dat maakt hij niet meer, omdat dat hier niet verkoopt. Maar hij had nog wel een paar lekkere broden in de vriezer voor ons, die mochten we proberen als een "Welkom in Canada" geschenk. Nou, bedankt bakker Kuiper. We komen zeker terug, want het brood en de bolletjes zijn goed.

Toen we uit Nederland vertrokken, hadden we de eerste paar uitzendingen gezien van "The Voice of Holland". We hebben de volgende uitzendingen, die we hebben gemist, opgezocht op internet en die kijken we nu hier ook. We sluiten de computer dan aan de televisie aan en kunnen daarop dan kijken. Het blijft leuk en gezellig om er met elkaar naar te kijken.