Al weer 3 jaar in Canada

Zo, het word weer nodig tijd voor een update, want we zijn ondertussen verhuisd en wonen er al weer 3 maanden. We missen ons vorige buurtje wel, hoor. We zagen altijd de zon opkomen en onder gaan. Zo vrij woonden we. Dit huis is ook vrijstaand, maar in het dorp. Bovendien staan er veel bomen in de voor- en achtertuin en de ramen in het huis zijn klein. Daardoor is het vrij snel donker in huis en voelen we ons een beetje ingesloten. Ook zitten we aan het eind van het dorp, wat geografisch gezien niet echt handig is. Het duurt dus even, voordat je het dorp uit bent. Niet echt gunstig. Maar we wonen in een mooie buurt en overal dichtbij en dat is wel weer handig. Vooral in de winter. Dat is een voordeel van eerst huren; je kunt mooi onderzoeken waar je wel of niet wilt wonen. Maar...we hebben een dak boven ons hoofd, dus we klagen niet. En...na al die verhuizingen in korte tijd, hopen we wel, dat ons volgende huis on EIGEN stekkie word. De verhuisdozen worden nu toch wel wat krakkemikkig.(Mmhh, is dit Nederlands??)

Op 16 augustus hebben we onze eerste Canadese bruiloft gehad. Het gaat toch weer anders dan in Nederland. Leuk om mee te maken, hoor. En de tweede bruiloft komt er ook al aan. En wel op Oudejaarsavond, 31 december. Ja, hier kan dat, blijkbaar. Dus ook dat zal een bijzondere avond worden. We hebben er allemaal zin in. 

18 oktober is het al weer 3 jaar geleden, dat we emigreerden. Man, waar blijft de tijd. Alle belevenissen tot nu toe herinneren we nog als de dag van gisteren. En wat hebben we al veel mee gemaakt. Dit afgelopen jaar, na de verhuizing naar Ontario, is heel druk geweest. In een nieuwe omgeving weer opnieuw beginnen. Werk zoeken, het opstarten van het bedrijf van de mannen, contacten leggen, kennissen maken, je weg weer zoeken naar de tandarts, dokter, winkels en instanties. Maar we hebben het allemaal weer gedaan en het is ons weer gelukt.

Erno en Kevin hebben het eerste seizoen er op zitten van het hoveniers- en bestratingswerk. En dat was toch afwachten hoe het zou gaan lopen. Maar de advertentie in de plaatselijke weekbladen heeft gewerkt. Ze hebben geprobeerd goed werk af te leveren en de klanten waren erg tevreden. Ze hebben ook nog wat investeringen gedaan aan het eind van het seizoen. (o.a. zie foto) De tevreden klanten zeggen het voort en ook hebben ze goeie contacten kunnen leggen met diverse leveranciers, zoals een tuincentrum en een stenenleverancier. Deze mensen hebben ons benaderd om te kijken of ze niet kunnen samenwerken met de mannen. (Als jij mijn producten afneemt en je levert goed werk af bij de klanten, dan stuur ik je klanten door en/of je mag onder ons kwaliteitscertificaat werken.) Tja, en zo krijg je dan je werk en bekendheid.
Aan het eind van het seizoen, toen de mannen het iets rustiger kregen, zijn ze in de boeken gedoken en hebben het examen gedaan voor het groot rijbewijs. Beide hebben het in oktober gehaald. Pppfff...dat was ook even een klusje. Ik neem mijn petje af voor de mannen. Doordat je het hovenierswerk alleen in de zomer kan doen, moeten ze iets anders vinden in de winter. En vrachtwagen chauffeurs worden altijd wel gevraagd, dus altijd handig om achter de hand te hebben.

Selfie

Deze winter gaat Erno weer in de kool aan het werk. Daarmee is hij vorige week begonnen. Hij zal waarschijnlijk ook wat vrachtjes naar Toronto en omsteken rijden met de vrachtwagen. Want ja, nu je het rijbewijs hebt, moet je het rijden ook bijhouden natuurlijk.

Kevin heeft een winterklus gevonden bij zijn huidige schoonouders. Hij heeft sinds de zomer een vriendin, die ook met haar ouders en broer, vanuit Nederland zijn geëmigreerd, 14 jaar geleden. De ouders hebben een botenzaak. Ze verkopen en verhuren boten. Momenteel worden de boten naar de zaak gebracht om te stallen voor de winter. De boten worden dan in plastic gesealed, zodat ze bestand zijn tegen de winter en de sneeuw. (ze worden buiten gestald) Dit sealen is Kevin nu aan het doen.
De boten worden elk jaar gekocht door de vader in de USA. Deze moeten dus worden opgehaald en naar Canada worden gereden, wat Kevin en hun zoon gaan doen, vanaf januari. Elke week heen en weer om boten op te halen. Maandag heen en donderdag of vrijdag weer terug zijn. Daar zullen ze dan ongeveer 3 maanden mee zoet zijn. Ach, zo zie je nog eens wat van Amerika, toch?

Rosanne zit momenteel in Fortaleza in Brazilië. Tijdens haar reis door Azië, vorig jaar, heeft ze een Amerikaanse jongen ontmoet. Hij is verder gaan reizen, terwijl Rosanne toen terug moest. Ze hebben contact gehouden en nu zoekt Rosanne hem dus op in Brazilië voor 5 weken. Wat hun verdere plannen zijn, wachten we rustig af. Hij wilde graag zijn reis eerst afmaken.
Rosanne had twee banen, waarvan ze er één vaarwel heeft gezegd. Als ze terug is, dan werkt ze alleen nog voor het interieur advies bedrijf. Ze heeft het erg naar haar zin gehad in de kledingzaak ook, maar het was wel druk, twee banen. Bovendien had ze veel verantwoordelijkheid, wat niet als zodanig werd beloond. En de afstand was wat ver, sinds we verhuisd zijn, en zeker nu de winter in aantocht is. Ze kon meer uren krijgen bij het interieur bedrijf, dus toen was de keuze snel gemaakt.


Ik, Caroline, werk bij de bank. Het bevalt me niet echt, want de focus ligt erg op verkopen. Zelfs als balie medewerkster. En daar hou ik niet zo van. De supervisor zit je achter de vodden aan, want je moet je targets halen. Maar ik heb in ieder geval werk en ondertussen hou ik mijn ogen open voor een andere job, intern of extern. Ik werk ook full-time, wat best veel is, als je ook nog de administratie doet voor de mannen. 's Winters is dat niet zo erg, maar 's zomers is dat veel te veel. Dan kan ik veel werk uit handen nemen bij de mannen.

Erno en ik wandelen graag, dus als we samen vrij zijn, dan gaan we er op uit. We wonen vlakbij het strand (van een meer, niet van de zee, hoor), daar kunnen we zo naar toe lopen. Nu we weer in de bebouwde kom wonen, kunnen we ook de fiets weer pakken. Dat doen we ook zo af en toe. Maar de fietspaden die er zijn, sluiten niet vanzelfsprekend op elkaar aan. Je moet soms even zoeken, waar het pad verder gaat, of je moet opeens op de rijweg tussen alle auto's voorsorteren. Deze omgeving heeft wel veel fietspaden, maar meer voor recreatie dan voor de dagelijkse rit naar het werk. Je moet soms met de rest van het verkeer op de weg rijden, wat niet altijd even veilig is, in mijn ogen. En dus dragen velen hier een helm. Gisteren zelfs, zag ik iemand met een integraal helm (brommer helm) op fietsen. Het zag er erg grappig uit, moet ik zeggen. Ook wonen we een half uur rijden van het ski gebied, dus daar maken we in de winter gebruik van als het even kan.

We hebben Thanksgiving al weer gehad half oktober. Alle kalkoenen gingen de oven weer in. Heerlijk met cranberry saus.  Nee, ik heb ook dit jaar de kalkoen niet zelf gebakken. Ik weet niet, ik hou niet zo van dat ontleden van het dier, dat gepruts. En 31 oktober was het de beurt aan de kinderen om langs de deuren te gaan voor hun Trick or Treat tijdens de Haloween. We hebben ongeveer 33 kinderen gehad. Dat is voor ons veel, want op alle andere adressen hadden we er 8 en 1, geloof ik.

Ik heb een sculpture workshop gedaan; een diva gemaakt van een oud t-shirt. Ik had geen idee wat ik moest verwachten, maar het was erg leuk om te doen en ik moet zeggen dat ik zelf verbaasd was van het eindresultaat. Ik ben namelijk absoluut niet creatief op dit gebied. Ik vond het zelfs zo leuk dat ik het misschien nog eens ga doen. Een kennis van ons geeft de workshop, die ook van Nederlandse afkomst is.

Op 1 November zagen we "het witte spul" naar beneden komen dit seizoen. Ja, men wil het woord "sneeuw" hier niet in de mond nemen. De meesten willen de sneeuw niet, want dan moet je sneeuw ruimen/scheppen en de wegen zijn slecht begaanbaar. Je hebt er veel rompslomp van. Tot op vandaag is het nog steeds niet wit en daarom zie ik veel mensen zich nu voorbereiden op de winter. De bomen en struiken zijn/worden ingepakt. De kerstverlichting word al in de bomen of aan de dakgoot gehangen. Hier en daar hangen de strikken al aan de muren of balkon enz. Want ja, als het begint te sneeuwen of als het kouder word, dan is het niet meer zulk leuk werk om te doen. Gisteren was het 15 graden, dus ik zag veel mensen bezig. Ik zag zelfs al een kerstboom bij iemand binnen staan. Nou, dat is toch wel een beetje vroeg, hoor. Ik wacht tot Santa weer in het dorp is en dat zal ongeveer eind november zijn. Kevin heeft de winterbanden vorige week ook weer onder de auto gedaan. Iedereen is ook al druk bezig met de aankopen voor de Kerst. Ik hoor veel mensen zeggen, dat ze er op tijd mee klaar willen zijn, voordat het te druk word in de winkels. Ik heb ook het meeste al binnen. Bovendien merk ik op het werk, dat er veel mensen Amerikaanse dollars kopen. Het was de afgelopen maand heel veel. Veel gepensioneerden vertrekken voor de winter zuidwaarts, naar Amerika, om vervolgens weer in het voorjaar terug te komen.

Erno en ik zijn naar het Cranberry Festival geweest in Bala, gelegen in het Muskoka gebied. De rit er heen was al prachtig met alle bomen in de mooiste herfst kleuren. De cranberrys worden in oktober geoogst. Natuurlijk hebben we een paar flessen cranberry wijn mee genomen voor de koude winter avonden. Ook was er een soort jaarmarkt. Een mooie gelegenheid om alvast wat kerstinkopen te doen. Het was een mooi dagje uit en we hebben weer iets gezien van de omgeving. Dit is wel een van de mooiste gebieden om heen te gaan in Ontario. Het ligt namelijk vlakbij het bekende en veel bezochte Algonquin Park, wat een prachtig stuk natuur is. En ook Muskoka dus.

Twee weken terug hebben we een verrassingspakket vanuit Nederland ontvangen met drop, speculaasbrokken en pepernoten. Mmmmmhhhh, wat een verwennerij. Hier gaan we intens van genieten en we zullen bij elke hap aan jullie denken. Bedankt lieve vrienden.
Ik heb een recept gekregen van iemand om zelf taai taai te maken. Ik heb het al twee keer geprobeerd en het is goed gelukt en heerlijk. Het smaakt echt zoals je het in de winkel zou kopen, maar dan nog iets lekkerder.(haha) En heel simpel te maken, dus dat doen we nog een paar keer, hoor, in dit Holiday Season.

Dan....gebeurt toch, wat je natuurlijk niet hoopt. Mijn vader wordt ziek. Tja, dan zit je ver weg en ben je met je gedachten heel alleen. Gelukkig hebben we elkaar om er over te praten. En hebben we de telefoon en vooral Skype om met pap en mam contact te houden. Maar tot nu toe is alles goed gegaan en wachten we de uitslagen af.

Vanuit het Motel....

Nadat pap en mam weer terug naar Nederland waren, gingen we over op de volgende bezigheid.....het verhuizen. En we hebben  een oplossing gevonden voor die twee weken, die we moesten overbruggen. Dat viel nog niet mee in het hoog seizoen en in een toeristen gebied. Maar het is ons gelukt en het is een motel geworden. Het is een goeie tussen oplossing, maar we zijn blij als we straks weer een normale woning tot onze beschikking hebben.

We leven nu voornamelijk buiten. Lekker voor de deur van onze kamer aan een kop koffie in de tuinstoel. Internet is slecht bij onze kamer, dus dan gaan we af en toe onder de parasol op een houten bankje zitten, dan hebben we betere ontvangst.

We gaan wonen in Wasaga Beach, wat te vergelijken is met Schoorl. Vlakbij het strand en een bosrijke omgeving. In de zomer zijn er veel toeristen. Er is dan ook vaak wat te doen in het dorp. Dat is wel gezellig.

Het weer is hier nog steeds erg wisselvallig. Momenteel zitten we middenin een fikse onweersbui, dus dat geeft mij mooi even de tijd om een update op de website te plaatsen. Door alle drukte plaats ik iets minder vaak een bericht, maar dat komt wel weer.

Tussen de bedrijvigheden door, doen we allemaal ook nog leuke dingen en ontdekken zo meer van de omgeving waarin we wonen. Ook de natuur is hier prachtig en erg wisselend. Ja, we hebben onze eindbestemming wel gevonden. Hiervoor zijn we naar Canada gegaan onder andere.

Het laatste weekend van juli werd het 20 jarig jubileum van het Elvis festival in Collingwood gevierd. Vele "Elvissen" traden op op een podium in het centrum van het dorp en ze kwamen overal vandaan. Zelfs uit Australië en Duitsland. Er waren diverse eetkramen en kooplui, die met name natuurlijk veel Elvis spullen verkochten. Er zaten goeie optredens bij. Ze zongen met een live band. Het was voor herhaling vatbaar. Het was een echte competitie. De beste Elvis werd naar Memphis gestuurd om daar mee te doen met de competitie. Of je nu een Elvis fan bent of niet, het was de moeite waard om de optredens te zien.

Kevin heeft vorige week paard gereden met wat vrienden, met een kayak op de rivier gevaren, naar het strand geweest en midget golf gespeeld.
Rosanne moet vaak werken, doordat ze twee banen heeft. Ze had donderdag vrij en had plannen om naar het strand te gaan, maar het weer was die dag net wat te koel om te gaan. Daar baalde ze van natuurlijk.
Erno en ik zijn met kennissen naar de speedway (auto races) geweest (de oordoppen waren wel nodig zeg). Maar wel spannend om te zien. En we hebben een barbeque middag gehad met de kaartclub bij een van de stellen, die een vakantiewoning hebben aan een meer, hier een klein uurtje vandaan. Erno heeft nog even kunnen water skiën. Het water was heerlijk.

Op dit moment hebben de jongens het iets rustiger met het werk. Dat kwam mooi uit en konden ze rustig verhuizen. Wel worden ze nog steeds gevraagd om offertes te maken. Dus nu maar afwachten of ze door gaan. Ondertussen zijn ze aan het kijken voor een andere pick up truck. De Ford F150 is te licht om de aanhanger te mogen trekken. Ze hebben er al een gevonden, maar die moet eerst gekeurd worden, voordat de huidige eigenaar die aan ons kan verkopen. Daarna de verzekering en kentekenplaten regelen en dan kunnen de mannen aan de slag met de volgende klus die nog op ze wacht.

De Ford houden we ook en gebruiken we in de winter, omdat deze vier wiel aandrijving heeft. Bovendien word er veel gestrooid met zout en daarvoor willen we de werkauto niet gebruiken en deze alleen voor de zomer houden, als ze hovenierswerk en bestratingswerk doen. Dus de ene auto voor de winter en de andere voor de zomer. Klinkt wel een beetje luxe, als ik het zo schrijf.

En dan willen de mannen ook nog hun groot rijbewijs gaan halen, als ze de tijd kunnen vinden.
Theorie hebben ze al, dus nu nog de air brake test, de pre-inspectie test en afrijden. Ja, je hebt het niet zo maar, hoor. En alles wat ze gehaald hebben in Manitoba telt niet hier. Dus hup, daar gaan we weer. Maar we zien het positieve er van in. Het kan geen kwaad om te herhalen en je weet nooit of je het rijbewijs kan gebruiken.

Zaterdag a.s. gaan Erno en ik naar onze eerste bruiloft in Canada, van een van de mannen van Erno's kaartclub. Het vrijgezellenfeest hebben we twee weken geleden gehad. Een BBQ bij een van de stellen thuis. (Nee niet die bij het meer, dat was weer een andere BBQ middag.) Dus nu dan het feest. Ik heb toch maar een jurk gekocht, want ze houden hier toch wel van een beetje feestkleding. Ook nog schoenen en een tas er bij gevonden, dus ik ben er klaar voor. Ik ben benieuwd hoe het verschilt met Nederland. We hopen dat het weer mee zit, want de huwelijks ceremonie vind hier vaak buiten plaats, zo ook dit keer. Ik zal het jullie in het volgende stukje laten weten.

Manitoba en Brandon overstromingen

Even een berichtje aan onze vorige kennissen in Manitoba en Brandon en omgeving.

De afgelopen weken word deze provincie en woonplaats geteisterd met overstromingen. In het voorjaar van 2011 was de Assiniboine River ook al overstroomd door het smeltwater van de sneeuw. Maar nu door de zware regenval. Er worden weer overal zandzakken neer gelegd om te voorkomen dat het erger word. We hopen dat het allemaal niet erger wordt en dat de dijken het houden. Het zal voor velen weer omrijden zijn om naar het werk te komen, als dat al lukt.
We wensen iedereen sterkte daar en we denken aan jullie.

Hup Holland Hup

Het is al weer even geleden (veel te lang) dat ik op het blog heb geschreven, dus er is veel te vertellen, dit keer.


Allereerst: Hoe gaat het met het hovenierswerk van de mannen:
Nou, dat gaat buiten gewoon goed. Dat hadden we niet verwacht, omdat we hier helemaal nieuw zijn in de omgeving. Maar we waren goed voorbereid en dat heeft zijn vruchten af geworpen. De advertentie in het weekblad heeft heel veel telefoontjes opgeleverd. De mannen hadden het er druk van met offertes maken. En veel daarvan gingen ook door. Het is wel even uit zoeken en aanpakken, want alles is voor ons nieuw. Een eigen bedrijf hebben we nog nooit gehad. Maar het gaat goed. De ervaring van de mannen in de afgelopen jaren komt goed van pas. En ze vullen elkaar goed aan. Bovendien komen ze hun afspraken na en leveren ze netjes werk af (denken ze), waar een doorsnee Canadees iets gemakkelijker over denkt. Dus daarmee winnen ze veel. En een goede communicatie met de klant is ook erg belangrijk, vinden de mannen.
De website doet ook goed zijn werk. We horen van klanten dat ze na het lezen van de advertentie ook even op onze website hebben gekeken, voordat ze ons belden voor een offerte.

Ze zijn wel op zoek naar een nieuwe pick up truck, want het blijkt dat onze Ford F150 niet de aanhanger mag trekken, als deze gevuld is. Dan is die te zwaar. Bovendien, als ze een zwaardere truck hebben en ze rijden met de aanhanger, dan moet je ook nog een groot rijbewijs hebben. Dus.......dat is het volgende, waar de mannen zich op focussen, zodra daar tijd voor is. Ze waren al begonnen met het groot rijbewijs, dus dat komt goed van pas. Ze hebben theorie al, nu nog afrijden. Af en toe zijn ze aan het oefenen en rijden ze een ritje mee om kool af te leveren in Toronto en omgeving. Voor nu rijden ze voorlopig een beetje illegaal en dus hopen ze niet aangehouden te worden door de politie. Ahhh....duimen maar dus. En zo leer je de regels ontdekken.

De deelname van Kevin aan het voetbal is een beetje een fiasco geworden. Hij heeft er niet zo veel zin meer in. Hij wilde aan een team sport mee doen, om zo wat contacten te maken, maar ook voor de PR van het hoveniers bedrijf. Hij heeft al wel twee keer mee gedaan. A.) ze trainen niet en voetballen alleen tegen teams van hun eigen club. B.) ze blijven ook niet even na om wat te drinken. (er is geen kantine en er zijn geen kleedkamers; kortom: er is helemaal geen gebouw bij de voetbal velden) C.) ze snappen het spelletje niet. Bij een  één-tweetje krijg je de bal niet meer terug. Ze hebben geen idee wat de regels zijn. Ze doen maar wat. En dan moet je uit Nederland komen, waar voetbal DE sport is. (tja, Kevin, dan moet je ook op hockey gaan!!) Kortom: Kevin heeft het al bekeken en is al gestopt.
Hij zit te denken om volgend jaar maar honkbal te proberen. Dat is hier ook wel populair.

Bij Rosanne is er inmiddels ook al veel veranderd. Ze werkt nog steeds bij beide bedrijven: de kledingzaak en de interieurzaak. Maar het is wat omgedraaid. Ze werkt nu nog 1 dag in het interieur en de rest van de week in de kledingzaak. De eigenaar van de interieur winkel heeft veel plannen, maar dat is allemaal nog niet zo ver. Dus Rosanne had weinig uren daar. Toen kreeg ze een aanbieding bij de kledingzaak voor sleutelhoudster, wat ze heeft aangepakt. Dit geeft haar 4 a 5 dagen werk per week. Bovendien hebben ze haar aangenomen voor assistant manager in de herfst. Leuk vooruitzicht dus. Ze heeft het werk in het interieur er bij gehouden, omdat ze beide banen leuk vind.

Ik, Caroline, ben inmiddels volledig aan het werk bij de bank, sinds ik mijn cursus half april heb afgerond. Ik heb een contract voor 15 uur, maar ben full time ingezet, zonder te overleggen met mij. Ik heb dat toch even nagevraagd hoe dat zit, maar het is 15 uur of alles en geen discussie. Dat verbaasde mij, want ik had verwacht dat dat zou worden overlegd. Bovendien wilde ik wat tijd met mijn ouders doorbrengen (die hier hu zijn voor 7 weken), maar helaas, ik had niets te vertellen. De afgelopen week en deze week heb ik gelukkig nog een paar dagen vrij kunnen vragen, maar dan houd het ook op.
Het belangrijkste van mijn functie is zo veel mogelijk zien te verkopen. Daarop word erg de nadruk gelegd. Meer nog dan de klanten service. En dat gaat tegen mijn gevoel in. Dat betekent voor mij, dat ik niet weet hoe lang ik dit ga vol houden. Voor nu ga ik lekker door en hoop dat ik wat minder uren kan werken, want ik wil ook de administratie doen voor de mannen. En ik wil er ook nog een beetje zijn voor het gezin en het huishouden. Dus we zien wel hoe het gaat lopen. Ondertussen houd ik mijn oren en ogen open.

Op 27 mei zijn mijn ouders hier gearriveerd voor een 7-weekse vakantie. Zondag a.s. vliegen ze al weer terug en zit het er dus al weer op. Tja, de tijd vliegt als je het druk hebt. De dagen dat we vrij waren, hebben we wat activiteiten ondernomen, maar ook hebben ze zich goed vermaakt met de voormalige buurjongens van mijn moeder. Het was een verrassend weerzien na 50 en 60 jaar. De één heeft mijn ouders mee genomen met ritjes naar o.a. mijn vader's nicht (ook een verrassend weerzien), de Mennonite's boeren markt in St. Jacobs, naar Algonquin National Park en naar hun eigen stacaravan op de camping in Wasaga Beach. De ander woonde vlakbij ons, en was vanwege gezondheids redenen wat meer aan huis gekluisterd. En dus fietsten mijn ouders vaak even voor een bakkie koffie naar ze toe en speelden ze een kaart spel. Er zijn behoorlijk wat ouwe koeien uit sloot gehaald in de gesprekken. Tja, als je allemaal naast elkaar woonde, dan ken je veel mensen van toendertijd uit die buurt. Geweldig weerzien en geweldige verhalen en herinneringen. Om ze veilig hier te laten fietsen, hebben ze een veiligheids vest aan. Dat klinkt gek, maar ze hebben hier nauwelijks fietspaden en dus moet je op de openbare weg fietsen.

De dagen dat we allemaal aan het werk waren, hebben pap en mam zich lekker thuis vermaakt. Bijna elke morgen zitten ze in buiten achter het huis te genieten van de temperatuur, de zon, de eekhoorntjes en de vogels. (Ja, 's avonds ook van de muggen) En.....ja, mam had mijn ouwe handnaaimachine weer aan de praat, hoor. Dus de klusjes zijn ook weer genaaid aan de tuintafel. Tja, we hadden weer eens geen 220 volt. Hier in Canada hebben ze 110 volt en andere uiteinden van de stekkers. En omdat we nog steeds in huurhuizen zitten, gaan we dat ook niet maken.
Pap heeft al vele woordzoekers gemaakt in zijn puzzelboeken. En mam heeft wat breiwerkstukjes gemaakt.

Source: Global News

Source: Global News

Op 17 juni hadden we een tornado waarschuwing. Rosanne en mam gingen boodschappen doen in Angus, want ach, het zal zo'n vaart niet lopen en dat overkomt ons toch niet zo maar. Bij het inladen van de boodschappen begon het weer toch wel slecht te worden. En toen ze weg reden, waaide en regende het heel hard, ze zagen bijna geen hand voor ogen. Bovendien kwamen er flinke bliksem flitsen en onweer. 's Avonds, toen we het journaal bekeken, werd het toch wel duidelijk, dat mam en Rosanne een tipje van de tornado hadden mee gepakt. Er is ernstige schade aangericht in een wijk in angus. 

Wat ons allemaal opvalt is, dat het hier een uur eerder donker is dan in Nederland.Het weer is hier grillig deze lente en zomer, tot nu toe. De temperatuur is wel goed, maar schommelt veel met overdag tussen de 20 en 30 graden. Het begon met een erge droogte en vervolgens te veel regen. Maar doordat de temperatuur goed is, hebben we nauwelijks een jas of lange broek nodig.

Toen we uiteindelijk toch een dag hadden, waarbij we allemaal vrij waren, hebben we ook de Niagara watervallen bezocht.We zijn pas 's middags gegaan, want we wilden de watervallen ook bij nacht zien. Dan zijn ze namelijk verlicht. En inderdaad was dat een mooi gezicht. Terwijl we wachten totdat het donker was, zijn we even het dorp in geweest en hebben we lekker wat gegeten bij Montana's.

Het WK Voetbal word hier ook op de voet gevolgd. De uitzendingen zijn lekker overdag en vroeg in de avond hier, dus goed te volgen. Pap vermaakt zich dan ook goed, tussen de uitjes door. De oranje vlaggetjes hangen hier al weken en de tap is voorzien van een vat bier. Iedereen weet dat ze welkom zijn, dus als ze kunnen, tussen het werk door, dan komt men aanwaaien en deelt mee in de Hollandse voetbal vreugde. (tot nu toe dan, he)
Wat tennis op wimbledon betreft:
De Canadese afvaardiging doet het erg goed. In de heren dubbel, de mix dubbel, de heren enkel en de dames enkel zijn er goeie resultaten bereikt. Eugenie Bouchard doet voor het eerst mee en heeft de finale bereikt. Dat is op zich al winst voor haar en een canadees record. Erg netjes, hoor.

En als klap op de vuurpijl:
We gaan ook weer eens verhuizen. Ja, ik hoor jullie zucht: "Alweer!!!???" Ja, al weer. De woning waarin we nu zitten is per 1 augustus verkocht. We hebben al wel een andere huurwoning gevonden per 15 augustus. Dat betekent inderdaad dat we 2 weken dakloos zijn. Dus daarvoor moeten we nog een oplossing vinden. Maar, ook dat komt goed.
Ja, dat verhuizen zijn we ondertussen wel eens zat, hoor. Maar ja, het is even niet anders en daar hebben we ons naar te schikken. Het volgende huis mogen we in blijven, totdat we zelf niet meer willen. Dus dat is mooi.
Het adres bijft ons postbus nummer, dus dat verandert niet. Ook de telefoonnummers veranderen niet.

Caroline 50 en Hollands bezoek

9 maart is bij ons al de Daylight Savings Time ingegaan. (De klok ging weer een uur vooruit.) 3 weken eerder dan in Nederland. Als er dan nog zo veel sneeuw ligt, heb je er geen idee van, dat de lente op komst is. In Nederland is de winter zo zacht geweest, dat de asperges al vroeg werden verkocht en dat de tulpen nu veel eerder bloeien dan vorig jaar. Wij hadden vorig jaar mazzel dat de tulpen zo laat bloeiden, door de lange koude winter. Op 15 mei, toen we arriveerden in Nederland, konden we nog volop genieten van de tulpenvelden. Het scheelt nu gewoon een maand met vorig jaar.

Men viert hier in Canada een Ierse feestdag en dat is St. Patrick's Day. Dan is het de bedoeling dat je iets groens aan doet naar het werk. Ik had een groene ketting om gedaan en haarspelden met een groen klavertje vier er op in mijn haar. Kevin en Rosanne waren met een hele groep jongelui de zaterdag er voor naar een café geweest in Collingwood om dit te vieren. (En nee, ze hadden niet iets groens aangedaan.) Ze hadden het erg gezellig gehad. Ze vonden de sfeer vergelijkbaar met kermis in Noord-Holland. Nou, dan is het dus echt gezellig geweest.

Gedurende de maand maart is er bij de familie, waar de jongens werken in de kool, Nederlands bezoek gekomen. Toevallig is het een meisje die bij Rosanne in de klas zat op de basis school. Elkaar uit het oog verloren, omdat wij waren verhuisd en ze beide naar het middelbaar onderwijs gingen. En nu zien ze elkaar weer terug in Canada en wel in de buurt waar wij ook wonen. Hoe gek kan het lopen soms. En omdat Rosanne nog geen werk had gevonden, hebben ze diverse dagen met elkaar doorgebracht. Ze hebben o.a. geskied en getubed. (Dat is op een luchtband naar beneden glijden van de heuvel af in de sneeuw) En ze hebben een bezoek gebracht aan het nieuwe zee aquarium in Toronto.

Ik ben met een buurvrouw aan het snow shoeën geweest hier vlak achter ons huis, over het veld en door het bos. (je weet wel, wandelen met van die tennis rackets onder je schoenen) Weer een nieuwe ervaring rijker. Het was een mooie winterse dag en er was flink wat verse sneeuw gevallen, dus we hebben mooi van de gelegenheid gebruik gemaakt. Je moet wel goed je benen optillen tijdens het lopen, anders raken die snow shoes in de knoop en lig je voor over met je snuit in de sneeuw. Met mij ging het goed, al was het soms net aan, als ik even niet oplette. Maar gelukkig liepen we door het bos en dan grijp je even een tak vast en blijf je net nog staan....

Erno en ik hebben onze verjaardag samen gevierd met veel mensen. Ik ben verwend en we hebben een mooie dag gehad. We hebben zelf een recreatie ruimte in de basement (soort kelder wat de beneden verdieping dan is). Dat betekent in dit geval, dat we er een bar met een echte tap in hebben. Dus een vaatje bier aangesloten en gaan met die banaan. Muziekje op de achtergrond en ik had genoeg Hollandse hapjes gemaakt. (gehaktballetjes in sate saus en rundvlees salade, gevulde eitjes (ja, nog steeds jouw recept en is altijd erg gewild bij de mensen) en blokjes kaas etc.) En iedereen vond het erg lekker allemaal. Erno, Kevin en Rosanne hadden een Sarah gemaakt met een spreuk er bij: "Caroline is not 50, she is 18 with 32 years of experience". Nou, dat vond ik wel een goeie. Want ik voel me nog 18 hoor.

Het was ontzettend gezellig en er is onder de mannen al afgesproken, dat ze weer komen met de WK voetbal deze zomer. Dan gaan ze samen kijken (de meesten hebben Hollandse ouders).

Ik werk sinds 3 maart bij de grootste bank van Canada, RBC. Ik heb mijn 6-weekse cursus er nu op zitten, dus ik heb nu tijd om mijn e-mails te beantwoorden. Het is een leuke werkplek met leuke collega's weer en aardige klanten. Het voelt goed om weer terug te zijn in de financiele wereld. Hier kan ik ook groeien binnen het bedrijf. De verdiensten zijn ook goed, want alle inzet word beloond.

Vorige week hadden we Erno's oudste broer en zijn vrouw op bezoek. Erno en Kevin hadden ook lekker vrij, dus die hebben veel kunnen laten zien van de omgeving. 

En zo hadden we allemaal een beetje vakantie. Het weer zat ernorm mee, dus ze hebben 3 dagen een terrasje kunnen pakken, we zijn naar de Niagara watervallen geweest en wat in Toronto geslenterd. Ze kwamen aan toen de natuur nog wit van de sneeuw was en ze gingen weg, toen vrijwel alles was gesmolten.
De temperaturen lopen hier nu ook op. Gisteren nog één keer vorst en een pak sneeuw gehad en voor de rest van de week verwachten ze rond de 12-15 graden. Ja, Kevin moest gisteren toch weer om 5 uur het bed uit om te sneeuw schuiven. Ik reed niet harder dan 60-70 km per uur naar het werk, omdat de sneeuw aan de weg bleef plakken en het glad werd. Bovendien stond er veel wind. Gelukkig had ik de winterbanden er nog om.


De jongens bereiden zich deze week voor op de start van het hovenierswerk, zo na de winter. We hebben een advertentie gezet in het weekblad voor de komende 3 maanden en er staat al sinds September een reclamebord aan de weg. En daar hebben al mensen op gereageerd. Ze gaan de klus van afgelopen herfst afmaken en ze hebben nu al 3 offertes lopen. Dus het begin is er, zullen we maar zeggen. Eens kijken of ze deze klussen kunnen binnen halen. Spannend allemaal, hoor. Maar de mannen hebben er erg veel zin in.

Ook hebben ze in de tussentijd kleding met eigen logo besteld en dat is ook al binnen. Rosanne heft in de tussentijd een website gemaakt en ook die is gelanceerd een aantal weken geleden.

Rosanne is de afgelopen tijd druk bezig geweest met solliciteren en het heeft zijn vruchten afgeworpen. Ze werkt sinds twee weken bij een kledingzaak in het winkelcentrum in Barrie. In Manitoba heeft ze in dezelfde kledingzaak gewerkt. Ze heeft er nog niet zo veel uren, (10 gemiddeld) maar deze week is ze ook aangenomen bij een interieur design winkel. Die gaat een nieuw filiaal openen hier in Collingwood, 25 minuten rijden vanaf hier. Daar gaat ze meer uren werken. Ze gaat wat verf advies geven, wat marketing doen, de visual merchandising (aankleding en inrichting) van de zaak en verkopen. Erg afwisselend dus. Ze heeft er erg veel zin in. Eindelijk banen in haar richting. Je ziet, zo heb je niets en zo heb je 2 banen. De aanhouder wint, toch?

Kevin heeft zich opgegeven voor de voetbal hier in de buurt. Hij wil weer een teamsport gaan doen en bovendien wil hij zo nog meer in contact komen met jongeren. Half mei begint het seizoen.
Kevin en Rosanne hebben al veel vrienden gemaakt hier. Dus we raken al weer aardig gesetteld hier. 

Op dit moment zit Erno hier te kaarten met wat vrienden en Kevin en Rosanne zijn aan het tv kijken bij vrienden hier vlakbij. Elke week kijken we hier de Voice en American Idol. Veel muziek dus, maar dat vinden we mooi. En er zit ongelooflijk veel talent tussen.