Happy New Year

Al weer een jaar voorbij. Het gaat zo snel. Maar toch...als je achterom kijkt, is er in dat jaar best veel gebeurd. Eens kijken wat we dan zo al mee gemaakt hebben.

Allereerst Rosanne:
Rosanne was, samen met haar vader, de eerste die werk had gevonden in Canada. In februari besloot ze toch iets anders te gaan doen, omdat ze niet meer uren kon maken in de kledingzaak.
Ze werkt sindsdien voor mensen met een geestelijke (en soms ook lichamelijke) beperking. Het is erg dankbaar werk, maar het is niet uitdagend genoeg om hier lang te blijven werken. Doordat ze vaak 24-uurs diensten draait, werkt ze maar 3 dagen per week. Zo werkt ze gemiddeld 72 uur per week en heeft ze dus nog 4 dagen vrij. Daarom wil ze dit werk voorlopig nog wel even blijven doen. De vrije tijd vult ze op met sporten en lekker genieten met vriendinnen. Ze was bezig met het opzetten van een kleding website, maar dat zal nog wel even wat tijd nemen. In april is er een workshop hier in de stad, voor mensen die een eigen bedrijf willen beginnen en daar wil ze graag naar toe voor meer informatie. In de zomer van het komende jaar wil ze graag weer naar Calgary voor het schaatskamp, net als dit jaar. Dat was haar goed bevallen. Ze heeft er veel geleerd en de trainingen waren goed. Net voor kerst heeft ze haar eigen auto aangeschaft. Weer een stap verder naar zelfstandigheid in dit nieuwe land.

Kevin:
Op 2 januari zijn we naar de grens met de USA gereden, om bij de douane Kevin's permanente verblijfsvergunning geldig te maken. Nu kon hij eindelijk aan het werk in de sportwinkel, A&L Get Active. Hij was blij dat hij meteen werk had en mooi binnen, gedurende de winter. Maar al snel bleek dit niets voor Kevin. Vaak was hij in een kleine ruimte, tussen 4 muren zonder ramen, fietsen aan het repareren, of ski's aan het waxen. Het benauwde hem. Hij wilde naar buiten. In maart heeft Kevin zijn auto gekocht. In mei is hij begonnen als hovenier bij zijn nieuwe werkgever. Het clickt goed tussen hem en zijn baas. Ze kunnen elkaar aanvullen en ze overleggen vaak met elkaar. Kevin kan zijn studie en opgedane ervaring in Nederland en Canada, British Colombia, mooi gebruiken nu. Al snel liet de baas de supervisie over aan Kevin. Het komende voorjaar start Kevin als uitvoerder en krijgt hij een truck van de zaak. Samen met zijn vader heeft Kevin plezier in het werk. In de zomer genieten ze van de resultaten van het aanleggen en opknappen van tuinen en bestrating. In de winter is het voornamelijk sneeuw ruimen op de dumptruck, de bobcat of met de hand.
In de vrije tijd gaat Kevin zo af en toe uit naar een bar met vrienden en vriendinnen. Ook rijd hij graag met Kyle door het land met zijn quad of door de sneeuw met de sneeuwscooter. Tja, het blijft een buitenmens. In Nederland ging hij dan altijd naar zijn neven op de boerderij.

Erno is hier totaal iets anders gaan doen, dan hij ooit in Nederland heeft gedaan. Hij is als kleine zelfstandige begonnen en is zo de vorige winter mooi met binnenwerk doorgekomen. Het renoveren van een oud pand en verdelen in appartementen. Een enorme uitdaging en geweldig om het resultaat naderhand te zien. Toen de zomer in aantocht was, kon zijn werkgever hem geen garantie van werk voor het hele jaar geven, waardoor Erno besloot om iets anders te zoeken. Hij koos er voor om weer in loondienst te gaan. Hij heeft wel twee rechterhanden, maar niet de diploma's en ervaring om zelfstandig klussen te kunnen aannemen. Kevin was net begonnen bij het hoveniers bedrijf en een week later is Erno er aangenomen. Voornamelijk voor het timmerwerk, maaiwerk in parken en bij de legerbasis en voor het rijden op de watertruck om de bloembakken en struiken in de stad te voorzien van water. Ook hier is het resultaat, na een klus, weer de kroon op hun werk. Het geeft een voldaan gevoel. Het is fysiek wel zwaarder, maar het is een fijn bedrijf om voor te werken en de mannen hebben voldoening van hun werk. In de zomer maken ze veel uren per week, maar in de winter kunnen ze het iets rustiger aan doen en hebben ze meer tijd om andere dingen te doen.

Ik, Caroline, span de kroon met het aantal banen die ik al heb geprobeerd. Eind vorig jaar begon ik als receptioniste in een Motel. Vervolgens heb ik gewerkt als baliemedewerkster bij een Bank, receptioniste bij de tandarts, gehandicaptenverzorgster en nu dan weer bij een andere Bank. De vijfde baan al. Ik heb in ieder geval alles aangepakt en geprobeerd. Ik ben weer enkele ervaringen rijker, maar het blijkt dat ik me toch het meest thuis voel in de financiële wereld. Ik heb het bij de Bank erg naar mijn zin en dus hoop ik hier nog lang te mogen blijven.
In de vrije tijd sport ik wat. Ik loop buiten, zolang het weer het toe laat. En de rest van het jaar sport ik in de sportschool. En zodra het kan, pak ik de fiets om een boodschap in de stad te doen. In de winter komen de fietsen niet uit de garage. Verder zijn Erno en ik graag buiten in de natuur, dus als het even kan, dan rijden we ergens heen en gaan wandelen. Er valt hier nog heel veel te zien, dus nog genoeg te ontdekken.

Afgelopen zomer hebben we genoten van de eerste logé’s vanuit Nederland. Eerst kwam Sanne. Rosanne en Sanne hebben een rondreis gemaakt en veel gezien van een mooi deel van Canada. Ze hebben het gezellig gehad samen en kijken er mooi op terug. Daarna kwamen opa en oma voor 6,5 week. Dat was een lange tijd en daardoor hebben ze een goeie indruk gekregen van Brandon, Canada en ons nieuwe leven hier. Ze wisten al aardig de weg op de fiets door de stad. En ze werden door de fietsen ook al herkend door menig ex-Nederlander, waardoor ze vaak aan de praat raakten.

Ja, het eerste jaar was een jaar van even opstarten. Alleen nog de juiste woonruimte vinden, maar daar nemen we rustig de tijd voor. Voor de rest heeft ieder zijn draai hier gevonden en kunnen we nu weer plannen maken en genieten van wat Canada allemaal te bieden heeft.
We willen, als het weer mee zit, in januari naar de World Cup schaatsen in Calgary en meteen Erno's neef en nog wat kennissen bezoeken. Ook willen we deze winter vaker gaan skiën samen, zoals we vandaag gedaan hebben. Het bezoek aan een hockeywedstrijd staat ook op het programma, als ook een concert van Kenny Rogers en B.J. Thomas (raindrops keep falling on my head).

En dan...voor je het weet is het mei en dan gaan we voor het eerst, na 1½ jaar, weer terug naar Nederland. Wat zal dat vreemd zijn.....Maar we hebben er zin in om velen weer te zien en te spreken.

We willen iedereen een heel mooi Nieuw Jaar toe wensen, met veel liefde, warmte, geluk en gezondheid.

Groetjes van:
Erno, Caroline, Kevin en Rosanne

Gezellige Kerst gehad

Vóór de kerst hebben de jongens nog theorie examens gedaan voor het grote rijbewijs. Kevin gaat voor het Class 3 rijbewijs met Air Brake en Erno kan gelijk Class 1 gaan halen, met Air Brake, omdat Erno in Nederland ook al het groot rijbewijs had. Kevin is meteen geslaagd voor Air Brake en Erno heeft gisteren Air Brake gehaald, na 3 keer. Maandag gaat Erno voor de vierde keer Class 1 weer proberen te doen. Hij zakt net iedere keer met een klein verschil. Het grootste struikelblok is voor hem toch wel het vertalen in het Engels. Met name, die technische termen die er in voor komen. Je kan het examen doen in 26 verschillende talen, maar natuurlijk weer niet in het Nederlands. Dus hij houdt gestaag vol en gaat maandag vrolijk weer heen. Daarna gaan ze beide op zoek naar een vrachtwagen om in af te kunnen rijden. Want dat moet je hier zelf regelen.

 

De dag voor Kerst, heeft Rosanne een eigen 2e hands auto aangeschaft. Nu kan ze lekker zelf overal heen tuffen. Voor de geïnteresseerden; het is een Chevrolet Optra hatchback. Zilvergrijs uit 2007, 4 cilinders, 2 liter met 60.000 km op de teller.

We hebben gezellige kerstdagen gehad. Hoewel hier alleen 1e Kerstdag gevierd word, hebben wij ook de 2e gevierd. Kerstavond zijn we eerst naar de kerk geweest en daarna met zijn drieën van een broodtafel genoten. Rosanne was niet mee, want die moest werken. Uit de kerk kwamen we op de parkeerplaats, waar alle auto's al draaiden, zonder iemand er in. De meesten kunnen hier met een afstandsbediening de auto al starten, terwijl ze nog in de kerk zitten. Dan kan die alvast warm draaien en is het niet zo koud, als je in stapt. Grappig fenomeen, als je dat nog niet eerder hebt gezien, zoals wij Nederlanders. Eerste Kerstdag hebben we lekker gebruncht en daarna de kadootjes uitgepakt, die we voor elkaar hadden gekocht. Tweede kerstdag waren we uitgenodigd bij Canadese kennissen. Daar hebben we lekker gekletst en zijn we nog even naar buiten geweest om op hun sneeuwscooter te crossen in het land door de sneeuw. Niet al te lang, want het was aardig koud. (-25º C) Vervolgens hebben we met z'n allen gegeten en hebben een Canadees spel gedaan. En zo hebben we ons prima vermaakt. (filmpjes in het fotoboek)

Toch hoor ik van veel Canadezen, dat ze ook weer blij zijn, dat de Kerst weer voorbij is. Weer terug in het dagelijkse normale ritme. Het is hier tenslotte 6 weken Kerstsfeer. Santa komt al half November en blijft tot de Kerst. Dus decoreren, shoppen, kado's inpakken, bakken, veel vrijwilligers werk voor liefdadigheid etc. Iedereen heeft het dus razend druk.



Erno op de sneeuwscooter

Kevin

Oud en Nieuw is iets rustiger. Men viert het met wat familie of vrienden, maar vuurwerk is er niet. Want daarvoor moet je een vergunning aanvragen. Vuurwerk hebben we hier alleen op 1 Juli, Canada Day. En dan alleen op 2 of 3 plekken afgestoken, met een vergunning. Wij zijn uitgenodigd bij Canadese vrienden om Oud en Nieuw te vieren, hier in Brandon. Kevin en Rosanne gaan zelf naar eigen vrienden.

Eerste kerstdag was het 's nachts zo koud, dat je een grote verlichte cirkel om de maan heen kon zien. Ook dat hadden we nog niet eerder gezien. We dachten dus dat het iets bijzonders was, maar dat betekent dus dat het berekoud word die nacht. En dat was het. Rond de -29º C. Rosanne heeft er redelijk goeie foto's van kunnen maken, met haar digitale spiegel reflex camera.

Hele fijne en gezellige Kerstdagen iedereen!!

We willen alle lezers van ons blog hele fijne en gezellige Kerstdagen toewensen en een mooi Nieuw Jaar met veel liefde, warmte, gezelligheid en gezondheid.

Dit is zóóóóóóó mooi....

Dit kan ik jullie niet onthouden. Dit is zooo mooi, daar word je stil van. Nu weet ik waar ze de kerstkaarten hebben gemaakt. In Manitoba.( haha) De foto's zijn gemaakt in Oak Lake, waar ik werk. Ik ben een rondje gaan lopen in de lunchpauze, want de zon kwam er net door. Het was vandaag -16º C en er stond geen wind. Ze noemen het hier "hoarfrost". Vorst en sneeuw op de takken van de bomen. Door de vorst aan de hoogspanningskabels, knappen die wel eens, en dus hebben diverse regio's de afgelopen dagen zonder stroom gezeten. Nou, geniet van de plaatjes. En dat met een mobiele telefoon.

Wat hebben we afgelopen week gedaan....

Afgelopen vrijdagmiddag hadden de mannen het Kerstfeest met hun collega's van het werk. Er werd voor eten en drinken gezorgd en ze hadden een spelprogramma. Ze moesten allerlei opdrachten doen in de stad. Wel erg leuk in elkaar gezet. Ze moesten bijvoorbeeld met een Kerstman op de foto en schaatsend op één van de ijsbanen in de stad, enz. Het was een lange en gezellige dag geworden. Erno, Kevin en Rosanne waren alle drie aanwezig. Ik, Caroline, moest werken en kon er dus niet bij zijn.

 

Ik zou vrijdag, na het werk, nog even langs gaan, maar ik koos er voor om thuis nog even wat te eten, voordat ik vrijwilligerswerk ging doen tot ongeveer 02.30 uur. Operation Red Nose.....jawel!!!! Bijv. Iemand belt vanuit een bar, dat hij naar huis wil en dat zijn auto mee naar huis moet, maar dat hij gedronken heeft. Dan gaan wij er met een team van 3  man op af in een auto. Twee van ons stappen uit bij de bar, en stappen vervolgens in de auto van de klant (de één rijd en de ander zit ernaast of achterin en schrijft de gegevens op van de klant). Ook die gaat in zijn eigen auto en vervolgens brengen we hem met zijn auto en al naar huis. Daar stappen we weer uit om een donatie (wel of niet) in ontvangst te nemen voor het goeie doel en vervolgens stappen we weer in de auto van onze derde persoon, die achter ons aan is gereden om ons weer mee te nemen. We brengen dus alleen mensen MET een auto naar huis. Niet alleen een persoon of personen, want dan moeten ze een taxi bellen. We waren met 6 teams en stonden met elkaar in verbinding d.m.v. walkie talkies. Gelukkig hadden we alleen maar dankbare mensen mee en geen lastige klanten.

Het was eenmalig voor dit jaar. Het was leuk om meegemaakt te hebben. Misschien doe ik het volgend jaar wel weer, we zullen zien. Er word namelijk verwacht van de werknemers van de Bank, dat ze wat terug doen voor de gemeenschap als vrijwilliger.

Zaterdag hadden we een luierdag. Lekker rustig aan gedaan. Vrijdagnacht was het mistig geweest en dus waren allen bomen zaterdag wit. Dat was een prachtig gezicht. Dus Erno en ik besloten een wandeling te gaan maken in de Brandon Hills. (Foto's en filmpje, zie fotoboek) Het was mooi stil weer, alleen de zon had toch moeite om er door te komen. Ik had nog net een kans om een paar foto's mét de zon te schieten. Want dat is zo'n mooie achtergrond voor die witte wereld.
Daarna hadden Erno en ik een Kerstdiner met mijn collega's van de Bank, hier in Brandon. Dat was ook erg gezellig en lekker.

Rosanne zou zondag mee doen met schaatswedstrijden in Winnipeg, maar daarvan heeft ze af gezien, omdat ze niet voldoende getraind was op de grote schaatsbaan. Het was haar niet gelukt om nog een paar keer te oefenen.
Ik heb weer een tulband gebakken (jaja, ik heb tijd weten te vinden). Ik wilde het opnieuw proberen, nadat het vorige week niet zo goed was gelukt. Eerst heb ik de inhoudsmaten maar eens op internet opgezocht. Want ik heb geen grammen op mijn maatbeker, zoals gezegd. Alleen maar ounces en cups. Dus de juiste hoeveelheden had ik dit keer wel, maar nu nog de oven leren kennen. En daar is het dít keer mis gegaan. De smaak is weer goed, maar weer rees hij niet goed. Dus ik heb weer een alibi om nog een keer een tulband te bakken, net zo lang tot ik het voor elkaar heb dat hij lekker luchtig is.

Rosanne kwam met het idee, om zondagavond een rondje te gaan rijden door de stad en te kijken naar al die verlichtte huizen. Er is zelfs een wedstrijd aan verbonden. Nou, we hebben huizen gezien, die er inderdaad een behoorlijk werk van hadden gemaakt. (Zie foto) Wat zullen die een energierekening voor hun kiezen krijgen!! Er waren zelfs huizen en tuinen verlicht, die bewogen op kerstmuziek. En die muziek was via je radio te ontvangen. Wat een techneuten. Erg vernuftig, hoor. (Mmmmm....Is dit Westfries? Want dit woord bestaat niet eens, volgens mij.) Er zijn zelfs mensen hier die elk jaar een rondje rijden door de stad, als traditie, met warme chocolademelk mee in hun reisbeker.

Vandaag, maandag, hadden Erno en Kevin vrij genomen, omdat het toch niet zo druk is op het werk. Erno is aan het leren gegaan in zijn vrachtwagen boeken en Kevin is naar Kyle gegaan. Die hebben beide op de sneeuwscooter en de quad geraced door de sneeuw in het land. Het is niet zo koud meer als vorige week. Ze hebben zich prima vermaakt.

De kerstinkopen zijn wel gedaan nu. En alles is ingepakt, dus we hebben zin in de Kerst. Jaaaa, wij moeten 3 weken langer wachten op onze kadootjes , dan degenen in Nederland, met het Sinterklaasfeest. Kerstavond willen we, zoals in Nederland, hier naar de kerk en daarna een broodtafel met ons eigen gezin. 1ste Kerstdag een rustige dag thuis met kadootjes voor elkaar. En tweede Kerstdag, ofwel Boxing day hier, zijn we uitgenodigd bij Canadese kennissen. De familie van Kyle, een vriend van Kevin.

Het is bbbeeeerrrreeeekkkoouudd.

Ik MOEST vandaag even een stukje schrijven, hoor. Op 12-12-12. Wat een unieke datum, niet? Hoewel het in NL nu al de volgende dag is.

Afgelopen weekend hebben we mee gedaan met de hype; Kerstkadootjes inpakken. Vorig jaar hebben we geen tijd gehad om Kerst of Sinterklaas te vieren, met kado's. Maar nu willen we elkaar toch even verwennen. Alle vier hadden we hetzelfde idee en dus zijn we alle vier lekker geheimzinnig aan het doen.
Ook doe ik mee aan de bakhype hier. Iedereen gaat voor de Kerst bakken. Ik heb een tulband gebakken. Volgens mijn Hollandse recept, die in Nederland altijd goed lukte. Dit keer, is hij niet zo hoog gekomen, maar de smaak is goed. Ik geef de maten maar de schuld, want er staan geen grammen op mijn Canadese maatbeker, maar Cups. En daar is het mis gegaan. Ik had te veel meel in het deeg gedaan. Maar volgende keer maak ik die fout niet weer, hoor. Dit weekend wil ik het nog eens over doen.

Al die andere (inhouds)maten en gewichten. Ik weet niet eens hoeveel ik weeg hier in Canada. Ze werken hier met pounds en dat is ook niet eens 500 gram, maar 450 gram. Nou, reken dan maar uit.
Bovendien weet ik ook niet hoe lang ik ben. Het gaat niet in cm, maar in feet. Geen idee!!! En mijn maat schoenen, uuuuhhhmm, 8 ofzo? En spijkerbroek, ik ga maar gewoon passen, dan zie ik wel of ik 26 of 27 ofzo heb. Ik heb hier nog te kort gewinkeld, om daar al in thuis te zijn. Bovendien kent niemand mijn kleding vanuit Nederland, dus alles wat we mee hebben, is hier weer nieuw. En is bovendien ook aardig modern, ten opzichte van de doorsnee Manitoban. Dus ik heb nog niet veel gekocht.

Ik heb Kerststollen via Rina, een andere emigrante, besteld. Die laat ze door een Nederlandse bakker in Minnedosa bakken. Ja, de Nederlanders weten elkaar te vinden hier, hoor. Hoewel we hier in Brandon ook een bakker (bakker Kuipers) hebben die van Nederlandse afkomst is, althans zijn ouders. Dus hij zelf is een Canadees. Nu willen we deze bakker Schimmel eens proberen.

En het moet raar lopen, willen we geen witte kerst hebben dit jaar. Vorig jaar hadden we nauwelijks sneeuw, maar nu ligt er een hele bult. Nog van 3 weken geleden, en vannacht is er een bult bij gekomen. Dus de mannen moesten weer om 03.15 het bed uit om sneeuw te schuiven. Om 16.00 uur vanmiddag waren ze klaar. Ja, dat zijn lange dagen. Maar afgelopen 1½ week hebben ze veel vrije tijd gehad tussendoor, dus ze klagen niet, hoor. Sterker nog, ze hadden er weer zin in.
Wel een mooie sfeer, hoor, die witte wereld en de kerstverlichting overal. Mmmm....eerdaags maar eens een foto maken voor onze kerstgroet aan iedereen, via de e-mail. Het is deze week berekoud. Rond de -15º tot -25º, maar de gevoelstemperatuur ligt door de wind vaak zo'n 10 à 15 graden lager. Zoals vandaag voelde het aan als -32º C. En dat is echt koud. Legging aan onder de lange broek en wanten aan in de auto, want het stuur is koud. Als ik de voordeur open doe, dan zie je (net als je ademhaling, als het koud is) de warme lucht naar buiten stromen. En als je naar buiten stapt, dan bevriezen accuut je neusharen. Daaraan merk je, dat het ECHT koud is. Maar gelukkig zijn er maar een aantal van zulke dagen in de winter en niet de hele winter door. Hoewel ze een koude winter voorspellen. De benzine prijzen zakken hier flink in de winter. Iedereen laat zijn auto alvast een tijdje draaien, voordat hij daar in stapt, om alvast wat op te warmen. En zodra het Paasweekend zich aandient, dan zijn de prijzen weer flink gestegen. Zo werkt het hier. Het is nu per liter Can $ 1,11. (Omgerekend 0.86 Eurocent) En alle benzine stations zijn dezelfde prijs, dus het maakt niet uit waar je tankt, in principe.

Rosanne gaat dit weekend naar Winnipeg om voor het eerst mee te gaan doen met een schaatswedstrijd. Ik, Caroline, ga ook mee. We gaan met een bus samen met nog meer leden van de schaatsvedreniging. De buitenbaan hier in Brandon, is sinds een week open en morgen en overmorgen wil ze daar gaan oefenen. De binnenbaan is een shorttrack baan, waar ze twee keer in de week traint. En buiten is het een lange, speedskating baan, dus dat schaatst wel even anders. Rosanne heeft dan ook twee paar schaatsen. Voor elke baan een paar. Ik ben benieuwd of het haar gaat lukken om in deze kou geen koude tenen en handen te krijgen. Er zijn soort van gelpads te koop hier, die je in je schoenen of wanten kan doen, zodat je handen/voeten warm blijven voor een paar uur. Dus die zal ze wel gebruiken, hoop ik.

Vrijdag a.s. hebben de mannen een feestmiddag en avond van hun werk. Ik moet eerst zelf werken en ga daarna nog even langs om toch kennis te maken met iedereen, want ik was ook uitgenodigd. Daarna ga ik een avondje vrijwilligerswerk doen, Operation Red Nose, tot 3 uur in de nacht. Zaterdag hebben we een diner van mijn werk, hier in Brandon. En zondag dan schaatsen in Winnipeg. Dan is het weekend wel weer gevuld. (Ik hoop dat ik nog tijd heb om te bakken??!!)
Doordat de mannen wat meer vrije tijd hebben, zijn die in de boeken gedoken. Ze willen het groot, vrachtwagen rijbewijs gaan halen. En ze bedachten dat ze daar nu mooi de tijd voor hebben. Want ja, je weet nooit eens waar het goed voor kan zijn. Bovendien heeft hun baas ook wagens die alleen met een groot rijbewijs mogen worden gereden. Dus meer mogelijkheden voor ze.

Je wilt het niet geloven, maar ik heb chocolade letters gevonden hier in de supermarkt. En wat staat er op?....gemaakt in Nederland en het is Belgische chocolade. En dan de Canadese gingerbread cookies erbij, wat zo goed als de speculaas is, dan is onze Sinterklaas ofwel Santa Claus compleet, hoor, wat de snaaierij betreft.

Ik, Caroline, werk deze week in Brandon, lekker dichtbij huis. Wel weer heel anders dan zo'n klein kantoor zoals in Oak Lake, waar ik normaal gesproken zit. En dat is toch weer even wennen. Maar ook weer leuk en een uitdaging. Het kwam goed uit, na vannacht, met die sneeuwval, dat ik niet zo ver hoefde. Hoewel de wegen meestal wel goed zijn, buiten de stad, omdat met deze kou, de sneeuw over de weg weg waait. Je kan soms wel te maken krijgen met van die sneeuwbanken. Maar er word goed geschoven en dus is de snelweg meestal goed begaanbaar.

Dit keer even geen foto's, helaas. Je ziet, door het full-time werken en de Kerstdrukte heb ik minder tijd om te schrijven. Maar ik probeer regelmatig contact met jullie te houden, hoor. Want ik hoor dat er toch wel veel mensen onze belevenissen lezen. Dat is voor mij een teken om er lekker mee door te gaan.

Gladheid

Het is het hele weekend glad geweest. Het begon al vrijdagnacht. Het had geijzeld. Zaterdag was de grootste snelweg door Canada, de Trans Canada Highway, zelfs afgesloten van Winnipeg totaan de grens van, de provincie ten westen van ons, Saskatchewan. Deze snelweg loopt van Oost Canada helemaal door tot de Westkant van Canada en is 7821 km lang. Het is DE verkeersader van Canada.

Zaterdag hadden we een bedrijfsfeestje van mijn werk, maar daar zijn we niet heen beland. Het was twee uur rijden hier vandaan en met deze gladde wegen en ook nog eens ijzel en/of sneeuw in het vooruitzicht die avond, hadden we besloten om toch maar niet te gaan. Bovendien werden Erno en Kevin ook weer opgeroepen door de baas om zand en zout te strooien. Daardoor was Erno niet op tijd terug voor het uitje.
Door de weeks hebben de jongens wat vaker vrij nu. Ze worden waarschijnlijk uitgeleend door de baas, om tijdelijk wat timmerwerk elders te doen. Hun werkgever heeft onvoldoende werk nu. Ze werken dan een minimum aantal uren voor de huidige baas; ze blijven daar gewoon in dienst en de rest van de tijd kunnen ze dan elders werken.
De temperaturen wisselen hier nog steeds erg. Waardoor we erg wisselvallig weer hebben. De sneeuw van twee weken geleden, ligt er nog steeds. We hebben al een aantal weken de zon bijna niet gezien. En dat is helemaal vreemd. Dit weekend hadden we af en toe ook mist. Wat een prachtig landschap opleverde. Alle bomen wit. Ik mistte alleen nog, als contrast, de blauwe lucht op de achtergrond. Het was nu wel heel wit. De grond is wit van de sneeuw, witte bomen en daken. En een bewolkte, witte lucht. Beetje saai was het wel. De komende week blijft het zo wisselvallig. Het hobbelt van -17º C naar +1º.

Rosanne heeft vorige week nog even met de nieuwe, Hollandse schaatscoach van Manitoba, Remmelt Eldering, gesproken. Ze begonnen beide mooi in het Engels. Toen Remmelt in de gaten had, dat Rosanne ook uit Nederland kwam, gingen ze over in het Nederlands. Hoef je toch wat minder na te denken. Remmelt komt een keer per maand bij onze club kijken hoe de trainingen gaan.

Vandaag zijn Erno en ik naar de kerstmusical geweest, hier in de stad. "A Christmas Carol" van Charles Dickens werd na gespeeld. Het was enorm goed gespeeld en gezongen. Het was echt de moeite waard om te zien. Kevin is nu met een kennis naar een concert van een country zanger, Corb Lund.

En terwijl het al weer bijna Pakjesavond is in Nederland en de Sint en zijn Pieten al weer bijna terug gaan naar Spanje, zijn we hier volop bezig met Kerstinkopen doen. Onze "Santa" blijft nog een paar weken langer.