Tornado's

 Sioux Valley D.N. resident Rick Hall Smoke

COLIN CORNEAU/BRANDON SUN

De vorige en afgelopen winter waren totaal tegengesteld van elkaar. Zo ook de zomers. Vorige zomer was erg constant; warm en droog. Maar deze zomer geeft veel regen en extreem weer. We hebben al veel onweersbuien en tornado waarschuwingen gehad. Het weer kan behoorlijk huishouden, hebben we ontdekt. Het is kort maar hevig. De rioolputten kunnen de hevige regenval soms niet verwerken, waardoor de straten even onder water staan. Ook de tornado's gaan telkens net langs ons heen. Maar donderdagavond was het wel erg dichtbij. De lucht werd helemaal groen en dat beloofd dan niet veel goeds. In Shilo waren veel bomen ontworteld bij de golf baan en in Sioux Valley waren huizen beschadigd en weg gewaaid. In Brandon zijn we er weer, zonder kleerscheuren vanaf gekomen. De jongens waren op dat moment naar de MacDonalds om ons eenvoudige diner van die dag op te halen. Het water liep over de stoep heen en de bomen stonden te soppen. Maar volgens de weersberichten zijn we nog niet klaar met dit vreemde weer. Ook vrijdagavond werd er weer een tornado waarschuwing afgegeven. Maar daar kwam niets van gelukkig. Er is genoeg schade opgelopen de afgelopen weken, door hevige wind en water overlast. Ja, ja, global warming...

Wat betreft de verhuizing:
Hier, in Manitoba, hebben we fijne ervaringen opgedaan en zullen we dingen achter laten, die we zullen missen. Het constante weer en de warme zomers. De droge sneeuw in de winter. In Ontario zullen we vaker temperatuursverschillen hebben, waardoor we meer sneeuwval en natte sneeuw zullen hebben. Het weer in Ontario is ongeveer tussen Manitoba en Nederland in. De zomers zijn er warmer dan NL, maar er is meer regen dan in Manitoba. De winters zijn er ongeveer 2 maanden korter en milder dan in Manitoba. Als het -25º C is dan is het uitzonderlijk, zegt men. Terwijl we hier 's nachts wel de -40º C hebben gehaald.
Ook de ruimte en de rust zullen we hier wel gaan missen. Het is hier nog wat gemoedelijker en niet zo gehaast. Het is dun bevolkt en dus super rustig op de wegen. Dat zal in Ontario weer anders worden.
Het grappige is, dat we van hier uit maar 3 uur moeten rijden om in Ontario te komen. En dan neemt het nog 3 volle dagen om naar de plek van bestemming te rijden. Zo groot is de provincie. Niet te vergelijken met Nederland dus.
Ook de contacten die we hebben gemaakt met diverse mensen zullen we gaan missen. Maar we hebben er in ieder geval fijne herinneringen aan en dat is dan toch mooi.
Manitoba is duidelijk een agrarische provincie. Met zijn mooie gele canola (koolzaad), vlas, en graan velden. Ook zie je hier veel ronde balen hooi. In Ontario is meer industrie en ook meer toerisme.

In het gebied waar wij gaan wonen is ook veel recreatie. Mensen vanuit de grote stad Toronto en zijn voorsteden rijden ongeveer 1 à 2 uur naar het noorden om daar te recreëren bij o.a. Wasaga Beach aan Georgian Bay. Maar ook om te skiën in de Blue Mountains of te recreëren op het water aan het Simcoe meer.
We gaan het allemaal mee maken.

In Oak Lake, waar ik werk, hebben we dit weekend summer fair. Een heel weekend in het teken van festiviteiten. Vanmorgen zijn ik en Erno vroeg opgestaan en met de jeep van de bank naar Oak Lake gereden en hebben daar ballonnen geblazen en de auto versierd. Om 10 uur reden en liepen we mee in de optocht. We deelden ballonnen en snoep uit. Daarna nog wat vee keuringen bekeken en een lunch genuttigd met de dorpelingen aan lange tafels. Leuk om mee te maken, vooral omdat de meesten je kennen van je werk bij de bank. Daarna maar op huis aan gegaan om nog wat dozen in te pakken, want ja, de verhuizign komt wel dichtbij en tussendoor werken we ook nog.

Ja wel, weer verhuizen!!!

Zoals de meesten van jullie ondertussen hebben vernomen, gaan we weer verhuizen. Ja wel, de vierde keer in ruim 1,5 jaar. We worden er handig in, zal je bijna zeggen. Al hopen we dat het een van de laatste keren zal worden. Maar nu gaan we wel even verder weg. We verhuizen naar de provincie Ontario. Vanaf hier is het 2300 km naar het oosten toe. We komen dus dichter bij Nederland. Ja, ja. Niet dat dat de reden is, hoor. Maar  het is wel een leuke bijkomstigheid. Van en naar Nederland vliegen is een directe vlucht vanaf Toronto naar Amsterdam en duurt 6 à 7 uur.

Om persoonlijke en beroeps redenen hebben we samen besloten om deze stap te nemen. We hebben een verhuiswagen en een trailer besteld, die we op 2 augustus gaan ophalen. Dan nemen we twee dagen om deze te vullen en dan gaan we 4 augustus rijden, in convooi: de verhuiswagen met trailer er achter, onze pickup truck en Kevin's auto. Op 6 augustus aan het einde van de dag zullen we aankomen op de plek van bestemming. Drie volle dagen rijden. We zijn deze week dus al begonnen met inpakken. We werken allemaal de maand juli nog.

Rosanne verhuist de meeste spullen ook mee naar Ontario. Maar die gaat vanaf half augustus tot half december een reis maken door Azië. Dan komt ze terug in Manitoba, omdat ze hier een vriend heeft leren kennen. Hij is beroeps militair en zit sinds twee weken in Afghanistan. Ook die komt half december terug. De bedoeling is om elkaar beter te leren kennen als ze beide terug zijn. Bovendien gaat hij solliciteren voor de Special Forces en die procedure duurt ongeveer een jaar. Als hij slaagt, zal hij worden over geplaatst naar Ontario. Dus zullen hij en Rosanne later naar Ontario komen. En Rosanne blijft nog in dienst van haar huidige werkgever en kan daar gewoon weer aan de slag als ze terug komt van haar reis.

Dat betekent voor ons, dat we Rosanne voorlopig en misschien wel helemaal kwijt zijn. Wel een raar idee, hoor. Maar ja, kleine kinderen worden groot en eens vliegen ze uit. En dat is goed. Zo hoort het.

 

We hebben in Ontario via via (ja, contacten leggen is belangrijk en met name ex-Nederlanders kunnen erg behulpzaam zijn) weer een huis kunnen huren, in eerste instantie voor een jaar en daarna zien we wel weer. Banen hebben we allemaal nog niet, want het blijkt niet gemakkelijk te zijn om op afstand te solliciteren. Hier hebben we dat ook gered, dus dat zal daar ook wel weer lukken. Waar een wil is, is een weg, toch? En in Canada kijken ze niet naar leeftijd wat werk betreft, gelukkig. Sterker nog, men gebruikt graag de ervaring van wat oudere werknemers. (Zal soms per werkgever of soort baan misschien wel verschillen.) Erno en Kevin hebben plannen om een eigen bedrijfje in hovenierswerk te starten. Ze voelen elkaar feilloos aan en kunnen elkaar goed aanvullen. Kevin heeft de kennis en ervaring in hovenierswerk en (sier)bestrating etc. en Erno helpt mee en kan het timmerwerk er bij doen. Maar voordat dat allemaal geregeld is, zullen ze eerst in loondienst gaan werken tot na de winter. Ik, Caroline, wil dan part-time gaan werken en de administratie van de jongens er naast gaan doen. We zullen zien of het zo gaat lopen.

Wil je het huis zien op google maps, tik dan deze coordinaten in en het verschijnt op de kaart:
44.427628,-80.003795. Als je het adres in typt, dan krijg je namelijk niet het juiste perceel te zien.

Kevin en Erno hebben vanmiddag vrij en ze gaan met de hele crew van het werk de rivier af, ieder in een rubber bootje, stroom afwaarts. Mooi drijven in het verkoelende water in deze warmte. Ik hoop dat ik in het volgende stukje foto's kan showen.

Gisteravond is de stad ge"fog"t voor de muggen. Het was gewoon té erg. Hopen dat het nu te dragen is.

Ow, by the way, ons nieuwe post adres wordt:
P.O. Box 1562
Stayner, ON., Canada
L0M 1S0

Heel veel muggen!!!!!

Naast de teken, stikt het nu ook van de muggen!!! Je kan niet fatsoenlijk buiten zitten. Vorig jaar hadden we een redelijk droge zomer en dan heb je er niet zo'n last van. Maar dit jaar hebben we al aardig wat regen gehad. En waterpoeltjes zijn heerlijke plekkken voor muggen om eitjes te leggen. De "buggers" prikken zelfs door je broek heen. Dus we zitten allemaal onder de muggenbulten. Ook tijdens het hardlopen krijgen ze ons nog te pakken. Na het hard lopen rennen we snel door naar binnen en doen we de rek en strek oefeningen daar. Je wordt letterlijk aangevallen door hele kolonies. In huis hebben we er gelukkig nauwelijks last van, want er zitten horren in de deuren en ramen. Men is er hier duidelijk op berekend. Er word nu overleg gepleegd om maandagnacht de stad Brandon te "foggen" voor de muggen.

Terug van het werk wat bisons gezien bij Sioux Valley

Ook is de airconditioning geen overbodige luxe hier. De onze is net gemaakt door de eigenaar en da's maar goed ook. Want het is nog niet eens zo heel heet, zoals het vaak kan zijn, maar toch was het wel erg warm zonder airco in huis (rond de 26º). Ook als het regent, koelt het maar weinig af. Het blijft boven de 20º C. En de wind is gewoon warm.

Het is nu drie weken na de overstromingen in de provincie Alberta, en met name in Calgary. Men heeft het toch voor elkaar gekregen om het grote jaarlijkse evenement, de Stampede (rodeo en kermis) door te laten gaan. Vorige week vrijdag is de tiendaagse Stampede van start gegaan. Men heeft alles op alles gezet om het evenement door te laten gaan, want de stad verdiend er heel veel geld mee. En dat kan men nu zeker gebruiken. Morgen is de laatste dag al weer.

De overstromingen in de provincie Alberta zijn nog nauwelijks achter de rug of de volgende diende zich aan: Toronto, in Ontario. De  natuur is kennelijk aan het veranderen.

En ja, het moest er een keer van komen. Wij hadden het al gezegd, nadat we hier bij het eerste huis de trein door onze achtertuin hadden rijden. Een trein met 120 wagons en bovendien ook wagons met gevaarlijke stoffen. En dat midden door de stad, dat moet een keer fout gaan. En zie daar: Quebec. Wat een drama. Nu wordt er dus heftig gediscusieerd of er geen rails buiten de bevolkte gebieden moet worden gelegd. En niet alleen daarom, maar je zal maar een ambulance/politie of brandweer nodig hebben en die staat voor de trein te wachten met 120 wagons, wat hier in Canada regelmatig gebeurd.

Kevin is vorige week zondag met een groep jongens de rivier af gedreven, ieder in een rubber bootje of op een band. Lekker drijven op het water met de stroom mee; heerlijk met dit warme weer. Op de ene plek zijn de jongens de rivier op gegaan en na een paar uur kwamen ze op een ander punt weer uit. Op het water had Kevin geen last, maar zodara hij aan land kwam, zag het weer zwart van de muggen om hem heen. Hij had handen te kort om te slaan, dus heeft hij zich maar over gegeven in de strijd. Gevolg, een rug met allemaal rode stippen.

Gisteravond, na het werk, heb ik lekker weekend gevierd met mijn collega's. We zijn naar de camping in Oak Lake gereden, waar mijn collega en haar man de trailer hadden staan. Eerst lekker pizza gegeten en een cocktail er bij genomen. Daarna zijn we met de ponton boot het meer op gegaan. Heerlijk een rondje gevaren en de mooie huizen aan de rand van het water bekeken. Daarna nog een borrel rond het kampvuur en toen zijn we weer naar huis gereden. Het was er een hele mooie avond voor. En hoe kan je beter je weekend beginnen, toch?