Hier in Ontario hebben we geen lantaarn palen. Alleen in een dorp of stad. Daar buiten niet. En dat is voor ons wel echt wennen, want je ziet echt geen hand voor ogen in donker. We kunnen vanaf de weg nauwelijks zien, waar onze oprijlaan is. Dus voor je het weet, vooral met sneeuw, zit je er naast. Daar kan je op wachten een keer. (Hopelijk niet!!) 3 Weken geleden, toen we 's avonds gingen boodschappen doen, zag Kevin gelukkig in zijn grote lichten van de auto, dat er een hert over stak. We reduceerden de snelheid uiteindelijk tot stoppen, want er volgden er nog 3 vanuit het bos. Gelukkig hebben we ze kunnen sparen en ook de auto. Op ongeveer die zelfde plek staken er eens een groepje wasbeertjes over, die Kevin ook op tijd zag in het donker. Die grote kraal ogen van ze, vielen ook op in de lampen. Ook die hebben we kunnen sparen. Maar we zijn al oplettend op die plaats, want we weten, dat we daar grote kans hebben op dieren die over kunnen steken. En af en toe zien we toch dieren die zijn aan gereden. Met name het stinkdier, O man, wat stinkt dat als je langs die plek rijd. Alsof het riool is open getrokken, tjeetje.
De mannen zijn voorlopig even klaar met het hoveniers werk tot volgend voorjaar. Ze zijn nu met man en macht de kool van hun nieuwe werkgever aan het binnen halen. Men heeft laat kunnen zaaien, dus de kool is laat dit jaar. Bovendien was het een nat seizoen, waardoor er laat kan worden geoogst. Nog een paar dagen en dan zijn ze klaar. Net voor de ergste vorst. Dan hebben de mannen een paar weken vrij, tot half december, en dan wordt er gestart met kool blazen in de schuur tot het voorjaar. Mooi bij de buren aan de overkant van de weg. Dus lekker dichtbij van de winter. Na ons mooie dagje Toronto, met temperaturen van 23ºC op 11 oktober, is het weer veranderd en hebben we wisselvallig weer met regen gehad. Dat waren we even niet meer gewend, hoewel we in Manitoba ook een nat voorjaar hadden. Maar daar valt over het algemeen zeer weinig regen. Dus dat was weer even wennen voor ons. Ook hebben we de eerste sneeuw al weer gehad, twee weken terug, maar dat was met 3 dagen weer weg. Nu is het hier dus nog groen.
Rosanne heeft het grootste deel van haar reis er op zitten. Nu is haar vriendin uit Brandon aangekomen in Thailand en trekken ze nog 4 weken samen op en dan komen ze samen terug in Winnipeg, Manitoba, op 15 december. Dan heeft Rosanne besloten dat ze met Kerstmis hier in Ontario wil zijn voorgoed. De relatie is over en ze wil dat baanaanbod daar afslaan en hier in Ontario opnieuw starten. Het hangt alleen wel van het weer af, of ze daadwerkelijk ook op tijd hier zal zijn. We gaan het afwachten. Ze heeft haar auto en wat spullen daar in Brandon, dus kan ze ook zelf deze kant op komen. Het is wel 2300 km, maar het is simpel aan te rijden. Het is dezelfde lange weg, toen we naar Calgary gingen in Januari, Highway 1. Die gaat van Oost naar West. Dus dat is vrij gemakkelijk.
Vorige week zaterdag belde een van onze kennissen mij op of ik mee wilde naar een kassenbedrijf (hetzelfde concept als De Boet in Hoogwoud, gerund ook door Nederlanders)waar een Kerstshow was met een workshop over hoe je je kerstboom kan versieren. Dat was mooi om te zien en de diverse afdelingen waren prachtig versierd. En dan krijg je zin om zelf ook je huis weer in kerstsferen te maken. In Manitoba zou ik dat ook hebben gedaan, want daar is de Kerstman ook al weer aangekomen, afgelopen zaterdag. Net als Sinterklaas in Nederland. Maar hier komt de Kerstman pas eind november/begin december aan. Er is hier ook nauwelijks nog iets versierd bij de huizen, wat in Manitoba wel het geval was.
Vandaag heb ik aardig wat kaas ingeslagen, want de Hollandse kaas was in de reclame. Een hele Goudse ronde kaas was nu voor $ 60.00 wat normaal gesproken $173.00 zou zijn (voor 4 kilo ongeveer nu dan omgerekend 40 euro). Dus dat is een behoorlijk verschil. Een hele ronde, platte kaas is toch wel vrij lang te bewaren, dus gelijk maar flink ingeslagen. Dat scheelt nogal en we vinden het toch echt lekkerder dan de Canadese kaas, hoor.
