Al weer 3 jaar in Canada

Zo, het word weer nodig tijd voor een update, want we zijn ondertussen verhuisd en wonen er al weer 3 maanden. We missen ons vorige buurtje wel, hoor. We zagen altijd de zon opkomen en onder gaan. Zo vrij woonden we. Dit huis is ook vrijstaand, maar in het dorp. Bovendien staan er veel bomen in de voor- en achtertuin en de ramen in het huis zijn klein. Daardoor is het vrij snel donker in huis en voelen we ons een beetje ingesloten. Ook zitten we aan het eind van het dorp, wat geografisch gezien niet echt handig is. Het duurt dus even, voordat je het dorp uit bent. Niet echt gunstig. Maar we wonen in een mooie buurt en overal dichtbij en dat is wel weer handig. Vooral in de winter. Dat is een voordeel van eerst huren; je kunt mooi onderzoeken waar je wel of niet wilt wonen. Maar...we hebben een dak boven ons hoofd, dus we klagen niet. En...na al die verhuizingen in korte tijd, hopen we wel, dat ons volgende huis on EIGEN stekkie word. De verhuisdozen worden nu toch wel wat krakkemikkig.(Mmhh, is dit Nederlands??)

Op 16 augustus hebben we onze eerste Canadese bruiloft gehad. Het gaat toch weer anders dan in Nederland. Leuk om mee te maken, hoor. En de tweede bruiloft komt er ook al aan. En wel op Oudejaarsavond, 31 december. Ja, hier kan dat, blijkbaar. Dus ook dat zal een bijzondere avond worden. We hebben er allemaal zin in. 

18 oktober is het al weer 3 jaar geleden, dat we emigreerden. Man, waar blijft de tijd. Alle belevenissen tot nu toe herinneren we nog als de dag van gisteren. En wat hebben we al veel mee gemaakt. Dit afgelopen jaar, na de verhuizing naar Ontario, is heel druk geweest. In een nieuwe omgeving weer opnieuw beginnen. Werk zoeken, het opstarten van het bedrijf van de mannen, contacten leggen, kennissen maken, je weg weer zoeken naar de tandarts, dokter, winkels en instanties. Maar we hebben het allemaal weer gedaan en het is ons weer gelukt.

Erno en Kevin hebben het eerste seizoen er op zitten van het hoveniers- en bestratingswerk. En dat was toch afwachten hoe het zou gaan lopen. Maar de advertentie in de plaatselijke weekbladen heeft gewerkt. Ze hebben geprobeerd goed werk af te leveren en de klanten waren erg tevreden. Ze hebben ook nog wat investeringen gedaan aan het eind van het seizoen. (o.a. zie foto) De tevreden klanten zeggen het voort en ook hebben ze goeie contacten kunnen leggen met diverse leveranciers, zoals een tuincentrum en een stenenleverancier. Deze mensen hebben ons benaderd om te kijken of ze niet kunnen samenwerken met de mannen. (Als jij mijn producten afneemt en je levert goed werk af bij de klanten, dan stuur ik je klanten door en/of je mag onder ons kwaliteitscertificaat werken.) Tja, en zo krijg je dan je werk en bekendheid.
Aan het eind van het seizoen, toen de mannen het iets rustiger kregen, zijn ze in de boeken gedoken en hebben het examen gedaan voor het groot rijbewijs. Beide hebben het in oktober gehaald. Pppfff...dat was ook even een klusje. Ik neem mijn petje af voor de mannen. Doordat je het hovenierswerk alleen in de zomer kan doen, moeten ze iets anders vinden in de winter. En vrachtwagen chauffeurs worden altijd wel gevraagd, dus altijd handig om achter de hand te hebben.

Selfie

Deze winter gaat Erno weer in de kool aan het werk. Daarmee is hij vorige week begonnen. Hij zal waarschijnlijk ook wat vrachtjes naar Toronto en omsteken rijden met de vrachtwagen. Want ja, nu je het rijbewijs hebt, moet je het rijden ook bijhouden natuurlijk.

Kevin heeft een winterklus gevonden bij zijn huidige schoonouders. Hij heeft sinds de zomer een vriendin, die ook met haar ouders en broer, vanuit Nederland zijn geëmigreerd, 14 jaar geleden. De ouders hebben een botenzaak. Ze verkopen en verhuren boten. Momenteel worden de boten naar de zaak gebracht om te stallen voor de winter. De boten worden dan in plastic gesealed, zodat ze bestand zijn tegen de winter en de sneeuw. (ze worden buiten gestald) Dit sealen is Kevin nu aan het doen.
De boten worden elk jaar gekocht door de vader in de USA. Deze moeten dus worden opgehaald en naar Canada worden gereden, wat Kevin en hun zoon gaan doen, vanaf januari. Elke week heen en weer om boten op te halen. Maandag heen en donderdag of vrijdag weer terug zijn. Daar zullen ze dan ongeveer 3 maanden mee zoet zijn. Ach, zo zie je nog eens wat van Amerika, toch?

Rosanne zit momenteel in Fortaleza in Brazilië. Tijdens haar reis door Azië, vorig jaar, heeft ze een Amerikaanse jongen ontmoet. Hij is verder gaan reizen, terwijl Rosanne toen terug moest. Ze hebben contact gehouden en nu zoekt Rosanne hem dus op in Brazilië voor 5 weken. Wat hun verdere plannen zijn, wachten we rustig af. Hij wilde graag zijn reis eerst afmaken.
Rosanne had twee banen, waarvan ze er één vaarwel heeft gezegd. Als ze terug is, dan werkt ze alleen nog voor het interieur advies bedrijf. Ze heeft het erg naar haar zin gehad in de kledingzaak ook, maar het was wel druk, twee banen. Bovendien had ze veel verantwoordelijkheid, wat niet als zodanig werd beloond. En de afstand was wat ver, sinds we verhuisd zijn, en zeker nu de winter in aantocht is. Ze kon meer uren krijgen bij het interieur bedrijf, dus toen was de keuze snel gemaakt.


Ik, Caroline, werk bij de bank. Het bevalt me niet echt, want de focus ligt erg op verkopen. Zelfs als balie medewerkster. En daar hou ik niet zo van. De supervisor zit je achter de vodden aan, want je moet je targets halen. Maar ik heb in ieder geval werk en ondertussen hou ik mijn ogen open voor een andere job, intern of extern. Ik werk ook full-time, wat best veel is, als je ook nog de administratie doet voor de mannen. 's Winters is dat niet zo erg, maar 's zomers is dat veel te veel. Dan kan ik veel werk uit handen nemen bij de mannen.

Erno en ik wandelen graag, dus als we samen vrij zijn, dan gaan we er op uit. We wonen vlakbij het strand (van een meer, niet van de zee, hoor), daar kunnen we zo naar toe lopen. Nu we weer in de bebouwde kom wonen, kunnen we ook de fiets weer pakken. Dat doen we ook zo af en toe. Maar de fietspaden die er zijn, sluiten niet vanzelfsprekend op elkaar aan. Je moet soms even zoeken, waar het pad verder gaat, of je moet opeens op de rijweg tussen alle auto's voorsorteren. Deze omgeving heeft wel veel fietspaden, maar meer voor recreatie dan voor de dagelijkse rit naar het werk. Je moet soms met de rest van het verkeer op de weg rijden, wat niet altijd even veilig is, in mijn ogen. En dus dragen velen hier een helm. Gisteren zelfs, zag ik iemand met een integraal helm (brommer helm) op fietsen. Het zag er erg grappig uit, moet ik zeggen. Ook wonen we een half uur rijden van het ski gebied, dus daar maken we in de winter gebruik van als het even kan.

We hebben Thanksgiving al weer gehad half oktober. Alle kalkoenen gingen de oven weer in. Heerlijk met cranberry saus.  Nee, ik heb ook dit jaar de kalkoen niet zelf gebakken. Ik weet niet, ik hou niet zo van dat ontleden van het dier, dat gepruts. En 31 oktober was het de beurt aan de kinderen om langs de deuren te gaan voor hun Trick or Treat tijdens de Haloween. We hebben ongeveer 33 kinderen gehad. Dat is voor ons veel, want op alle andere adressen hadden we er 8 en 1, geloof ik.

Ik heb een sculpture workshop gedaan; een diva gemaakt van een oud t-shirt. Ik had geen idee wat ik moest verwachten, maar het was erg leuk om te doen en ik moet zeggen dat ik zelf verbaasd was van het eindresultaat. Ik ben namelijk absoluut niet creatief op dit gebied. Ik vond het zelfs zo leuk dat ik het misschien nog eens ga doen. Een kennis van ons geeft de workshop, die ook van Nederlandse afkomst is.

Op 1 November zagen we "het witte spul" naar beneden komen dit seizoen. Ja, men wil het woord "sneeuw" hier niet in de mond nemen. De meesten willen de sneeuw niet, want dan moet je sneeuw ruimen/scheppen en de wegen zijn slecht begaanbaar. Je hebt er veel rompslomp van. Tot op vandaag is het nog steeds niet wit en daarom zie ik veel mensen zich nu voorbereiden op de winter. De bomen en struiken zijn/worden ingepakt. De kerstverlichting word al in de bomen of aan de dakgoot gehangen. Hier en daar hangen de strikken al aan de muren of balkon enz. Want ja, als het begint te sneeuwen of als het kouder word, dan is het niet meer zulk leuk werk om te doen. Gisteren was het 15 graden, dus ik zag veel mensen bezig. Ik zag zelfs al een kerstboom bij iemand binnen staan. Nou, dat is toch wel een beetje vroeg, hoor. Ik wacht tot Santa weer in het dorp is en dat zal ongeveer eind november zijn. Kevin heeft de winterbanden vorige week ook weer onder de auto gedaan. Iedereen is ook al druk bezig met de aankopen voor de Kerst. Ik hoor veel mensen zeggen, dat ze er op tijd mee klaar willen zijn, voordat het te druk word in de winkels. Ik heb ook het meeste al binnen. Bovendien merk ik op het werk, dat er veel mensen Amerikaanse dollars kopen. Het was de afgelopen maand heel veel. Veel gepensioneerden vertrekken voor de winter zuidwaarts, naar Amerika, om vervolgens weer in het voorjaar terug te komen.

Erno en ik zijn naar het Cranberry Festival geweest in Bala, gelegen in het Muskoka gebied. De rit er heen was al prachtig met alle bomen in de mooiste herfst kleuren. De cranberrys worden in oktober geoogst. Natuurlijk hebben we een paar flessen cranberry wijn mee genomen voor de koude winter avonden. Ook was er een soort jaarmarkt. Een mooie gelegenheid om alvast wat kerstinkopen te doen. Het was een mooi dagje uit en we hebben weer iets gezien van de omgeving. Dit is wel een van de mooiste gebieden om heen te gaan in Ontario. Het ligt namelijk vlakbij het bekende en veel bezochte Algonquin Park, wat een prachtig stuk natuur is. En ook Muskoka dus.

Twee weken terug hebben we een verrassingspakket vanuit Nederland ontvangen met drop, speculaasbrokken en pepernoten. Mmmmmhhhh, wat een verwennerij. Hier gaan we intens van genieten en we zullen bij elke hap aan jullie denken. Bedankt lieve vrienden.
Ik heb een recept gekregen van iemand om zelf taai taai te maken. Ik heb het al twee keer geprobeerd en het is goed gelukt en heerlijk. Het smaakt echt zoals je het in de winkel zou kopen, maar dan nog iets lekkerder.(haha) En heel simpel te maken, dus dat doen we nog een paar keer, hoor, in dit Holiday Season.

Dan....gebeurt toch, wat je natuurlijk niet hoopt. Mijn vader wordt ziek. Tja, dan zit je ver weg en ben je met je gedachten heel alleen. Gelukkig hebben we elkaar om er over te praten. En hebben we de telefoon en vooral Skype om met pap en mam contact te houden. Maar tot nu toe is alles goed gegaan en wachten we de uitslagen af.