De rollercoaster

Er is al weer van alles de revue gepasseerd. Dus nodig tijd voor een update.

Even over ons huis. We wonen nu zoals gezegd, buiten het dorp. De meesten weten inmiddels dat onze internetverbinding niet snel is. Dit komt omdat we geen kabel hebben. We hebben een ouderwetse schotel en moeten het dus van de sateliet hebben. En internet is daardoor al langzaam, maar bovendien hangt het ook nog eens van het weer af OF we uberhaubt ontvangst hebben. En dan valt de tv uit of ik kan rustig gaan koffie zetten, terwijl mijn internet pagina probeert te openen. PPpfff. Het geduld wordt op de proef gesteld. Maarrrr....we gaan nog verder terug in de tijd; consequenties van wonen buiten het dorp. Namelijk:
We zijn niet aangesloten op de waterleiding, en hebben dus een waterbron.
We zijn niet aangesloten op het riool en hebben dus een sceptic tank.
We zijn niet aangesloten op de gasleiding en stoken dus op olie.
Maar alles went, dus ook dit. Het is voor ons alleen even leren omgaan met deze gebruiksmethodes. Ik ben zelf ook opgegroeid buiten het dorp, in Nederland, en ik weet nog dat ook wij eerst stookten op olie en een sceptic tank hadden. Tja, nostalgie, haha.

De nieuwe dump trailer

Belettering op de auto, klaar voor de start!!

Wat betreft het hoveniersbedrijf wat Kevin en Erno zijn gestart:
De belettering is op de pick-up truck aangebracht en we hebben een reclamebord aan de weg staan. Er zijn wat investeringen gedaan. Er is een dump trailer gekocht en nog wat artikelen die de mannen gebruiken voor het werk. En de eerste twee klussen zijn al afgerond en ze zijn nu met een derde klus bezig. Hier werken ze voor een andere hovenier, die een beetje veel klussen tegelijk heeft aangenomen. Hij zag even door de bomen het bos niet meer en heeft toen de jongens ingeschakeld. En dat gaat erg goed. De mannen hebben werk en die jongen is blij met een paar handen extra.
Het is een grote klus en daarna heeft die jongen nog meer werk, wat eigenlijk nog voor de winter klaar moet, dus hij houd de jongens wel aan het werk, totaan de winter. Dan, vanaf ongeveer half december tot aan half maart, gaan de jongens hier aan de overkant, bij de buurman in de kool aan het werk. Sneeuw ruimen willen de jongens niet meer, omdat ze met de vorige werkgever in Manitoba er geen prettige ervaringen aan over gehouden hebben. Wel zullen ze nog een buurjongen helpen met sneeuw ruimen, als die nog een handje extra nodig heeft. Maar niet meer alle dagen.
En dan is het spannend hoe daarna het voorjaar gaat lopen wat werk betreft. Maar als we de diverse hoveniers hier uit de buurt mogen geloven, hoeven we daar niet over in te zitten. Werk genoeg in de aanleg en onderhoud van tuinen, zeggen ze.

Gras moet gemaaid

Klus geklaard

Ik ben nog druk bezig met de administratieve kant van het bedrijf. Ook weer interessant en leerzaam.
Maar er gaat zo aan het begin veel tijd in zitten. Onder andere met het vergelijken van diverse verzekeringsmaatschappijen.
Ook onze Nederlandse paspoorten verlopen eerdaags, dus zijn we 2 weken geleden naar het Nederlandse Consulaat in Toronto geweest om deze te verlengen. Tevens weer een leuk ritje ter verkenning van de omgeving. Omdat het midden in Toronto was, hebben we het laatste stuk met de subway (metro) gedaan. Ook weer een ervaring. En goed bevallen, dus dat doen we de volgende keer weer, als we de paspoorten weer op moeten halen. En dan nemen we wat meer tijd om door de stad te slenteren. Dat hebben we ook gedaan toen we aankwamen in Toronto, toen we emigreerden, voordat we doorvlogen naar Manitoba. We zijn toen 3 dagen in Toronto gebleven. Het is een mooie stad om tijd in door te brengen. Om te winkelen, een terrasje te pakken of gewoon door de binnenstad lopen langs alle bezienswaardigheden; o.a. de CN Tower of langs het water wandelen van Lake Ontario. Mmmmm....ik krijg er nu al zin in. Toronto ligt 1,5 uur zuidelijk van ons.

Toronto

Toronto

Tussen alle werkzaamheden door, ben ik ook aan het solliciteren gegaan. Bij banken, verzekeringsmaatschappijen en makelaarskantoren. Tot nu toe nog zonder resultaat. En aangezien ik geen geduld heb, ga ik ook maar op andere jobs solliciteren, want het meeste regelwerk thuis is nu wel te overzien en ik voel me overdag toch wel eenzaam zo zonder baan. Dat ben ik even niet meer gewend. Het is een beetje stil. Ik mis de sociale contacten. Er is overigens genoeg vrijwilligerswerk hier, dus ik kan altijd nog een kennis vragen om haar te helpen daarmee. Dan kom ik in ieder geval onder de mensen alvast.
Verder ren ik nog steeds 2x per week mijn rondje buiten. En zo lang het weer mee zit, hou ik dat lekker vol. Heerlijk even verstand op 0 in die mooie natuur, met de bergen op de achtergrond en het zonnetje in mijn nek.

Kevin doet nog steeds 3x in de week aan Crossfit. En de activiteiten die hij met de jongens zou ondernemen, zijn er nog steeds niet van gekomen. De winter wordt voor iedereen wat rustiger, dus dat komt nog wel.

Rosanne heeft nog geen heimwee en geniet met volle teugen van alle belevenissen in Azië. Ze heeft nu Sri Lanka en Nepal bijna achter de rug. Maandag vliegt ze naar Thailand. En daarna heeft ze nog Cambodja, Laos, Singapore en Maleisië op het programma staan. Ze maakt contact met diverse andere backpackers van overal vandaan en gaan soms samen naar bezienswaardigheden/activiteiten, als ze toevallig hetzelfde willen zien of doen, en sommigen reizen zelfs een stuk met elkaar mee.
Ze maakt ook prachtige foto's die te zien zijn op haar facebook.

De nachten zijn deze maand al weer koud. Deze week is het overdag heerlijk weer. Blauwe lucht en zon. Het verkeer is deze maand een stuk rustiger geworden. De vakanties zitten er op en zijn de kinderen in september weer naar school gegaan. Dus nauwelijks toeristen meer. Maar zodra er sneeuw ligt, komen ze weer om in de bergen te gaan skiën.
De maïs staat er nog, maar de kool wordt hier aan de overkant van het land gehaald. Het wordt al weer snel donker, zo rond half 8/ kwart voor 8. En ik zie hier en daar al huizen met pompoenen en vogelverschrikkers bij de voordeur ter voorbereiding op Halloween, eind oktober. Maar we krijgen daar vóór nog Thanksgiving met kalkoen op tafel als traditie. Zal ik daar dit jaar aan mee doen? Wie weet.....

Bijna al weer een maand in Ontario

Tja, de tijd vliegt. Maar het wordt nodig tijd om weer eens te laten weten, hoe het in onze nieuwe omgeving gaat. 

Totdat Rosanne naar Azië vertrok op 15 augustus, hebben we niet veel gedaan, behalve genieten van de tijd dat ze nog bij ons was. We hebben de omgeving een beetje verkend, zodat Rosanne een beetje een idee heeft, waar wij nu wonen. Omdat zij natuurlijk niet terug komt naar Ontario, na terugkomst van haar reis in december, maar voorlopig verder leeft in Manitoba.

Daarna zijn we begonnen met de papieren rompslomp, wat deze verhuizing allemaal met zich mee brengt. Je zou zeggen, Canada is toch één land. Ja, dat klopt, maar iedere provincie heeft zijn eigen regels. Alle herinneringen van de eerste tijd dat we in Manitoba waren, komen weer boven. O ja, ik heet gewoon weer Cornelia Dekker en ben kennelijk niet meer getrouwd. Whatever, ze maken er maar van wat ze willen. Ik vind alles best en maak me er niet meer druk om.
Ook hebben we er extra drukte bij. De jongens zouden volgend jaar met een eigen hoveniers bedrijf beginnen, maar omdat er al werk naar ze toe komt, gaan ze er nu mee beginnen. En dat geeft ook het nodige regelwerk er bij.
Er zijn heel veel mensen uit Toronto, die hier in de omgeving een tweede woning hebben om te recreëren. (vanwege heuvels, bos, water, zon en strand) Dus er is heel veel tuinaanleg en -onderhouds werk te doen. Daarom proberen de jongens de mogelijke klussen nog maar mee te pakken voor de winter. Ze weten inmiddels de leveranciers te vinden van alle materialen. Voor de eerste klus is alles besteld en ze beginnen dinsdag. Want maandag is hier een vrije dag (Labour Day).
Ik heb wat sollicitaties lopen sinds afgelopen week. We zullen afwachten of er iets uit komt. Ondertussen kijk ik gewoon verder, wat er aan mogelijkheden zijn.

We hebben al aardig wat contacten gemaakt met diverse ex-Nederlanders. (Allemaal van 1 familie) Die helpen ons goed op weg met opstarten. En dat is toch lekker. Dat scheelt veel onderzoekswerk.
Het zijn groente telers, dus we worden verwend met verse groente en fruit. Heerlijk.

We wonen heerlijk buitenaf, al is het wel langs een drukke weg, die leid naar Georgian Bay en het strand. Veel toeristen dus. Ja, het verkeer is hier behoorlijk drukker, dan in Manitoba. Er is ook veel te doen. We hebben Tall Ships bekeken langs het strand en zijn mee genomen naar een BBQ bij die familie. En zo zullen we ons ook hier weer settelen. Het erf is groot, dus we hebben wel wat te onderhouden. Maar met twee hoveniers moet dat toch lukken, nietwaar?
Rosanne vermaakt zich goed in het verre Azië. Ze heeft al veel andere reizigers gesproken van over de hele wereld. Ze hoort hun ervaringen aan en komt sommigen later weer tegen. Ze reist voorlopig samen met een jongen die ze kent vanuit Nederland. Ze heeft al geprobeerd te kite surfen en heeft in een onderkomen aan het strand geslapen. En super goedkoop natuurlijk. Ze rijden op een gehuurde motor hier en daar heen met zijn tweeën. Ze zegt dat ze al super mooie foto's heeft gemaakt. Morgen verlaten ze Sri Lanka en dan vliegen ze naar Nepal. Daarna staat Indonesië, Cambodja en Laos nog op het programma, geloof ik.

Kevin heeft ook al wat jongens van zijn leeftijd ontmoet, en zij gaan zo af en toe samen op stap. Vorige week zijn ze rodelend de Blue Mountains af gegaan. En hard dat dat ging. Daarna hebben ze mini golf gespeeld en ergens wat gegeten. Ook hebben ze een baseball wedstrijd, golfen, de film en naar een bar nog in de planning voor de komende weken. Dus die vermaken zich goed.
Kevin doet nu 3x in de week aan Crossfit. Een soort conditie training in groepjes. Het is pittig, maar wel lekker om zo bezig te zijn.

Vorig weekend zijn Anja en Rens op visite geweest en kwamen ons welkom heten. Die wonen ongeveer 5 kwartier bij ons vandaan. De jongens hebben tijdens hun oriëntatiereis door Ontario, afgelopen maart, bij hen onderdak gekregen en zij hebben ze van veel informatie voorzien.

Erno is inmiddels geïntroduceerd bij een kaartclubje op de woensdagavonden. De meesten zijn van Nederlandse ouders, maar spreken zelf nauwelijks Nederlands. Dus goeie oefening voor Erno zijn taalontwikkeling.