Even een berichtje aan onze vorige kennissen in Manitoba en Brandon en omgeving.
De afgelopen weken word deze provincie en woonplaats geteisterd met overstromingen. In het voorjaar van 2011 was de Assiniboine River ook al overstroomd door het smeltwater van de sneeuw. Maar nu door de zware regenval. Er worden weer overal zandzakken neer gelegd om te voorkomen dat het erger word. We hopen dat het allemaal niet erger wordt en dat de dijken het houden. Het zal voor velen weer omrijden zijn om naar het werk te komen, als dat al lukt.
We wensen iedereen sterkte daar en we denken aan jullie.
vrijdag 11 juli 2014
woensdag 9 juli 2014
Hup Holland Hup
Het is al weer even geleden (veel te lang) dat ik op het blog heb geschreven, dus er is veel te vertellen, dit keer.
Allereerst: Hoe gaat het met het hovenierswerk van de mannen:
Nou, dat gaat buiten gewoon goed. Dat hadden we niet verwacht, omdat we hier helemaal nieuw zijn in de omgeving. Maar we waren goed voorbereid en dat heeft zijn vruchten af geworpen. De advertentie in het weekblad heeft heel veel telefoontjes opgeleverd. De mannen hadden het er druk van met offertes maken. En veel daarvan gingen ook door. Het is wel even uit zoeken en aanpakken, want alles is voor ons nieuw. Een eigen bedrijf hebben we nog nooit gehad. Maar het gaat goed. De ervaring van de mannen in de afgelopen jaren komt goed van pas. En ze vullen elkaar goed aan. Bovendien komen ze hun afspraken na en leveren ze netjes werk af (denken ze), waar een doorsnee Canadees iets gemakkelijker over denkt. Dus daarmee winnen ze veel. En een goede communicatie met de klant is ook erg belangrijk, vinden de mannen.
De website doet ook goed zijn werk. We horen van klanten dat ze na het lezen van de advertentie ook even op onze website hebben gekeken, voordat ze ons belden voor een offerte.
Ze zijn wel op zoek naar een nieuwe pick up truck, want het blijkt dat onze Ford F150 niet de aanhanger mag trekken, als deze gevuld is. Dan is die te zwaar. Bovendien, als ze een zwaardere truck hebben en ze rijden met de aanhanger, dan moet je ook nog een groot rijbewijs hebben. Dus.......dat is het volgende, waar de mannen zich op focussen, zodra daar tijd voor is. Ze waren al begonnen met het groot rijbewijs, dus dat komt goed van pas. Ze hebben theorie al, nu nog afrijden. Af en toe zijn ze aan het oefenen en rijden ze een ritje mee om kool af te leveren in Toronto en omgeving. Voor nu rijden ze voorlopig een beetje illegaal en dus hopen ze niet aangehouden te worden door de politie. Ahhh....duimen maar dus. En zo leer je de regels ontdekken.
De deelname van Kevin aan het voetbal is een beetje een fiasco geworden. Hij heeft er niet zo veel zin meer in. Hij wilde aan een team sport mee doen, om zo wat contacten te maken, maar ook voor de PR van het hoveniers bedrijf. Hij heeft al wel twee keer mee gedaan. A.) ze trainen niet en voetballen alleen tegen teams van hun eigen club. B.) ze blijven ook niet even na om wat te drinken. (er is geen kantine en er zijn geen kleedkamers; kortom: er is helemaal geen gebouw bij de voetbal velden) C.) ze snappen het spelletje niet. Bij een één-tweetje krijg je de bal niet meer terug. Ze hebben geen idee wat de regels zijn. Ze doen maar wat. En dan moet je uit Nederland komen, waar voetbal DE sport is. (tja, Kevin, dan moet je ook op hockey gaan!!) Kortom: Kevin heeft het al bekeken en is al gestopt.
Hij zit te denken om volgend jaar maar honkbal te proberen. Dat is hier ook wel populair.
Bij Rosanne is er inmiddels ook al veel veranderd. Ze werkt nog steeds bij beide bedrijven: de kledingzaak en de interieurzaak. Maar het is wat omgedraaid. Ze werkt nu nog 1 dag in het interieur en de rest van de week in de kledingzaak. De eigenaar van de interieur winkel heeft veel plannen, maar dat is allemaal nog niet zo ver. Dus Rosanne had weinig uren daar. Toen kreeg ze een aanbieding bij de kledingzaak voor sleutelhoudster, wat ze heeft aangepakt. Dit geeft haar 4 a 5 dagen werk per week. Bovendien hebben ze haar aangenomen voor assistant manager in de herfst. Leuk vooruitzicht dus. Ze heeft het werk in het interieur er bij gehouden, omdat ze beide banen leuk vind.
Ik, Caroline, ben inmiddels volledig aan het werk bij de bank, sinds ik mijn cursus half april heb afgerond. Ik heb een contract voor 15 uur, maar ben full time ingezet, zonder te overleggen met mij. Ik heb dat toch even nagevraagd hoe dat zit, maar het is 15 uur of alles en geen discussie. Dat verbaasde mij, want ik had verwacht dat dat zou worden overlegd. Bovendien wilde ik wat tijd met mijn ouders doorbrengen (die hier hu zijn voor 7 weken), maar helaas, ik had niets te vertellen. De afgelopen week en deze week heb ik gelukkig nog een paar dagen vrij kunnen vragen, maar dan houd het ook op.
Het belangrijkste van mijn functie is zo veel mogelijk zien te verkopen. Daarop word erg de nadruk gelegd. Meer nog dan de klanten service. En dat gaat tegen mijn gevoel in. Dat betekent voor mij, dat ik niet weet hoe lang ik dit ga vol houden. Voor nu ga ik lekker door en hoop dat ik wat minder uren kan werken, want ik wil ook de administratie doen voor de mannen. En ik wil er ook nog een beetje zijn voor het gezin en het huishouden. Dus we zien wel hoe het gaat lopen. Ondertussen houd ik mijn oren en ogen open.
Op 27 mei zijn mijn ouders hier gearriveerd voor een 7-weekse vakantie. Zondag a.s. vliegen ze al weer terug en zit het er dus al weer op. Tja, de tijd vliegt als je het druk hebt. De dagen dat we vrij waren, hebben we wat activiteiten ondernomen, maar ook hebben ze zich goed vermaakt met de voormalige buurjongens van mijn moeder. Het was een verrassend weerzien na 50 en 60 jaar. De één heeft mijn ouders mee genomen met ritjes naar o.a. mijn vader's nicht (ook een verrassend weerzien), de Mennonite's boeren markt in St. Jacobs, naar Algonquin National Park en naar hun eigen stacaravan op de camping in Wasaga Beach. De ander woonde vlakbij ons, en was vanwege gezondheids redenen wat meer aan huis gekluisterd. En dus fietsten mijn ouders vaak even voor een bakkie koffie naar ze toe en speelden ze een kaart spel. Er zijn behoorlijk wat ouwe koeien uit sloot gehaald in de gesprekken. Tja, als je allemaal naast elkaar woonde, dan ken je veel mensen van toendertijd uit die buurt. Geweldig weerzien en geweldige verhalen en herinneringen. Om ze veilig hier te laten fietsen, hebben ze een veiligheids vest aan. Dat klinkt gek, maar ze hebben hier nauwelijks fietspaden en dus moet je op de openbare weg fietsen.
De dagen dat we allemaal aan het werk waren, hebben pap en mam zich lekker thuis vermaakt. Bijna elke morgen zitten ze in buiten achter het huis te genieten van de temperatuur, de zon, de eekhoorntjes en de vogels. (Ja, 's avonds ook van de muggen) En.....ja, mam had mijn ouwe handnaaimachine weer aan de praat, hoor. Dus de klusjes zijn ook weer genaaid aan de tuintafel. Tja, we hadden weer eens geen 220 volt. Hier in Canada hebben ze 110 volt en andere uiteinden van de stekkers. En omdat we nog steeds in huurhuizen zitten, gaan we dat ook niet maken.
Pap heeft al vele woordzoekers gemaakt in zijn puzzelboeken. En mam heeft wat breiwerkstukjes gemaakt.
Op 17 juni hadden we een tornado waarschuwing. Rosanne en mam gingen boodschappen doen in Angus, want ach, het zal zo'n vaart niet lopen en dat overkomt ons toch niet zo maar. Bij het inladen van de boodschappen begon het weer toch wel slecht te worden. En toen ze weg reden, waaide en regende het heel hard, ze zagen bijna geen hand voor ogen. Bovendien kwamen er flinke bliksem flitsen en onweer. 's Avonds, toen we het journaal bekeken, werd het toch wel duidelijk, dat mam en Rosanne een tipje van de tornado hadden mee gepakt. Er is ernstige schade aangericht in een wijk in angus.
Wat ons allemaal opvalt is, dat het hier een uur eerder donker is dan in Nederland.Het weer is hier grillig deze lente en zomer, tot nu toe. De temperatuur is wel goed, maar schommelt veel met overdag tussen de 20 en 30 graden. Het begon met een erge droogte en vervolgens te veel regen. Maar doordat de temperatuur goed is, hebben we nauwelijks een jas of lange broek nodig.
Toen we uiteindelijk toch een dag hadden, waarbij we allemaal vrij waren, hebben we ook de Niagara watervallen bezocht.We zijn pas 's middags gegaan, want we wilden de watervallen ook bij nacht zien. Dan zijn ze namelijk verlicht. En inderdaad was dat een mooi gezicht. Terwijl we wachten totdat het donker was, zijn we even het dorp in geweest en hebben we lekker wat gegeten bij Montana's.
Het WK Voetbal word hier ook op de voet gevolgd. De uitzendingen zijn lekker overdag en vroeg in de avond hier, dus goed te volgen. Pap vermaakt zich dan ook goed, tussen de uitjes door. De oranje vlaggetjes hangen hier al weken en de tap is voorzien van een vat bier. Iedereen weet dat ze welkom zijn, dus als ze kunnen, tussen het werk door, dan komt men aanwaaien en deelt mee in de Hollandse voetbal vreugde. (tot nu toe dan, he)
Wat tennis op wimbledon betreft:
De Canadese afvaardiging doet het erg goed. In de heren dubbel, de mix dubbel, de heren enkel en de dames enkel zijn er goeie resultaten bereikt. Eugenie Bouchard doet voor het eerst mee en heeft de finale bereikt. Dat is op zich al winst voor haar en een canadees record. Erg netjes, hoor.
En als klap op de vuurpijl:
We gaan ook weer eens verhuizen. Ja, ik hoor jullie zucht: "Alweer!!!???" Ja, al weer. De woning waarin we nu zitten is per 1 augustus verkocht. We hebben al wel een andere huurwoning gevonden per 15 augustus. Dat betekent inderdaad dat we 2 weken dakloos zijn. Dus daarvoor moeten we nog een oplossing vinden. Maar, ook dat komt goed.
Ja, dat verhuizen zijn we ondertussen wel eens zat, hoor. Maar ja, het is even niet anders en daar hebben we ons naar te schikken. Het volgende huis mogen we in blijven, totdat we zelf niet meer willen. Dus dat is mooi.
Het adres bijft ons postbus nummer, dus dat verandert niet. Ook de telefoonnummers veranderen niet.
Allereerst: Hoe gaat het met het hovenierswerk van de mannen:
Nou, dat gaat buiten gewoon goed. Dat hadden we niet verwacht, omdat we hier helemaal nieuw zijn in de omgeving. Maar we waren goed voorbereid en dat heeft zijn vruchten af geworpen. De advertentie in het weekblad heeft heel veel telefoontjes opgeleverd. De mannen hadden het er druk van met offertes maken. En veel daarvan gingen ook door. Het is wel even uit zoeken en aanpakken, want alles is voor ons nieuw. Een eigen bedrijf hebben we nog nooit gehad. Maar het gaat goed. De ervaring van de mannen in de afgelopen jaren komt goed van pas. En ze vullen elkaar goed aan. Bovendien komen ze hun afspraken na en leveren ze netjes werk af (denken ze), waar een doorsnee Canadees iets gemakkelijker over denkt. Dus daarmee winnen ze veel. En een goede communicatie met de klant is ook erg belangrijk, vinden de mannen.
De website doet ook goed zijn werk. We horen van klanten dat ze na het lezen van de advertentie ook even op onze website hebben gekeken, voordat ze ons belden voor een offerte.
Ze zijn wel op zoek naar een nieuwe pick up truck, want het blijkt dat onze Ford F150 niet de aanhanger mag trekken, als deze gevuld is. Dan is die te zwaar. Bovendien, als ze een zwaardere truck hebben en ze rijden met de aanhanger, dan moet je ook nog een groot rijbewijs hebben. Dus.......dat is het volgende, waar de mannen zich op focussen, zodra daar tijd voor is. Ze waren al begonnen met het groot rijbewijs, dus dat komt goed van pas. Ze hebben theorie al, nu nog afrijden. Af en toe zijn ze aan het oefenen en rijden ze een ritje mee om kool af te leveren in Toronto en omgeving. Voor nu rijden ze voorlopig een beetje illegaal en dus hopen ze niet aangehouden te worden door de politie. Ahhh....duimen maar dus. En zo leer je de regels ontdekken.
De deelname van Kevin aan het voetbal is een beetje een fiasco geworden. Hij heeft er niet zo veel zin meer in. Hij wilde aan een team sport mee doen, om zo wat contacten te maken, maar ook voor de PR van het hoveniers bedrijf. Hij heeft al wel twee keer mee gedaan. A.) ze trainen niet en voetballen alleen tegen teams van hun eigen club. B.) ze blijven ook niet even na om wat te drinken. (er is geen kantine en er zijn geen kleedkamers; kortom: er is helemaal geen gebouw bij de voetbal velden) C.) ze snappen het spelletje niet. Bij een één-tweetje krijg je de bal niet meer terug. Ze hebben geen idee wat de regels zijn. Ze doen maar wat. En dan moet je uit Nederland komen, waar voetbal DE sport is. (tja, Kevin, dan moet je ook op hockey gaan!!) Kortom: Kevin heeft het al bekeken en is al gestopt.
Hij zit te denken om volgend jaar maar honkbal te proberen. Dat is hier ook wel populair.
Ik, Caroline, ben inmiddels volledig aan het werk bij de bank, sinds ik mijn cursus half april heb afgerond. Ik heb een contract voor 15 uur, maar ben full time ingezet, zonder te overleggen met mij. Ik heb dat toch even nagevraagd hoe dat zit, maar het is 15 uur of alles en geen discussie. Dat verbaasde mij, want ik had verwacht dat dat zou worden overlegd. Bovendien wilde ik wat tijd met mijn ouders doorbrengen (die hier hu zijn voor 7 weken), maar helaas, ik had niets te vertellen. De afgelopen week en deze week heb ik gelukkig nog een paar dagen vrij kunnen vragen, maar dan houd het ook op.
Het belangrijkste van mijn functie is zo veel mogelijk zien te verkopen. Daarop word erg de nadruk gelegd. Meer nog dan de klanten service. En dat gaat tegen mijn gevoel in. Dat betekent voor mij, dat ik niet weet hoe lang ik dit ga vol houden. Voor nu ga ik lekker door en hoop dat ik wat minder uren kan werken, want ik wil ook de administratie doen voor de mannen. En ik wil er ook nog een beetje zijn voor het gezin en het huishouden. Dus we zien wel hoe het gaat lopen. Ondertussen houd ik mijn oren en ogen open.
De dagen dat we allemaal aan het werk waren, hebben pap en mam zich lekker thuis vermaakt. Bijna elke morgen zitten ze in buiten achter het huis te genieten van de temperatuur, de zon, de eekhoorntjes en de vogels. (Ja, 's avonds ook van de muggen) En.....ja, mam had mijn ouwe handnaaimachine weer aan de praat, hoor. Dus de klusjes zijn ook weer genaaid aan de tuintafel. Tja, we hadden weer eens geen 220 volt. Hier in Canada hebben ze 110 volt en andere uiteinden van de stekkers. En omdat we nog steeds in huurhuizen zitten, gaan we dat ook niet maken.
Pap heeft al vele woordzoekers gemaakt in zijn puzzelboeken. En mam heeft wat breiwerkstukjes gemaakt.
 |
| Source: Global News |
 |
| Source: Global News |
Op 17 juni hadden we een tornado waarschuwing. Rosanne en mam gingen boodschappen doen in Angus, want ach, het zal zo'n vaart niet lopen en dat overkomt ons toch niet zo maar. Bij het inladen van de boodschappen begon het weer toch wel slecht te worden. En toen ze weg reden, waaide en regende het heel hard, ze zagen bijna geen hand voor ogen. Bovendien kwamen er flinke bliksem flitsen en onweer. 's Avonds, toen we het journaal bekeken, werd het toch wel duidelijk, dat mam en Rosanne een tipje van de tornado hadden mee gepakt. Er is ernstige schade aangericht in een wijk in angus.
Wat ons allemaal opvalt is, dat het hier een uur eerder donker is dan in Nederland.Het weer is hier grillig deze lente en zomer, tot nu toe. De temperatuur is wel goed, maar schommelt veel met overdag tussen de 20 en 30 graden. Het begon met een erge droogte en vervolgens te veel regen. Maar doordat de temperatuur goed is, hebben we nauwelijks een jas of lange broek nodig.
Toen we uiteindelijk toch een dag hadden, waarbij we allemaal vrij waren, hebben we ook de Niagara watervallen bezocht.We zijn pas 's middags gegaan, want we wilden de watervallen ook bij nacht zien. Dan zijn ze namelijk verlicht. En inderdaad was dat een mooi gezicht. Terwijl we wachten totdat het donker was, zijn we even het dorp in geweest en hebben we lekker wat gegeten bij Montana's.
Wat tennis op wimbledon betreft:
De Canadese afvaardiging doet het erg goed. In de heren dubbel, de mix dubbel, de heren enkel en de dames enkel zijn er goeie resultaten bereikt. Eugenie Bouchard doet voor het eerst mee en heeft de finale bereikt. Dat is op zich al winst voor haar en een canadees record. Erg netjes, hoor.
En als klap op de vuurpijl:
We gaan ook weer eens verhuizen. Ja, ik hoor jullie zucht: "Alweer!!!???" Ja, al weer. De woning waarin we nu zitten is per 1 augustus verkocht. We hebben al wel een andere huurwoning gevonden per 15 augustus. Dat betekent inderdaad dat we 2 weken dakloos zijn. Dus daarvoor moeten we nog een oplossing vinden. Maar, ook dat komt goed.
Ja, dat verhuizen zijn we ondertussen wel eens zat, hoor. Maar ja, het is even niet anders en daar hebben we ons naar te schikken. Het volgende huis mogen we in blijven, totdat we zelf niet meer willen. Dus dat is mooi.
Het adres bijft ons postbus nummer, dus dat verandert niet. Ook de telefoonnummers veranderen niet.
Abonneren op:
Posts (Atom)