Zaterdag, Rustdag

Na een week van rennen en vliegen, hebben we vandaag een rustdag ingepland. Het meeste is nu toch wel geregeld en het is weekend nu.

Gisteren waren we laat thuis uit Winnipeg, dus vanmorgen lekker uitgeslapen. Toen nog even wat boodschappen gehaald en daarna kwam de visite. Die bleven bij ons eten en een borrel doen. Was erg gezellig. Daarna zijn Kevin en Rosanne opgehaald door Anko en zijn ze naar een ander meisje, die net zo oud is als Rosanne, op visite gegaan om haar nieuwe huis hier in Brandon te bekijken.

Morgen gaan we dan aan het leren voor ons theorie voor auto rijden. Het meeste is hier wel hetzelfde, maar bijvoorbeeld verkeer van rechts dat voorrang heeft, kennen ze hier niet. En dat is erg lastig om uit je "systeem" te krijgen. Veel werkt hier met stopborden. Heb je die niet, dan heb je voorrang. Ook moet je hier in je eigen auto afrijden. Dat is voor mij, Caroline, lekker dan. Ik ben niet zo'n held in het verkeer, en dan moet ik ook nog in zo'n joekel van een auto afrijden. Dat wordt nog wat. Eerst maar eens gaan oefenen de komende tijd dus.

Komende week gaan we ook met onze CV's bij diverse bedrijven langs. Eens kijken of er iets uit komt.

Vanmorgen de eerste skype gesprekken gehad met Nederland. Wat een uitvinding. Toch erg lekker om elkaar zo af en toe te kunnen spreken, hoor.

Morgen zal ook een rustdag worden. Misschien alvast de kerstverlichting in onze denneboom buiten hangen. Ja, zodra de Halloween voorbij is, zijn de winkels voorzien van alle kerstartikelen. Hoewel het al in de schappen ligt. Maar de Halloween spullen maken dan plaats voor de rest van de kerstpullen. We hebben vandaag gekleurde lichtjes gekocht voor in de struik buiten, want met die witte wereld straks, zijn witte lichtjes misschien niet zo mooi.

Toen vanmiddag weer de trein langs kwam, wat bijna altijd een goederentrein is, hebben de jongens de wagons eens geteld. Het duurt namelijk even, voordat deze voorbij is. Het waren 111 wagons. Dat was een behoorlijk lang end.

Bij jullie gaat de klok naar wintertijd vandaag. Bij ons is het volgend weekend, geloof ik.

Morgen maar eens kijken of we de foto's er op kunnen krijgen voor jullie.

Yes, we zijn weer bereikbaar

Vandaag is tv en internet geïnstalleerd bij ons. We zijn dus weer bereikbaar. We hebben inmiddels ook telefoon, welke we jullie zullen doorgeven.

Kevin en Rosanne hebben afgesproken met een Canadese jongen die in de fietsenwinkel werkt. Samen met zijn vrouw zitten ze lekker in een koffiecorner te kletsen. Erno en ik zijn dus alleen thuis vanavond. Wel erg rustig, maar zo hebben wij even tijd om te internetten.

Vandaag een stofzuiger en printer/scanner gekocht. Zo kunnen we weer iets meer. Ook de Halloween staat voor de deur hier en het ziet er bij veel huizen al erg gezellig uit met heksen, spinnen, pompoenen, skeletten en verlichting. Dus wij zijn ook diverse spullen aan het verzamelen om ook mee te doen. Vergelijk het maar met St. Maarten. Kinderen komen langs de deur, verkleed, en krijgen snoep of iets dergelijks. En zo beginnen we te integreren. Overigens, ligt het hier al weer vol met kerstartikelen in de winkels.

O ja, de container met onze spulletjes...... Bij navraag blijkt dit schip nog in Portugal te liggen. En de reis over zee van Nederland naar Montreal,Canada neemt zo'n 10 dagen in beslag en daarna moet de container nog 2600 km verder 0ver land om ons te bereiken. En dat neemt ook een dag of 10. Kortom....het gaat helaas nog even duren, voordat we onze spullen hebben. Van de ene kennis kunnen we wat extra dekens en handdoeken lenen en de ander komt met een doos bestek aan. En zo komt Jan Splinter weer door de winter. We maken ons er ook maar niet meer druk om. Tijdens onze emigratie procedure hebben we wel voor hetere vuren gestaan. Bovendien krijgen we alle hulp aangeboden, dus we redden ons prima. De winterkleding hebben we gelukkig allemaal bij ons. Inclusief het warme ondergoed. Het is nu overigens nog niet nodig, want overdag is het mooi weer en heerlijk. Vanmiddag voor het eerst wel wat regen gehad.

We zijn ook druk bezig om werk te zoeken. Iedereen die je spreekt, helpt je aan adresjes, waarvan ze weten dat ze personeel zoeken. Daar gaan we dan ons CV langs brengen. Zo werkt het hier een beetje. Via via. En dan de CV persoonlijk langs brengen, want dan kunnen ze zien wie je bent. Ook is het uitzendbureau druk voor ons bezig. Ook die hebben diverse opties voor ons. Helaas was de mevrouw die ons helpt, vandaag ziek. Ze zou een en ander voor ons hebben uitgezocht, maar op deze resultaten moeten we dus nog even wachten. Nu we een printer hebben, kunnen we dus de CV's uitprinten en komende week gaan we dus op pad om deze hier en daar langs te brengen.
Bij Kevin, die nog niet eens zijn visum heeft, stroomt het werk al binnen. Hij gaat in de fietsenwinkel helpen zo af en toe, als ze iemand nodig hebben. Ze verkopen mountainbikes, racefietsen, ski- en snowboard uitrusting en er is een fietsenmaker in de winkel. Dus genoeg te doen. Ook zoekt men bij de ijsbaan nog een vrijwilliger die kinderen les gaat geven. Ook daar gaat hij achteraan, want dat vind hij leuk om er naast te doen. En dan is hij ook nog gebeld of hij bij twee mensen in de winter hun pad sneeuwvrij wil maken en in de zomer moet hij hun tuin dan doen tegen vergoeding.
Zelf wil hij ook gaan schaatsen hier. Hij heeft deze week gekeken bij de les. Het is wel een hockeybaan, dus lijkt het meer op short track schaatsen. Maar dat vind hij niet erg. De schaatsen krijgt hij voor de lessen te leen. Dus hij heeft zijn eigen schaatsen niet eens nodig. Helaas zit zijn kleding nog op de boot. Wordt een uitdaging hoe we dat gaan oplossen.

Morgen gaan we de huurauto terug brengen naar Winnipeg. Eerst halen we dan de gekochte auto op, zodat we hiermee terug kunnen rijden. 's Morgens regelen we de kentekenplaten en de verzekering voor de gekochte auto. De kentekenplaten zijn hier persoonlijk. Dus koop je een andere auto, dan neem je de kentekenplaten mee. Ze hebben hier ook maar één verzekeringsmaatschappij voor de auto. Dus iedereen zit bij dezelfde maatschappij. Mmmmm.....lekker gemakkelijk. Geen gesteggel tussen maatschappijen bij een ongeluk.

Ook gaan we in Winnipeg even naar de Nederlandse winkel en halen daar wat boodschappen. Ook voor andere Nederlandse emigranten hier.

Zaterdag krijgen we visite, die ons huis komen bekijken. We hebben nog geen tv gekocht, maar daarvoor hebben we tot nu toe toch geen tijd gehad, dus die kan nog wel even wachten. En ze hebben hier nog veeeeel meer reclame tussendoor. Ja, het kan dus nog erger dan in Nederland. Ha,ha,ha.

Eerdaags zullen we proberen de foto's toe te voegen.

We zijn thuis!!!

Even weer een update van ons vanuit de bibliotheek, waar we even kunnen internetten.
We zijn zaterdag aangekomen vanuit een bewolkt Toronto in een zonnig Brandon. Het huis is groter dan we dachten, dus dat gaat de komende tijd wel lukken. We zitten overal dichtbij, dat is lekker. Na aankomst de koffers uitgeladen. Een Nederlandse emigrant, die toevallig in Winnipeg moest ziijn, heeft ons opgehaald van het vliegveld, om ook wat bagage mee te nemen naar Brandon. Want we zaten best vol in een gewone luxe wagen. Zij is daarna ook met ons mee geweest, om de eerste dingen te kopen. Want ja, wat gebruik je hier en wat is handiger of beter. Welk wasmiddel moet je hier gebruiken of welke stofzuiger etc. Dat was erg fijn. Daarmee waren we de hele middag wel zoet. Want ook de winkels zijn erg groot, dus voordat je de winkel door bent... Ook een luchtbed en wat dekens gekocht, zodat we in ons huis kunnen slapen, totdat de container ariveert. We hebben goed geslapen. De vorige bewoners hadden nog wat tuinstoelen in de garage staan en een tafel in de keuken. Dus we kamperen even. Maar dat gaat goed, hoor. Verder wat pannen en bekers geleend en de rest wegwerpspullen.
De volgende dag, zondag, hebben we 'smorgens een en ander schoongemaakt in het huis en daarna zijn we bij een stel emigranten een bakkie gaan halen en een borrel op de goede aankomst. 's Avonds voor het eerst weer gekookt.
Maandag is een drukke dag geweest met veel geregel. Sofinummer, zorgverzekering, bankzaken en een auto gekocht. De Nederlandse makelaar heeft ons daarbij geholpen, want die heeft veel connecties. Zowel in Nederland als in Canada, moet je wel goed weten, wie betrouwbaar is. Voor de liefhebbers: het is een Ford F150 geworden. Een pickup truck dus, V8 automaat en vierwiel aandrijving. Is niet specifiek nodig hier in de stad, maar met het oog op het werk wat Kevin wil gaan doen, is het handig. We hebben het dus omgedraaid. Dan eerst maar een soort werkauto. Dan komt de stadsauto later wel.

Het weer is hier goed. Zonnig en fris. Maar lekker. De ganzen vertrekken nu naar het zuiden, dus de kou en sneeuw zal niet lang meer op zich laten wachten. Dus gisteren hebben we alvast boots gekocht, die tegen de temperatuur van max. -50 graden kunnen. Want die zijn hier echt wel nodig. Men voorspelt een korte maar strenge winter hier.

We wonen mooi, huis is lekker ruim met een gashaard er in en een grote keuken. Hier kunnen we ons voorlopig wel vermaken. Wel zitten we pal langs een spoorlijn. Ongeveer 30 meter er af. Maar dat went snel. Weinig last van. Hij toetert niet bij ons huis en alleen de locomotief maakt een beetje herrie, verder niet.
Zondag ochtend kregen we meteen al bezoek van een andere Nederlandse emigrant. Die kwam ons alvast welkom heten en kon ons ook weer diverse tips meegeven. Van alle kanten is iedereen dus behulpzaam en redden we ons goed. Alleen de Hollandse kaas zoeken, dat is een uitdaging.

Vandaag gaan we een internetpakket proberen te regelen. Met tv, telefoon en internet. Hopelijk kan dat snel gaan. Ook gaan we langs een uitzendbureau om wat baanopties te bespreken.

De boot die onze zeecontainer zou vervoeren, is kort voor ons vertrek gewijzigd. Die had vertraging, waardoor onze container met een andere boot is meegegaan. Die ging via Portugal. Vandaag horen we, waar deze zich bevind en wanneer deze ongeveer aankomt in Winnipeg om deze daar in te klaren. Hopelijk eind deze week, want dan moeten we toch de huurauto terug brengen naar Winnipeg Airport en kunnen we terug rijden met de nieuw gekochte auto. Dan doen we daar meteen wat boodschappen. Ook voor andere emigranten, want daar bevind zich een Nederlandse supermarkt. Dus mochten we ergens geen afstand van kunnen doen, dan kunnen we dat daar kopen.

Nou, tot zo ver maar weer even. De foto's komen later, want daar is nu geen tijd voor uiteraard.
Tot mails weer.

Naar de Niagara watervallen

We hebben de dag met de beste weersvoorspellingen uitgekozen om naar de Niagara watervallen te gaan. Het was voornamelijk droog en de zon heeft ook nog even geprobeerd te schijnen. Toen we weg reden hadden we wat regen. Goed getimed dus.

Het was 5 kwartier rijden vanaf ons hotel. Doordat het geen hoogseizoen was, konden we de auto gemakkelijk en dichtbij parkeren. Het was erg indrukwekkend om te zien. En wat een water kwam er naar beneden. Ongelooflijk. Veel foto's gemaakt uiteraard, vanuit elke hoek en lekker relaxt rond gelopen. Daarna nog naar Niagara on the Lake gereden. Daar verwachtten we veel van, maar het was alleen maar een uitzicht over Lake Ontario. Wel konden we aan de overkant de CN Tower in downtown Toronto zien. Ook waren er veel wijngaarden te zien. Deze streek is, geloof ik, de enige streek die ijswijn maakt. Dan gaat de vorst even over de druiven, geloof ik. Het is een erg zoete wijn.

De koffers hebben we al weer klaar staan voor morgenochtend. Want dan vliegen we naar onze eindbestemming, Brandon. Kevin en Rosanne zijn erg benieuwd naar deze omgeving. We zijn de afgelopen dagen lekker bij gekomen. Vooral ook door het tijdsverschil van 6 uur. Morgen komt daar nog een uur tijdsverschil bij.

Het besef is er nog niet dat dit ons nieuwe thuisland is. Wel een vreemd idee. Het Nederlands wordt nu alleen nog thuis gesproken en verder is het Engels. Erno heeft de afgelopen dagen gereden in de huurauto, dus met wat aanwijzingen van Kevin (die zijn Canadese rijbewijs al heeft), begint hij al aardig de regels onder de knie te krijgen. Des te beter voor straks als hij moet afrijden.

Toronto en omgeving is leuk om te zien, maar erg druk. Ook met de diverse steden die er tegenaan liggen. Buiten deze drukke omgeving is het wel mooi.

Ik weet niet wanneer het volgende bericht komt, want ik weet niet wanneer we internet krijgen op ons adres in Brandon. Dan doet ook ons telefoonnummer het even niet. We zullen proberen om jullie op de hoogte te houden. Tot mails.

Een dagje buiten Toronto

Vandaag, woensdag 19 oktober, werd er hier regen verwacht. En we wilden de stad even uit. Rustig wakker geworden. Om half 8 waren we echt uitgeslapen. Hier is het dan nog schemer donker. We hebben heerlijk ontbeten en aan het eind van de ochtend even langs de Canadese ANWB, de CAA, om een stekker en kaart van Ontario te kopen. De man achter de balie vond het wel interessant dat we uit Nederland kwamen, want zijn schoonzoon komt uit Amsterdam. Dit blijkt zijn voordeel te hebben, want hij was erg behulpzaam en gaf ons veel informatie mee en ook kaarten van Manitoba en Ontario.
We besloten om naar een stel emigranten te gaan, waarmee we al 3 jaar contact hebben. Zij wonen landelijk een uur ten noorden van Toronto. We belden en ze was thuis. We waren welkom op haar boerderij met kippen, geiten, honden en een varken.
De weg er naar toe was ook al mooi. Heuvelachtig en bebost. Ze heeft ons de boerderij laten zien met 4½ hectare land. Daarna lekker een bakkie gedaan. Wij hadden wat donuts gehaald bij Tim Hortons voor erbij. (Dat schijnt het begin te zijn van integreren. Donuts van Tim Hortons. Totdat je ze niet meer kan zien.) We hebben heerlijk gekletst bij de houtkachel met een uitzicht over de heuvels en de bossen. Voor ons een heerlijk relaxte dag, na alle hectiek van de afgelopen weken.
Daarna even door gereden naar Port Perry, een dorpje aan een meer, om even iets te eten in de pizzeria, alvorens terug te rijden naar Toronto. Het was een goed gevulde dag en we waren om 21.00 uur weer terug in het hotel. Naarmate de dag verstreek, wakkerde de wind aan en het werd ook kouder. We hadden de hele weg terug regen. Morgen wordt er ook weer regen verwacht en dan willen we de stad gaan bekijken. De dag er na wordt het beter, komt de zon weer terug, en dan staan de Niagara watervallen op de agenda.

Aankomst in Toronto

Na de afgelopen dagen prachtig weer te hebben gehad in Nederland, werden we vanmorgen naar Schiphol gebracht in de stromende regen en veel wind. Het was meteen ook een stuk kouder. We waren vroeg bij de check in balie, dus waren meteen aan de beurt. Alles verliep lekker relaxt. Thuis waren we bang dat niet alles in de koffers pastte, maar bij het inchecken bleek dat we netjes binnen het maximale gewicht zijn gebleven.
We konden mooi op tijd door de gate en zijn iets later vertrokken, maar kwamen op de voorspelde tijd in Toronto aan. (half 6 Ned. tijd en half 12 Toronto tijd) Het was er licht bewolkt, geen wind en 12 graden C.
Toen door de douane en daarna naar de emigratie balie. We troffen daar een dame aan, die aardig op haar strepen stond. Met ons drieëen ging alles goed. Alle papieren waren goed gekeurd. Maar toen riep ze Kevin bij haar. Die had geen retour ticket bij zich. Maar als je (nog) geen visum hebt, mag je niet blijven. Dus ze wilde een garantie dat hij terug zou gaan naar Nederland, binnen uiterlijk een half jaar. En kon Kevin haar niet geven. Maar na flink praten, kon Kevin de dame overtuigen dat ook zijn visum echt wel onderweg was en mocht hij met ons mee. Pffff, dat was even zweten.
Toen naar de verhuurbalie voor onze huurauto. Voor de auto liefhebbers, het valt mee hoor, we hebben een Dodge Avenger. Een flinke personen auto, automaat. Het is inmiddels 14.00 uur dan. Hiermee naar ons hotel gereden en even op de computer gegaan en de telefoon proberen aan te sluiten. Even de skype aan en met Manitoba en Nederland contact gehad. Wat een uitvinding!!

Om 17.30 uur hadden we het eigenlijk wel gehad. We zijn onderweg naar het hotel een McDonalds tegen gekomen en daar hebben we dus maar iets gegeten. Daarna op bed geploft en we sliepen allemaal meteen. We hebben een nacht van 13 uur gemaakt. Wel een paar keer wakker 's nachts, want je natuurlijke klok moet even wennen.

Afscheidsfeest

Afgelopen zondag, 16 oktober, hebben we ons afscheidsfeest gehad. 's Middags receptie, tussendoor lekker gegeten met de ouders en 's avonds feest met genodigden, ook nog vanwege ons 25-jarig huwelijksfeest. Want die moest ook nog gevierd worden. Het is inmiddels 27 jaar, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben geprobeerd om zo veel mogelijk mensen te spreken, maar dat is niet met iedereen gelukt. Ook hebben we kaarten, mails, groeten en bezoek van mensen gehad, die we niet hadden verwacht. Dat waarderen we erg. Overweldigend, zo veel mensen die langs zijn gekomen om ons het aller beste te wensen en afscheid te nemen. Dit heeft ons goed gedaan. Bedankt allemaal voor de komst, de lieve wensen en kaarten. Hier hebben we een mooie herinnering aan.
Dit is tevens het zwaarste deel van het emigreren. Je dierbaren achter laten. Het liefst hadden we die mee genomen, uiteraard. Maar gelukkig hebben we tegenwoordig veel middelen, om elkaar te zien en te spreken. Dat verzacht het gemis een beetje.
Nu staan we dus voor ons definitieve vertrek; een nieuwe uitdaging tegemoet. Meer ruimte, natuur, schonere lucht en meer kwaliteit van leven. Dat is ons doel. Maar natuurlijk houden we ook rekening met tegenvallers. Want ook hier zijn er niet alleen positieve dingen. Zo realistisch moeten we wel zijn. Maar daar botsen we vanzelf tegenaan.

De volgende morgen hebben we, in alle rust, alle kaarten geopend en gelezen. Daarna de koffers gepakt en vroeg in de avond afscheid genomen van de familie. Dinsdagochtend vroeg, worden we weg gebracht door mijn broer naar Schiphol. Het wordt een korte nacht en tevens een lange dag, want we gaan 6 uur terug in de tijd.

Het aftellen is begonnen......

We verblijven nu al 12 dagen bij mijn ouders thuis. Wat gaat de tijd snel!!! Maar dat komt, omdat we nog veel te regelen hadden en ook nog naar het werk moesten. Erno heeft vrijdag, 7 oktober, zijn laatste werkdag gehad. Hij kwam met een mooie bos bloemen thuis en een kaart met lieve wensen. Ik moet alleen nog donderdag a.s. werken en dan sluit ook ik dat af. Dat afscheid zal zwaar vallen, want we hadden een fijn team met elkaar en bovendien werkte ik met mijn broer als werkgever. Vorige week hadden we het jaarlijkse diner met ons kantoor, het notariskantoor, het makelaarskantoor en het boekhoudkantoor. Dat was weer erg gezellig en ik werd ook nog toegesproken en verwend. Hier begon het afscheid nemen van sommigen al. Best vreemd en af en toe even slikken.
Vanaf vandaag nog een week en dan gaan we....... Het is nu dus aftellen.....
We gaan al veel dingen voorlopig voor het laatst doen hier.
Gisteren is Erno nog even naar de korte baan draverij bij de kermis in 't Zand geweest met zijn broers. Hun vader was een liefhebber van de draverijen toen hij nog leefde en dit was nog even een herinnering aan hem.
Ik ben toen nog even met mijn zussie naar de sauna geweest. Effe lekker kletsen en relaxen. Want we hebben het allebei druk de laatste weken.
Vandaag zijn we naar Amsterdam geweest met z'n vieren voor de medische keuring van Kevin. Dat kon hij lekker nog net in Nederland ondergaan, de laatste stap in zijn procedure. We hebben er meteen maar een dagje uit van gemaakt. Nog even naar de PC Hooftstraat, langs het Leidsche Plein, Tante Leen en Manke Nelis in de Jordaan etc.
We hebben al van diverse mensen afscheid genomen, die niet bij de afscheidsborrel aanwezig kunnen zijn. Zowel persoonlijk als telefonisch.
We leven een beetje in een roes. De dagen zijn vol gepland tot ons vertrek. Met geregel en de laatste bezoekjes. Zodat we met een gerust hart en voldaan gevoel de reis kunnen gaan maken.
We nemen afscheid bij de familie in Warmenhuizen. Dus niet op Schiphol. Want als we naar Hello/Goodbye kijken met dat gesnotter, dan zien we dat niet zo zitten. Dan maar liever in de vertrouwde omgeving bij de familie.

Verhuisd

We zijn al 3 nachten uit Abbekerk weg en wonen bij familie in. Het is wel vreemd, hoor. Het is allemaal zo snel gegaan dat we niet eens goed afscheid hebben kunnen nemen van ons buurtje in Abbekerk. Dus de komende tijd gaan we er nog wel naar terug.

Het geregel van de container is voorbij en nu dus ook de verhuur van onze woning. Onze "To do list" wordt dus al kleiner. Maar er valt nog genoeg te regelen. Wat is een computer en internet dan toch handig. Tenminste.......als je internet aansluiting hebt. En dat hebben mijn ouders niet!!! MMMmmmmmm...........En wat grijp je dan mis. Dus maar even bij de rest van de familie wat computertijd slijten. En dat lukt ook, hoor.

Afgelopen vrijdag 30 september, de laatste dag thuis in Abbekerk, leegde Kevin nog even de brievenbus en wat vond hij daarin........jawel zijn oproep voor de medische keuring. Geweldig!!! Nu kan hij nog mooi in Nederland de laatste stap in zijn procedure doen. Op 11 oktober gaan we met z'n allen naar Amsterdam voor zijn medische keuring. Dan maken we er meteen een mooi dagje van. Want ja....Het kan nu nog!!

We hebben dit weekend zulk extreem mooi weer, dat we zaterdag nog even lekker naar het strand zijn geweest. Want ja.....het kan nu nog. Het was er heerlijk. Strak blauwe lucht en geen wind. De zee was net een spiegel. En dat gebeurd zelden. Het was ook redelijk druk. Iedereen dacht natuurlijk hetzelfde na zo'n bedroevende zomer. Kevin en Rosanne zijn zondag zelfs ook weer gegaan met een paar vrienden. Want ja....Het kan nu nog. (hahaha)

Op de foto ons nieuwe huurhuis in Brandon.