Naar Peace Garden

Om iedereen bij elkaar te krijgen, is een moeilijke opgave. De jongens hebben in de weekenden wel vrij, maar de meiden hebben wisselende diensten. Dus niet iedereen is op dezelfde dag vrij. Zodoende gaan we om de beurt maar iets met pap en mam ondernemen. Afgelopen zondag zijn Erno en Kevin met pap en mam naar de Brandon Hills geweest. Daar hebben ze een wandelroute gedaan.

De maand juli heb ik redelijk veel vrije tijd. Vandaag was het weer mooi weer en niet te heet, dus besloten pap, mam en ik naar de Peace Gardens te gaan, ten zuiden van Brandon aan de Amerikaanse grens met de provincie, North Dakota. Er stond wel veel wind. Maar het was een mooie dag.

Onderweg van alles gezien. Veel landbouw; graanvelden en Canola (koolzaad)velden. Je kon soms tot de horizon kijken, zo uitgestrekt. En af en toe reden we weer door heuvelachtig gebied. En hier en daar een meertje.

Het park was de moeite waard om doorheen te rijden, te wandelen en te picknicken. Het was mooi rustig in het park. Een doordeweekse dag en 1 juli beginnen hier de vakanties en dan zal het wel drukker worden.

Verder denk ik dat de foto's voor zich spreken. Click op de foto en je kunt deze groter zien.

Genieten van mooi weer

Vorige week was het weer nog wat rommelig, met veel regen. Maar deze week lijkt dan toch de zomer aangebroken. We genieten er volop van. Voor de mannen is het wel een beetje heet om te werken. Er is hier veel vers fruit te koop, dus maken we maar een bakje gemengd fruit voor ze in het lunchpakket. Want droog brood word je met die warmte ook zat. Ze hebben een koeltasje mee met daarin een koelelement en dat bevalt goed. Ze zijn aan het tuinieren en maaien, dus dat stuift af en toe wel. Ze komen dan ook als zwarte pieten thuis.

Kevin en zijn collega's zijn bij iemand, in een nieuwbouwwijk, de tuinaanleg met een zwembad erin aan het verzorgen. Vandaag zijn pap, mam en ik even bij de klus gaan kijken. ( foto beetje overbelicht)
Erno is weer aan het maaien bij de legerbasis in Shilo. Dat doet hij eens in de twee weken.

Pap en mam hebben de smaak te pakken met de boodschappen. En ontdekken dan ook iedere keer weer iets nieuws. Ze hadden steaks mee genomen. Die hebben we vandaag op de barbeque gedaan. En lekker dat ze waren!! Op deze foto zitten de mannen even uit te zakken na het eten.

Ook trekken pap en mam vaak de aandacht, doordat ze op de fiets zijn. Meestal komen er Nederlanders op hun fietsen af. Want ja, Gazelle, dat is toch écht Nederlands, hoor. Zondag zijn ze even naar de RK kerk geweest. Pastoor zag de nieuwe gezichten voor de dienst en schudde ze de hand. Dat vonden ze donders interessant natuurlijk. Na de dienst zijn ze nog even een boodschap gaan doen. Ook daar kwam er weer een Nederlander op ze af waar ze even een praatje mee hebben gemaakt.

Rosanne gaat half juli een week op schaats trainingskamp in The Oval in Calgary. Nu hebben we kunnen regelen dat pap en mam mee kunnen rijden (ze rijden met een aantal auto's die kant op) en dat ze mogen logeren bij kennissen van ons, die ook gepensioneerd zijn. Dus ze gaan de boel verkennen in weer een ander gedeelte van Canada. Ongeveer 1100 km bij ons vandaan, aan de voet van de Rocky Mountains. Mam is er al eens geweest, toen Kevin in Alberta op school zat, maar voor pap is het de eerste keer, dat hij in Canada is. Ze hebben er zin in.

Rosanne is afgelopen zaterdag weer begonnen met werken, na haar vakantie met Sanne. Dat was weer even wennen, want ze hadden het zo gezellig gehad. En dan valt het afscheid nemen weer even zwaar. Maar deze mooie trip samen, neemt niemand ze meer af. Het is een mooie herinnering.
Oma, Rosanne en ik hebben Sanne weer naar het vliegveld in Winnipeg gebracht, afgelopen donderdag. Ze heeft een goeie reis terug gehad. Helaas begon het mooie weer hier op de dag dat ze naar huis ging. Dus dat heeft ze net gemist. Maar de meiden hebben zich prima vermaakt.

Ik ben net een weekendje naar Clear Lake geweest met twee klanten van mijn werk. Dat ligt in Riding Mountain National Park. Prachtig is het daar. Bergachtig landschap en wat meren en bos. De twee dagen waren zo om. Ook daar hebben we mooi weer getroffen en dus ook lekker gebarbequed.

We genieten van al het lekkers dat pap en mam vanuit Nederland hebben mee genomen. De hagelslag, kaas, pakjes soep, bami en nasimix en niet te vergeten de zakken drop. Ongelooflijk wat er allemaal uit die koffers kwam. We hebben er "smakelijk" om gelachen.

EK Voetbal

Zoals gezegd, werden we uitgenodigd door Marlies om de Voetbal wedstrijd te komen kijken en daarna lekker  met zijn allen te barbequen. Het was zondag rotweer hier, dus goed om voor de buis te zitten. We waren met meerdere Nederlandse emigranten en we hadden ons best gedaan om Oranje te steunen door zelf ook iets oranje aan te trekken. Maar helaas heeft het niet geholpen. Maar spannend was het af en toe wel.

Daarna lekker gebarbequed. Ieder had wat mee genomen. Het was heerlijk.
Voor opa en oma was dit ook een leuk dagje, want ze zagen iets van de omgeving, omdat we 50 minuten moesten rijden en ze konden lekker met Nederlandse mensen praten. Bij Marlies en Wim hebben ze een varkensbedrijf en ook wat landbouw, en dat is nou net wat opa interesseert. Kennelijk zat hij op zijn gemak, want hij gooide er op een gegeven moment ook nog even een anekdote door van Kees Stet. Ook al waren het allemaal geen Westfriesen.

Zondagavond zijn de meiden weer thuis gekomen van hun trip naar de Rocky Mountains. Ze hebben in die 10 dagen veel gezien en 3805 km gereden. Ze hebben meteen wat foto's en filmpjes laten zien. Het is de moeite waard geweest. Aan de foto's te zien, hebben ze veel lol gehad. Ook zijn ze twee nachten bij Evert in Calgary gebleven en die heeft ze van alles laten zien in de stad. Hij heeft ze een fijn weekend bezorgd.
Het is nu vol in het boetje, maar we passen ons aan en dan gaat het ook weer. 7 Personen en 2 slaapkamers, dat is even puzzelen. Maar een matras in de achterkamer en het is opgelost.

Het is wel gezellig aan tafel met zo'n groot gezin. We hebben gisteren nieuwe aardappeltjes gegeten met maiskolven en wat sla. Het smaakte heerlijk. De mais was even vreemd, maar iedereen vond het heerlijk.

De meiden hebben nog een paar dagen om bij te komen en dan gaat Sanne donderdag al weer terug. Het is omgevlogen. Maar ze gaat in ieder geval met een mooie herinnering naar huis terug. En dat was de bedoeling. En wij hebben genoten van haar aanwezigheid. Even weer iets vertrouwds bij ons.

Opa en oma nemen nu de taak waar van boodschappen doen. Het is net een mooi fietsritje voor ze. En omdat boodschappen hier best duur zijn, is het verstandig om de reclames in de gaten te houden. En daar zijn ze goed in. Ook zorgen ze voor het avond eten. Dat is wel een luxe voor ons, hoor.

Opa en oma aangekomen

Mijn vader en moeder zijn goed en zonder oponthoud aangekomen. Het was toch even spannend met het overstappen, want ze moesten inderdaad weer door de douane en de koffers ophalen. Gelukkig heeft iemand ze geholpen en zo konden ze NET op tijd het volgende vliegtuig halen.
De volgende morgen hebben we ze al op de fiets om een boodschap gestuurd. We hebben ze meteen al alleen gelaten, want we moesten allemaal naat 't werk. Bij de supemarkt aangekomen, kregen ze meteen al reactie van een mevrouw die het zo bijzonder mooi vond, dat ze beide op de fiets boodschappen gingen doen. Het was ook heerlijk weer om te fietsen. Ze scheen zo iets te zeggen, dat ze dat hier in Canada meer moeten doen. Vooral de opoefiets van Rosanne vond ze bijzonder.

'sMiddags was ik tussen het werk door even een paar uurtjes thuis. Oma en ik zijn even naar een yard sale (rommelmarkt) gelopen, hier 100 meter vandaan. Daarna even een bakkie gedaan, voordat ik weer aan het werk moest.
Vandaag hebben Erno en opa even boodschappen gedaan op de fiets in weer een andere winkel. Ook daar kregen ze reactie. Maar nu van een bekende van ons. Marlies, een andere emigrant. Die zag de beide fietsen en dacht al dat dat Nederlanders moesten zijn. En wel een bekende. We werden meteen uitgenodigd om morgen een EK voetbalwedstrijd te komen kijken met meerdere Nederlandse emigranten en tevens is er een barbeque, want Marlies is afgelopen week jarig geweest. Dat was dus een verrassing en het lijkt ons erg gezellig.

We zijn weer boven water.....

Het duurde even, maar we zijn weer boven water, hoor, na alle drukte van de verhuizing. Ik ben dus een beetje achterop geraakt met mijn berichtjes, maar ik zal van voor af aan beginnen. Daar gaat ie dan........

De laatste week op het oude adres:
Ja hoor, je zal het zien....nu gaan we verhuizen en dan rijd de trein een hele week niet vanwege stakingen. Wat heerlijk rustig is dat, zeg. Vooral 's nachts.

De jongens waren deze laatste week toevallig heel dichtbij huis aan het werk. In onze straat. Er moest een stuk tuin aangelegd worden en een schutting verplaatst. (Kevin de tuinaanleg en Erno de schutting) Vandaar dat ik even ben langs gereden met de fiets om een paar foto's te maken. Had ook lopend gekund, hoor, maar ja, we lijken altijd maar snel te willen, hè.
Woensdag, 30 mei, kon ik, via mijn nieuwe werkgever, meteen mee doen met een cursus EHBO en reanimatie. Dit is gelukt en ik heb er weer een certificaat bij. Ik weet niet of één dag cursus genoeg is voor mij, om niet in paniek te raken, als er echt iets gebeurd, maar vooruit, dat zien we dan wel weer.

De verhuizing
Vrijdag, 1 juni, heeft Erno vrij genomen om te verhuizen. Toen hebben we alvast de spullen uit de woning zo veel mogelijk naar de nieuwe stek gebracht. De volgende dag, zaterdag, 2 juni, had Erno een vrachtwagentje gehuurd en daarin hebben we de gepakte dozen en de grote spullen verhuisd. Dat was nog best zwaar, want we dachten hulp te hebben, maar die kwam niet opdagen. Lekker, dus. Maar alles is gelukt en zaterdag hadden we alles over. Het was wel behoorlijk puzzelen om alles in de woning en garage te krijgen. Want dit huis is een stuk kleiner. En we hebben nu maar 1 garage in plaats van 3. Ik moet zeggen....we waren aardig vindingrijk. Zondag de oude woning even schoon gemaakt.
We kwamen er niet aan toe om de koffers met kleding uit te pakken(en eigenlijk ook geen zin meer). Dus het was nog wel even een paar dagen vol in huis.

Eerste logé vanuit Nederland aangekomen
Maandag zijn Rosanne en ik, Caroline, naar Winnipeg gereden om Sanne op te halen van het vliegveld. Onze eerste logé vanuit Nederland hier in Canada. Nog een koffer, een persoon en een tas er bij. Wel ja, kan allemaal. Niet te moeilijk denken, dan lukt alles.
Het was een fijn weerzien van de meiden. Sanne had een goede reis gehad, zonder oponthoud. De temperatuur verschilde wel (bij ons ongeveer 30º C), dus in de auto werd de spijkerbroek en shirt met lange mouw verruild voor een korte broek en hempje. De laarzen werden verruild voor slippers. Heerlijk toch. Vol enthousiasme reden we terug en we werden overladen met groeten van velen vanuit Nederland. Bedankt allemaal, hoor. Altijd fijn om te horen.

Start van Caroline's nieuwe baan
Dinsdag ben ik aan mijn nieuwe baan begonnen. (Jawel, de vierde) In de zorg. Als woonbegeleidster, zeg maar. Jawel, van jaren kantoorwerk nu dan de zorg in; dit word een nieuwe uitdaging. Bij dit bedrijf verzorgen we mensen met een IQ van onder de 70 %. Men wil ze zo veel mogelijk zelfstandig laten wonen en zo veel mogelijk zelf laten doen. Ik heb dezelfde klanten gekregen als Rosanne. En ik heb net mijn eerste weekend er op zitten. Ja, 48 uur achter elkaar. Voordeel is, dat je dan ook tussendoor wat dagen vrij hebt. Maar ik heb twee huizen, dus moet even kijken hoe dat gaat uitpakken. Als het te veel uren worden, dan ga ik terug naar één huis.
Eerst 3 dagen introductie gehad en het afgelopen weekend dan alleen gewerkt. Ik had de vrijdag vrij en kon eindelijk alle koffers met kleding uit te pakken en op ruimen in de kasten. Tjonge, wat kijkt dat een stuk beter in huis, al die koffers en tassen weg. (hahaha)

Rondreis door Canada
Rosanne heeft lekker vrij van haar werk genomen om met Sanne wat door Canada rond te trekken. Ze zijn vrijdag vertrokken. De eerste overnachting hadden ze in de provincie, Saskatchewan en daarna zijn ze door gereden naar Calgary, waar ze twee nachten bij Evert, Erno's neef, zijn gebleven. Daarmee hebben ze een heel gezellig weekend gehad. Gisteren, maandag, zijn ze doorgereden naar de Rockie Mountains. Ze staan nu vlakbij Banff op een camping met hun tent. Vandaag hebben ze geraft en gezwommen in hot springs (warm natuurlijk bronwater). Morgen gaan ze nog paard rijden in de bergen. Daarna gaan ze weer verder door de Rockies. Ze vermaken zich dus prima. Ik kreeg alleen gisteren een wanhopig berichtje op mijn mobiele telefoon binnen, dat alle foto's en video's waren gewist, die ze tot dusverre hadden gemaakt. Ze waren er ziek van allebei. En dat kan ik me wel voorstellen. Ze hadden veel tijd besteed aan mooie plaatjes een stukjes video. Alles dus voor niets. Gelukkig hebben ze nog vele dagen voor zich, zodat niet alles van de reis verloren is gegaan.

Donderdag komen mijn ouders
De volgende logé's zijn ook al in aantocht. Jawel, het word druk in het boetje. Maar wel gezellig. Mijn vader en moeder komen donderdag aan. Dus we gaan weer een ritje vliegveld maken. Ze blijven voor 6,5 weken. We zien er naar uit om ze weer te zien en ze de omgeving hier te laten zien. En dan hebben ze een beeld bij al die skype gesprekken. Ze kunnen helaas niet rechtstreeks hierheen vliegen. De overstap is in Toronto. Dat gaat nog een uitdaging worden voor ze, want ze spreken geen woord engels en ze hebben weinig overstaptijd. De onduidelijkheid is nog, dat ze niet weten of ze tijdens de overstap, de koffers weer op moeten halen en weer voor de volgende vlucht af moeten geven. Ze zijn doorgelabeld en dan ga je er van uit dat ze vanzelf door gaan naar de volgende vlucht. Maar Sanne had dezelfde vlucht en de koffers waren ook doorgelabeld, maar toch moest ze ze weer ophalen en moest ze weer door de douane. Afijn, ze zijn voorbereid en houden er rekening mee. Op hoop van zegen dat het gaat lukken. Er zijn vast wel Nederlands sprekende mensen in het vliegtuig, die ze op weg kunnen helpen. En daar gaan we dan maar vanuit.

Hier een paar duidelijkere plaatjes van onze woning: Dit is de voorkant. Het rechter benedenraam en de garage is van ons. Het zijn 4 appartementen. Dus boven en naast ons hebben we buren.

Dit is de achterkant en dan alleen het benedengedeelte tot het muurtje achter het wasrek. Daarachter zit de buurvrouw.