Bevervakwerk

Het was zo lekker weer zondag, dat Erno en ik even een rondje zijn gaan lopen. Dit keer langs het water bij de golfbaan, ongeveer 700 meter bij ons vandaan. Daar is een heuvel waar kinderen aan het sleeën waren. Aan de waterkant zagen we takken op het ijs. Toen we goed keken, zagen we dat er een bever zat. Die dook snel door het gat in het ijs het water in. Op de kant zagen we behoorlijk afgekloven bomen staan. Wat een harde werkers zijn die beesten toch. In het fotoboek hebben we er wat foto's van geplaatst.


En zo ziet onze auto er nu uit. Dat krijg je na het wisselvallige weer. Dan weer boven oº en dan weer er onder. Op dit moment zijn de hoofdwegen gewoon schoon. De kleine tussenwegen zijn ijsbanen. En dat is even wennen. Maar dan ga je ook niet sneller dan 20 km per uur, hoor. Want het glooit hier ook nog. Dus soms rijd je naar beneden op zo'n ijsplaat en als je dan een stop bord tegen komt, tja, dan moet je goed je best doen. (Ha,ha,ha) Maar ze zijn er hier allemaal aan gewend en rijden dus erg rustig. Gelukkig maar, want ik ben al helemaal geen held op de weg in winterse sferen.

We hebben onze spullen weer

Vrijdag, 25 november is een goeie dag geworden. We begonnen met Erno, die voor zijn rijbewijs op moest voor de tweede keer. Afgelopen woensdag was hij ook geweest, maar gezakt. Vandaag is hij geslaagd. Heerlijk, weer een hobbel genomen. Meteen door naar de verzekeringsmaatschappij. Want met een Canadees rijbewijs en een verklaring met je schade vrije jaren van de vorige verzekeraar in Nederland, kan het zijn, dat je premiekorting krijgt. Dat gaan we natuurlijk proberen. Baat het niet, dan schaad het niet.

Ik moet 1 december afrijden. Het duurt ongeveer 20 minuten. Rosanne doet dinsdag haar theorie. Je ziet, reuring genoeg hier in huize Hertogh.

We waren net op tijd terug om nog even een kop koffie te drinken, voordat de container arriveerde om 11.50 uur. Anko en Arnold hebben ons geholpen en zo hadden we de spullen er met 50 minuten uit. De stoelen waren wel naar beneden gedonderd. En aan de buitenkant van de container was er een fikse beschadiging te zien. Kennelijk heeft ie een smakker gemaakt of gestoten, bij het laden van het ene schip naar het andere. We hebben nog niet alles uitgepakt, maar tot nu toe hebben we nog geen ernstige beschadigingen kunnen vinden. De chauffeur in Nederland mag blijven dus. Daarna uiteraard weer even een bakkie met wat donuts van Tim Hortons. Lekker bovendien dat alles zo vlotjes verliep, want even daarna begon het te sneeuwen. We hadden dus geluk met het weer voor zowel het afrijden van Erno als het legen van de container. Het leek wel Sinterklaas. Telkens bij het openen van een doos, waren we blij als een klein kind om bepaalde spullen weer terug te vinden.

's Avonds lekker lui op de bank de Voice of Holland zitten kijken met Aaron en Sam, de vriend en vriendin van Kevin en Rosanne. Die vinden dat ook leuk om te kijken en leren zo telkens een Nederlands woord er bij. Vinden ze interessant. En zo leren zij ons Engels praten. Want als er geen Canadezen bij ons zijn, praten we gewoon nog Nederlands. Zeker als je zo veel met ex-Nederlanders om gaat. Dus van beide kanten leert het sneller.

Vandaag, zaterdag 26 november, ben ik een pan snert gaan maken. En ondanks dat er geen worst in zit, is ie goed gelukt, al zeg ik het zelf. Ik heb er gewoon poulet en soepballetjes in gedaan. Nu zit er nog een brood in de broodbakmachine en een ontbijtkoek in de oven. Dus je kunt wel bedenken, hoe het hier nu ruikt in huis. Mmmmm. Om trek van te krijgen. Ondertussen is Erno de kerstboom uit gaan pakken. Die gaan we morgen verder optuigen.

Morgen wil ik ook even oefenen met auto rijden in de binnenstad. Want ze hebben hier veel eenrichtingswegen. Bij ons zijn de weggetjes meestal eenrichting, als ze te smal zijn om een tegenligger tegen te komen. Hier zijn ook brede wegen een eenrichtingsweg. Dat betekent vaak dat je de linkerbaan meteen moet nemen bij het links afslaan, en dat druist tegen ons gevoel in, omdat wij erg rechts geörienteerd zijn in Nederland. Dus een fout is zo gemaakt. Wat dus bij Erno de eerste keer gebeurde. Bovendien zie ik me nog niet met die truck achteruit in parkeren. Nu mogen we de auto van een andere Nederlander lenen om te oefenen en in af te rijden. Heeft Erno ook gedaan. Dus daar zijn we heel blij mee.

O, even een technishe mededeling: Onze telefoon voor de Nederlandse contacten doet het al een paar dagen niet. We zijn druk bezig deze te herstellen. We zijn voor jullie dus alleen bereikbaar per e-mail of skype. Onze Canadese nummers kan je wel bellen, maar is voor jullie erg duur, denk ik. We zullen laten weten, als ie het weer doet.

In het fotoboek zijn weer foto's geplaatst. Er zijn er een paar bijgevoegd van de trein die zo vaak bij ons langs komt met vaak rond de 120 wagons.

De container komt morgen

Het is al weer een paar dagen geleden, dus het blog maar weer eens updaten.
Begin van de week was het koud, zo'n -12 overdag, maar met een witte wereld, een strak blauwe lucht en het zonnetje is het heerlijk. Goed aankleden, dan gaat het lang. Net wintersport. Rosanne is zelfs met de jas aan, op de veranda, in de zon gaan zitten. Nu is het donderdag, zonnig, licht bewolkt hier en daar en + 12 overdag. Zo wisselend kan het dus zijn. Veel sneeuw is al weer gesmolten. Op de weg, samen met het gestrooide zand, word het dan papperig, dus de auto's zien er hier niet uit. Een wasbeurt knapt erg op, maar of het zin heeft? Toch maar even doen morgen of zaterdag.

De container is binnen en dus konden we vandaag naar Winnipeg om deze in te klaren. We hadden goed weer om er heen te rijden. Geen sneeuw of gladde weg. Ja, het was toch weer een paar dagen later geworden. Zaterdag was ie niet aangekomen, maar vanmorgen dus pas.
Het heeft een uur genomen bij de douane. De man besloot 'm meteen vrij te geven en niet nog eens te controleren, wat anders behoorlijk meer centen en tijd gaat kosten. Morgen wordt de container langs gebracht en dan krijgen we weer 2 uur de tijd om deze uit te laden. Hopelijk komt alles er heelhuids uit. Ben benieuwd, na de vertragingen die deze heeft gehad. We hebben de container in Nederland beladen met advies van de chauffeur. Morgen gaan we zien of het verstandig was om op zijn advies af te gaan.
Lekker onze eigen spulletjes weer. Dan hebben we weer een beetje een huiselijk gevoel, na een maand kamperen. Want het is hier nog wel wat kaal en leeg.
De jongelui zouden gaan winkelen, maar dat kwam vandaag niet uit, dus andere keer dan maar.

Even het vervolg ook op de sollicitaties van Rosanne. Nou, die heeft geen keuze kunnen maken en heeft nu twee banen. Soms moet ze eerst bij de een werken en daarna wipt ze over naar de andere winkel en gaat ze daar verder tot sluitingstijd, 's avonds 9 uur. Ze maakt dus behoorlijke dagen, maar dat is alleen even tot de kerst. Dan is het hier erg druk in de winkels. En ze vind het bovendien gezellig. Na de kerst zal ze gaan kijken, bij welke baas ze het meest progressie kan maken en/of waar ze het het meest naar haar zin heeft. Daarvoor zal ze dan gaan kiezen. Want ze is nu verkoopster, maar ze wil graag de styling doen, uiteindelijk. En in haar achterhoofd heeft ze dan ooit nog het idee om zelf een winkel te beginnen. Maar dat is nog ver weg. Eerst maar eens zo beginnen.
Ze schaatst 2x per week en ze geven goed les hier. Ze gaat vooruit, hoor. Leuk om te zien. Ze heeft ook telkens weer zin in de les.
Ze heeft zich ook opgegeven voor haar theorie voor het rijbewijs. Als ze dat dinsdag haalt, dan mag ze meteen auto rijden. (Nog nooit één les gehad, ha,ha) Ze heeft dan haar "learners" rijbewijs en dan mag ze rijden met iemand er naast, die een gewoon rijbewijs heeft. (Alsof wij ook maar iets kunnen uitrichten, als zij een fout maakt?!!) Ze heeft er erg veel zin in, om in die grote truck te mogen rijden.

Kevin verveelt zich. Hij is blij dat de container er is, waarin zijn racefiets, de tacx (waarop de racefiets kan rijden, zodat je binnen kan fietsen) en zijn werkkleding zit. Dan heeft hij weer iets te doen. Hoewel zijn paspoort is opgestuurd, dus als die terug is, mag ook hij gaan werken. Dit weekend mag hij helpen de kerstboom opzetten. Mooi klussie, toch?

We kunnen nog niet echt ons brood vinden hier. Nu hebben we van Ramona, een andere Nederlandse emigrante, een broodbakmachine te leen gekregen. Ingrediënten gekocht en we gaan het dit weekend ook maar eens proberen. Wie weet, bevalt het ons wel. Dan kunnen we even rustig aan het brood hier wennen. Want de cornflakes, hoeveel soorten ze hier ook hebben, willen we niet meer. 't Is effe zoeken, maar dat komt wel goed. We zijn er tenslotte nog maar een maand.

De ingrediënten voor een grote pan snert zijn ook in huis. Ramona had ons lekker zitten maken, want die had al een pan gemaakt. Kevin had een hint gegeven, en daardoor kreeg hij een bakje voor zichzelf. Tja, dan wordt het bijna vechten en krijgt de rest ook trek. Dit weekend hebben we de pannen weer, dus we gaan lekker aan de slag. We hebben wel geen worst, maar poulet en soepballetjes doen het ook vast goed. Andre en Peter, andere emigranten, maken hier trouwens sinds kort de echte Gelderse rookworst, dus als ik nog eens in de buurt kom bij ze, dan neem ik er een mee. Ook lekker voor de boerenkool uiteraard.

Ja, je ziet, we kunnen hier eigenlijk hetzelfde eten, als in Nederland. Daaraan veranderd niet veel, alleen het brood dan. Genoeg soorten, dat wel, maar je stopt 1 sneetje zo in je holle kies. Het vult niet.

Erno is nu alleen aan het werk in het pand voor een paar weken. Zijn 2 collega's zijn naar een klus in Collorado. De radio aan en voor hij het weet is de dag weer om. Hij vermaakt zich prima. De mannen hebben Erno wat opdrachten gegeven, die hij in zijn eentje kan doen. Dus hij komt de weken wel door.

Ik ben nog steeds bezig met solliciteren. De komende dagen even niet, vanwege de container, maar ook gewoon even een paar dagen niet. Na het weekend ga ik weer volop aan de bak. Desnoods met wat hulp om de sollicitatiebrieven weer iets aan te passen. Ik wil weer wat doen. Een paar weken niet werken is leuk, maar daarna wil je weer je ritme en je contacten. En anders ga ik vrijwilligerswerk doen, dat is hier ook veel. Ik wil de mensen leren kennen hier. Dus dat wordt vervolgd. Dat horen jullie nog.

Maandag zat Kevin lekker in de voorkamer naar buiten te kijken, toen hij twee herten in de tuin zag. Wat mooi, zeg. Vanwege de kou en sneeuw kwamen ze kennelijk meer de bewoonde wereld in om voedsel te zoeken. Later toen we een rondje door het park wandelden, zagen we een rat bij de sloot. Door de sneeuw was hij goed zichtbaar.

Santa Claus is in town

Zaterdag, 19 nov. om 18.00 uur begon de Christmas parade in het centrum van de stad. We hebben ons goed aangekleed en zijn die kant op gewandeld. Heerlijk fris was het buiten, -17. Er stond geen wind, dus in je skipak is het goed te doen, hoor. Als je maar niet te lang stil staat. Mijn boots, die tot -50 kunnen, zijn er dan ook niet tegen bestand.

Het was erg gezellig langs de route. Veel mensen met kleine kinderen uiteraard, die vol verwachting wachtten op "Santa". Op de wagens werden er kerstliederen gedraaid en samen met die sneeuw en alle lichtjes, is het toch een echte kerststemming, hoor. De optocht was erg de moeite. Er deden veel wagens mee. Op de laatste wagen zat Santa Claus met zijn vrouw en de rendieren. Deze sfeer zie je ook altijd terug in die kerstfilms. En nu sta je er zelf bij. Toch wel speciaal, hoor. Rosanne moest werken, dus die was er helaas niet bij. Het is wel druk nu in de winkels, want iedereen is al aan het kerstinkopen doen.

De wegen zijn goed begaanbaar. Ze strooien hier niet met zout, maar met zand en steentjes. En met de 4x4 auto is het goed te doen. Ik, Caroline, ben geen held in de auto, en al helemaal niet met gladde wegen, maar met deze truck en de vierwielaandrijving ben ik zelfs niet bang. Bovendien rijd iedereen hier erg rustig, dus er kan weinig gebeuren. Dat is wel een heel verschil met Nederland. En bij ongeveer elke kruising MOET je stoppen, ook al komt er niets aan.

Bij flinke vorst is de sneeuw net poeder. Het waait zo weg. Het is ook makkelijk sneeuw schuiven dan. Nee, je kan er dan geen sneeuwpop van maken, want het plakt niet. Wel zie je de kristalletjes schitteren in de zon, en dat is een mooi gezicht. Vandaag was de zon er ook bij met een strak blauwe lucht. En dan is het net als op wintersport, dan is de zon sterk en voel je de warmte en dan wordt je nog bruin ook. O, en wat ook zo apart is...We kunnen de auto op afstand starten. Dus kan je de motor alvast warm laten draaien. En als het erg koud is, en de auto staat buiten, dan krijg je 'm normaal gesproken nooit aan de praat. Hier hebben ze een stekkertje onder de motorkap (blockheater) en daaraan doe je dan een stekker die in het stopcontact van de garage zit en dan wordt de motor niet te koud. Je ziet, overal is een oplossing voor.

De container is zaterdagavond als het goed is, aangekomen in Winnipeg. Morgenochtend om 8 uur gaan we snel de douane bellen voor een afspraak om deze in te klaren. Daarna wordt ie vrij gegeven voor transport naar Brandon. Ja, dan moeten we dus even naar Winnipeg. Maar de jongelui (Kevin, Rosanne en wat vriendinnen)willen daar dan meteen even winkelen, dus maken we er maar een daggie van. En als de spullen er dus zijn, dan gaan we meteen de kerstboom opzetten. We hebben er dus lang plezier van ten opzichte van de Nederlandse kerst.

In het fotoboek zijn weer een aantal foto's geplaatst. De foto's van de parade zijn kwalitatief niet al te best, maar de camera stond verkeerd in gesteld. Maar toch krijgen jullie een beetje een beeld van de parade.

Kevin heeft paspoort opgestuurd

14 November kreeg kevin het bericht dat hij zijn paspoort mag opsturen. Dat hebben we vandaag gedaan. Als het dan mee zit, heeft hij zijn visum voor de Kerst binnen. Dat zou een mooi kado zijn. Dan kan hij ook aan het werk. Dan moet hij die nog wel even legaliseren door bij de grens met de USA even een rondje om de paal te rijden (bij wijze van spreken). Bij de douane een stempel halen en klaar is Kees.

Rosanne heeft van haar rond gebrachte sollicitatiebrieven 3 reacties gehad. Bij alle drie kan ze aan het werk. Bij een is ze nu begonnen sinds vorige week. De tweede heeft ze afgezegd en de derde twijfelt ze nog over. Dat is een kledingzaak en die wil haar heel graag hebben. Maar nu ze bij haar huidige werk dit hoorden, gaven zij aan, dat ook zij Rosanne graag voor langer willen houden. Tja, nu moet ze dus een keuze gaan maken. Ben benieuwd, we horen het wel.

Ik heb nog een paar foto's in het fotoboek geplaatst van de fietsmiddag, afgelopen zondag, van Kevin en zijn maten. Zo te zien is het wel gezellig geweest. Sporten en gezelligheid gaat hier goed samen. Ze noemen zichzelf ook "Happy Fun Racing". En Kevin dus in geleende kleding, omdat de container er nog niet is. Ik heb vandaag gebeld en zaterdagavond komt deze in Winnipeg aan. Dus komende week moeten we naar Winnipeg om deze persoonlijk bij de douane in te klaren en dan kunnen we weer gaan. Dan wordt de container thuis bezorgd en hebben we weer twee uur de tijd om deze uit te laden. Dus zodra we een datum weten, zullen we proberen om wat mensen te vinden die tijd kunnen vrij maken om gte helpen met uitladen.

Terwijl ik dit typ, sneeuwt het hier behoorlijk en is het -8 graden C (rond 18.00 uur). Vanmorgen toen ik Erno naar het werk bracht, was het -17. Toch valt het wel mee, als je je goed aankleed. Bovendien doen we hier alles met de auto. En, geloof het of niet...Ik zag toch nog iemand op blote voeten met slippers aan lopen. Ja, echt. Wat een die hards hier, zeg.

Ontdekkingsreis

We zijn nog elke dag in de stad te vinden om iets te regelen of uit te zoeken. Hierdoor ontdekken we steeds nieuwe dingen. Ook raak je meer gewend in de supermarkten en andere winkels. Maar ook vinden we telkens weer andere wegen, gebouwen, bedrijven, winkels etc.
Ook hebben we de eerste rekeningen in de brievenbus gehad. Ook deze moet je even leren lezen. En even weten hoe je de automatische betalingen in gang kan zetten. Dus hup, weer in de auto, langs het bedrijf en de bank om dit te regelen. Dit zal nog wel even aanhouden, totdat we alles onder de knie hebben.
Gelukkig is er hier een instantie, waarop we terug kunnen vallen, als we ergens hulp bij nodig hebben. Ook geven ze, speciaal voor nieuwe emigranten, workshops over allerlei zaken die interessant zijn. Zoals belastingen, het kopen van een huis of auto, etc. Niet verkeerd dus.

Ook is er nu de mogelijkheid, voor nieuw geëmigreerde vrouwen, (jawel, alleen vrouwen) om een gratis EHBO cursus te volgen. Dus Rosanne en ik willen ons daarvoor inschrijven. Het is nooit weg, en bovendien heeft Rosanne gesolliciteerd op een baan in de zorg en daarvoor vragen ze als voorkeur dat diploma.
De sollicitaties van mij hebben tot nu toe nog niets opgeleverd. Ik denk dat dat komt, doordat ik op banen solliciteer die onder mijn niveau liggen, volgens de gegevens in mijn cv. Ik ben overgekwalificeerd, denk ik. Of mijn cv's zijn nog niet goed genoeg, conform Canadese richtlijnen. Ik wacht het nog even af en dan ga ik weer hulp vragen. Want ook daarvoor bieden ze nieuwe emigranten hulp aan.

Kevin is even bij Erno langs het werk gegaan om een paar foto's te maken. Ik plaats er hier een bij. De anderen staan in het fotoboek.
Het is zijn tweede week alweer. Elke dag leert hij bij en dat vind hij erg leuk en interessant. Hij heeft voldoening van zijn werk, maar het is nog wel een beetje zwaar. Zowel lichamelijk als geestelijk. Het lichamelijke werk is hij nog niet gewend en geestelijk is hij moe, omdat hij de hele dag moet zoeken naar zijn woorden in het engels. Maar zo leert hij het het snelst. Z'n collega's kunnen hem veel van het timmervak leren en Erno kan ze weer een handje helpen met het water en electra. Zo vullen ze elkaar mooi aan. Wat ook erg wennen is, zijn de ander maten die ze hier hanteren. De feet en inches.
Kevin en Rosanne zijn nog druk bezig met het logo voor zijn visite kaartjes en zijn briefpapier. Vrijdag kan Erno zijn eerste rekening aanbieden aan de opdrachtgever. We worden hier per 2 weken uitbetaald, jawel, nog per cheque. Die moet je dan naar je bank brengen en dan word het op je rekening gestort. Gaaf, he, die nostalgie.

Erno en ik hebben al 2½ maand niets aan het hardlopen gedaan; sinds we uit Abbekerk zijn. We kunnen het hier wel weer gaan oppakken, maar morgen wordt het -21 graden C. En dan zie ik mezelf toch nog niet rennen. Dan zou je zeggen, in een stad van 47000 inwoners en met deze winters, hebben ze wel iets in een sporthal ofzo. Maar nee, hoor. Ze schijnen hier door het winkelcentrum te rennen om vervolgens bij Tim Hortons aan de koffie en een donut te zitten. Dat schiet ook niet op dus. Maar gezellig klinkt het wel, trouwens. Nee, toch maar niet, ik zie mezelf nog niet langs de winkels rondjes lopen.

O ja, ook zo'n misser. Vorige week wilden we lekker pizza eten. We hebben een grote oven, dus moet lukken. Het aantal graden ingesteld, zoals op de verpakking vermeld en dan wachten totdat ie klaar is. Nou, we konden wachten tot we een ons wogen, maar gaar en bruin werd ie niet. Totdat Kevin er achter kwam, dat het geen graden Celcius waren, maar Fahrenheit. De oven stond dus veel te laag ingesteld. En dan kan je lang wachten dus.

Als je hiernaast in de rechter kolom het weer in Brandon aan clickt, kan je ook de weersvoorspelling van de hele week zien, als je naar beneden scrolt. Dan kan je zien, dat het morgen -21 graden C. wordt. Nou, ik ben benieuwd hoe koud dat zal zijn. Vandaag was het overdag -7, maar door de wind voelde het veel kouder aan ("wind chill" noemen ze dat hier), terwijl de zon de hele dag scheen.

Weekend

Zaterdagavond zijn Kevin en Rosanne voor het eerst uit geweest met een paar kennissen. Maar ze vonden het niet zo'n sfeer bij het uitgaan, als in Nederland. Dus ze hadden het al snel weer bekeken. Misschien moet het de volgende keer wel een ander tentje worden. Wie zal het zeggen. Ze lagen er laat in, dus de volgende morgen waren ze een beetje brak.

Rosanne heeft het rustig aan gedaan zondag, samen met Jessica en Maya. Kevin ging weer mountainbiken in de Brandon Hills met o.a. Anko, Airon en Sam. Totaal met z'n zevenen. Door het bos in de sneeuwbui. Effe een frisse neus halen, maar zwaar was het wel, na zo'n kort nachtje. Gelukkig is de poema niet gesignaleerd door de mannen.

Eerst hebben we William, Ramona, Cisco en Buck om de koffie gehad. Die waren in de stad om boodschappen te doen en kwamen even gezellig langs. Ja, de winkels zijn hier op zondagmiddag ook open.

Daarna hebben Erno en ik wat rond gereden en de buurt verkend en toen we in de buurt van de "Hills" reden, zijn wij daar ook even heen gegaan. Even een stukje gelopen door het bos, in de sneeuw. Het was zo mooi stil.We zijn de jongens niet tegen gekomen. We hebben wat mooie plaatjes kunnen schieten. (Zie fotoboek)

En zo is het weekend zo weer om. En begint de nieuwe week weer. En voor je het weet is het jaar weer om. Maar tot die tijd zullen we nog genoeg te schrijven hebben, hoor.

Ieder gaat lekker zijn gang

Kevin verveelt zich, omdat hij nog niet mag werken. En huisman is niet zijn ding, blijkbaar. Hij is vandaag met een paar ex-Nederlanders aan het hout hakken voor de houtkachels voor van de winter. Want in de winter lopen de stookkosten hier best wel op. En als je de rekening dan iets lager kan krijgen door wat hout te stoken, dan is dat mooi meegenomen, natuurlijk. En er is hier hout genoeg. Wij hebben geen houtkachel, hoor. Maar hij wilde gewoon iets doen en lekker naar buiten. Het is hier overdag lekker fris, niet te koud nog.

Rosanne is eerst met het meisje, Jessica, waarmee ze optrekt, naar de winkel geweest. Jessica heeft sinds kort een huis gekocht in Brandon en er moeten nog roedes en gordijnen worden uitgezocht. Dat doen ze gezellig samen. Daarna brengt zij Rosanne naar haar werk in het winkelcentrum. Ze werkt vandaag van 13.00 - 21.00 uur.

Erno is vandaag thuis en we hebben weer geskypt met Nederland. Ook zijn we even wezen kijken bij Rosanne op het werk en hebben wat boodschappen gedaan. Een lekker relaxte dag dus voor ons.

Bij jullie is Sinterklaas weer in het land. Hier slaan we dat over, uiteraard. Zodra het Halloween is geweest, is het alles kerst hier. Vandaag, voor de supermarkt, waren de verse kerstkransen voor aan de deur en de kerststukken al weer te koop. Ook is het speelgoed weer volop te koop overal. De kerstverlichting brand al bij velen. Het meeste nog buiten, maar bij sommigen ook al binnen. Nu de sneeuw nog en dan is het compleet.

O, even een tip: Aan de rechterkant van dit blog, zie je wat het weer is momenteel in Brandon en Amsterdam. Als je er op clickt, dan kan je ook het weer voor de hele week zien. Voor diegenen die het interesseert.

Erno zijn eerste werkweek zit er op

Erno zijn eerste week zit er op. Het was wel even wennen, want het is lichamelijk werk, wat hij niet gewend is natuurlijk. De eerste twee dagen was hij met sloopwerk bezig. Toen voelde hij zijn spiertjes wel even. En de derde dag was hij een kozijn voor een deur aan het maken en een vloertje in een kast. De vierde dag heeft hij de vloer afgemaakt. Morgenochtend nog even en dan heeft hij lang weekend.
Ze zijn een oud, historisch pand aan het renoveren van ongeveer 110 jaar oud. Met 3 verdiepingen. Af en toe vind Erno nog iets ergens achter, van jaren geleden. Bonnen van net na de oorlog, voor het verkrijgen van een krantje. En krantenknipsels en munten.
Hij vind het wel leuk, interessant en leerzaam om te doen. Hij werkt met nog twee timmermannen. Die zijn erg aardig en behulpzaam en geven uitleg. Hij heeft hier meer voldoening van een gewerkte dag, dan bij de beveiliging. En hij werkt 5 minuten vanaf ons huis. Pure luxe, vind hij. 's Avonds slaapt hij als een roos. Tja, het is allemaal nieuw en even wennen. Hij werkt van 08.00 uur tot 17.00 uur. Ik breng en haal hem dan. Dan hebben wij de auto de hele dag. Rosanne en Kevin zijn nu een visitekaartje voor hem aan het creëren op de computer.

Rosanne en ik zijn de hele week bezig geweest met CV's en sollicitatiebrieven maken, versturen en rond brengen. Rosanne heeft vanmiddag bericht gekregen van twee bedrijven, waar ze allebei terecht kan. Ze kiest voorlopig voor een stand (van een winkel ) in het winkelcentrum. Als verkoopster dus. De winkels zijn hier lang open en ze werkt op verschillende tijden.
Ze blijft schaatslessen op de dinsdag- en vrijdagavonden. Kevin gaat niet. Die wacht tot de 400 meter buitenbaan vlak bij ons huis wordt geopend en gaat dan daar schaatsen.
Het mountainbiken zal nu wel afgelopen zijn, voorlopig, want er ligt nu sneeuw hier. Wel niet zo veel nog, maar toch. En dat is maar goed ook, want er is een poema gesignaleerd daar. Bbbrrr.

We hebben inmiddels kennis gemaakt met de enige Nederlandse bakker hier in Brandon. Hoewel, zijn ouders zijn in 1952 naar Canada verhuisd. Hij is dus hier geboren. We wilden zo donker mogelijk brood hebben, maar dat maakt hij niet meer, omdat dat hier niet verkoopt. Maar hij had nog wel een paar lekkere broden in de vriezer voor ons, die mochten we proberen als een "Welkom in Canada" geschenk. Nou, bedankt bakker Kuiper. We komen zeker terug, want het brood en de bolletjes zijn goed.

Toen we uit Nederland vertrokken, hadden we de eerste paar uitzendingen gezien van "The Voice of Holland". We hebben de volgende uitzendingen, die we hebben gemist, opgezocht op internet en die kijken we nu hier ook. We sluiten de computer dan aan de televisie aan en kunnen daarop dan kijken. Het blijft leuk en gezellig om er met elkaar naar te kijken.

Help......Ik heet niet meer zoals ik heet!!!

Tja, als je alles letterlijk neemt........dan kan je het iemand aardig moeilijk maken. Want als Caroline Hertogh door het leven gaan is hier toch echt een uitdaging. Ik ben nu eigenlijk alleen nog maar Cornelia Dekker. Van de rest wil men hier niet horen. Ik word ook nog aangesproken door sommigen met Cornelia, en Erno met Everardus. Om over de post maar niet te praten. Ook daarop staat het geadresseerd. Ik ben dus ook opeens niet meer getrouwd. Zucht. Hoe gaan we dit varkentje wassen.... Hoe krijg ik mijn naam terug!!!!

Om mijn rijbewijs te kunnen halen, heeft men uiteraard gegevens van je nodig. Het paspoort en twee bewijzen dat je op een adres in Canada woonachtig bent. Bijv. een bankrekening of een gas- en lichtrekening of een zorgverzekeringspasje. Maar alles is net aangevraagd, dus dat hebben we nog niet compleet.
Rosanne kan dus nog geen theorie examen doen om deze reden. Ok, de zorgpas komt nu nog over ongeveer 2 weken. Dan gaan we ook alvast maar die bankrekening aanvragen voor haar. Ja....daar gaan we dan....de kip en het ei verhaal. De mevrouw bij de bank wil wel een bankrekening openen, maar dan moet je ook weer twee bewijzen hebben dat je in Canada woont. Het paspoort is goed. En een Canadees rijbewijs? (Ha,ha,ha, grapje zeker) Gggggrrrrr. Ok, dan is een Nederlands rijbewijs ook goed. Ja, ja, die heeft ze ook niet!! Wat nu. Even lief en netjes blijven en ja, hoor, ze accepteert het, schijnt het. Hoewel we wel eerst nog een afspraak moeten maken om die rekening te openen. Ok, dan. Tot volgende week.
Erno en ik hadden al wel een bankrekening, dus ik dacht geen probleem te hebben. Maar..... het bankafschrift laat zien dat ik Cornellia Hertogh heet, (ook nog fout gespeld dus) en in mijn visum en paspoort staat Cornelia Dekker. Hier gaat het dus mis. Ondanks dat er in mijn paspoort, onder de regel van de naam Dekker, de melding staat e/v Hertogh. Maar dat telt niet mee, zegt de mevrouw, want dat staat niet op dezelfde regel als Dekker en is ook niet vet gedrukt, en Dekker wel. (Zucht) Ik krijg een ingeving. Ik toon mijn huwelijksakte. Ja, ze kopieert 'm wel, maar of het helpt weet ze niet, want ze blijft er bij, dat in mijn paspoort en visum de naam Cornelia Dekker staat. Ik moet nu beslissen of ik als Hertogh of Dekker door het leven wil. Nou....Zal me een worst wezen ondertussen, als ik maar een rijbewijs kan halen. En als het voor de rest geen kwaad kan?....Uuuuhhhh.....tja.
Ik krijg ondertussen per post mijn sofinummerpasje binnen. En wat staat er op......Cornelia Dekker. Gggggrrrrr..... Er zit een brief bij met de mededeling dat ik de naam goed moet controleren, want als ik pensioen opbouw bij een werkgever en dat moet t.z.t. worden uitbetaald, dan doen ze dat alleen aan degene met exact die naam. Nee, he!!! Dus dit maar eens proberen op Hertogh-Dekker te krijgen. Helaas, dat gaat niet. Wel Dekker-Hertogh. Nou, doe dat dan maar. Staan in ieder geval allebei de namen op. Beter te veel dan te kort, dacht ik. Cornelia blijft nog steeds, helaas.
Je begrijpt, toen ik de gas-, water en licht moest aanmelden, dat ik alle namen uitgebreid op die nota's wil. Want die moet ik overleggen als ik op moet voor het rijbewijs.

Ik had me voorbereid op veel uitdagingen, maar deze had ik over het hoofd gezien. (Ha,ha,ha)
Ik weet nu dus nog niet, hoe ik in Canada mag gaan heten in het dagelijks leven. Maar ik hou stug vol.

De eerste sneeuw

Vanmiddag begon het voor het eerst te sneeuwen. Naarmate de middag vorderde, werd het ook kouder. Eerst bleef de sneeuw niet zo erg liggen; was het natte sneeuw, maar later bleef het toch liggen. Morgenochtend begint Erno met werken. Dus de mannen zijn toch maar een beetje de sneeuw van het pad gaan vegen. Ben benieuwd wat er morgenochtend ligt.

Vanmiddag hebben Erno, Rosanne en ik een wandeling door onze wijk gemaakt door de sneeuwbui. Ja, wij kersverse nieuwe bewoners hier, vinden dat nog uniek natuurlijk. Bovendien hadden we nog helemaal geen tijd gehad om de omgeving te verkennen. En we wilden even naar buiten een frisse neus halen.

Kevin ging weer mountainbiken met zijn vriend. Lekker door de sneeuw, door de heuvels en het bos. In het bos is het dan veel minder slecht weer dan er buiten. Een uurtje of twee zijn ze dan wel zoet. Net op tijd voor het donker weer thuis. Want ook hier is vannacht het uur terug gegaan en is het nu ook vroeg donker. Op dezelfde tijden is het licht en donker als in Nederland. Dus met een donkere lucht begint het om 17.00 uur al te schemeren.

Vanaf nu gaan we ons ritme weer een beetje krijgen. De meeste dingen zijn geregeld, dus gaan we weer gewoon ons ding doen. De komende week staat voor Rosanne en mij in het teken van een baan vinden. Erno heeft deze week een korte werkweek, want vrijdag is al weer een lang weekend. Vrijdag is het Remembrance day. Dat staat in het teken van het eren van de overledenen en de veteranen uit de oorlog. In Nederland is het allerzielen. Of het dezelfde betekenis heeft in Nederland als in Canada, denk ik niet.

By the way: Bij de buren staat binnen de kerstboom al voor het raam. Ik hoop toch echt dat onze container er over 3 weken wel eens is, anders ben ik hier wel een beetje laat met de kerstboom. (Ha,ha,ha) Tot dan doen we het alleen even met onze lichtjes buiten in ons boompje.

Foto's toegevoegd

Hallo allemaal,

Ik had begrepen dat er velen moeite hadden met het geven van een reactie op ons blog. Ik heb iets in de instellingen gewijzigd, dus ik hoop dat het nu wel wil lukken. En anders moet ik weer even verder kijken hoe ik het kan veranderen of dat ik hier op het blog even een uitleg geef hoe het werkt.

Tevens zijn er foto's toegevoegd in het fotoboek. Ik was even kwijt hoe ik die ook weer moest toevoegen. Het was ook al zo'n tijd geleden dat ik foto's had geplaatst. Maar het is weer gelukt. Dus veel kijkplezier. We zullen eerdaags eens iets van de omgeving hier plaatsen. Zelf hebben we ook nog maar weinig gezien, want we zijn bijna alleen maar aan het regelen geweest. M.a.w. rondjes rijden door Brandon van hot naar her. Maar het meeste is weer klaar, dus nu gaan we weer wat regelmatiger leven hopelijk.

Kevin en Rosanne zijn op verjaardag van een kennis. En wij kruipen nu lekker onder de wol, want het is al laat. Maar vannacht gaat de klok bij ons een uur terug, dus dat valt weer mee morgenochtend. Vanaf nu hebben we dus weer 7 uur tijdsverschil.

Theorie examens gehaald

Vanmorgen moesten Erno en ik ons theorie examen doen. We zijn beide geslaagd, dus die hobbel is ook weer genomen. Nu kunnen we gaan afrijden. Eerst gaat Erno en daarna ga ik. Want als we allebei tegelijk gaan en we zakken beide, dan kunnen we beide niet meer rijden, totdat het rijbewijs eenmaal is gehaald. Anders krijgen we dan een zogenaamd learners rijbewijs. En dat betekent dat we alleen mogen rijden, met een ervaren iemand er naast. Het zou kunnen, als Kevin er dan naast zit. Maar dat doen we maar niet. We gaan gewoon om de beurt. Ons Nederlandse rijbewijs is 3 maanden geldig hier. Dus binnen deze tijd moeten we het Canadese rijbewijs hebben gehaald.

Rosanne heeft vanmiddag haar sollicitatie gesprek gehad. Er werden heel veel vragen gesteld. Binnen een paar dagen hoort ze of ze is aangenomen. Dus voor haar blijft het nog even spannend. Al heeft ze nog meer sollicitatie's lopen, hoor.

Erno gaat vanaf maandag als ZZP'er aan de slag. Een gebouw met diverse verdiepingen moet worden gerenoveerd. De eigenaar van dat gebouw is de eigenaar van de sportwinkel, waar we al eerder contact mee hadden. Zo kwam Erno aan die info. Er zijn al twee timmermannen aan de slag, maar de eigenaar wil er nog een bij, omdat hij de klus eerder af wil hebben. Erno zal sloopwerk, timmerwerk, loodgieterswerk en electra gaan doen.

Na veel info te hebben verzameld, blijkt dit voor Erno de beste manier te zijn om in deze branch aan het werk te gaan. Je kunt hier zo als ZZP'er aan de slag. Daarvoor hoef je niets te doen. Ook een inschrijving bij het KVK is hiervoor niet nodig. Maandag gaat hij beginnen. Super dichtbij ons en lekker de hele winter binnen. Lijkt hem prima om mee te beginnen en eerst eens aan de winters hier te wennen. Of hij dit blijft doen, dat ziet hij nog wel. Maar hij kan in ieder geval starten.

Na het gewone rijbewijs wil Erno wel zijn "kleine" vrachtwagen rijbewijs gaan halen. Hij is nu toch al bezig en dat schijnt niet zo veel extra te zijn. En er zijn best veel banen die om een Class 3 rijbewijs vragen. Als vakman en als chauffeur kan je hier best redelijk je brood verdienen.

Ik heb net vanmiddag mijn eerste CV afgeleverd. Morgen ga ik er mee verder. Dus van mijn kant nog weinig nieuws wat dat betreft.

Kevin zou gaan werken bij de sportwinkel in de stad. Maar omdat Kevin zijn visum nog niet rond is, durven ze het van beide kanten nog niet aan. Stel dat er iets gebeurd, dan is hij niet verzekerd en bovendien wil Kevin niet illegaal aan het werk. Dan zou hij het net kunnen verpesten en mogelijk geen visum meer krijgen. En dat wil hij niet op het spel zetten. Wel hebben ze afgesproken dat hij als oproepkracht daar aan de slag gaat zo af en toe.
Ook heeft hij twee klantjes waar hij gedurende de winter gaat sneeuw ruimen. Sommigen hebben daar nou eenmaal geen zin in, voordat ze naar hun werk moeten, of die kunnen het niet vanwege de gezondheid. Het is eigenlijk vergelijkbaar met een hovenier die de tuintjes bij houd van mensen. Maar dan anders. (ha,ha,ha)

Van de week ook even gebeld met Montreal om te vragen hoe het staat met onze container. Die schijnt maandag a.s. aan te komen in Montreal. Van daar uit moet ie dan nog 2600 km over land. Morgen ga ik weer bellen om bevestigd te krijgen of ie inderdaad maandag verwacht word.

Kevin is met vrienden aan het montainbiken in de heuvels en het bos hier ten zuiden van de stad. En wel in het donker. Dat doen ze hier wel vaker. Met zo'n mijnlamp op hun helm en op het stuur. Die jongen werkt bij de sportwinkel, zodat Kevin met geleend materiaal mee kon. Want ja, al zijn sportspullen liggen nog in de container. Morgen gaan Kevin en Rosanne ook weer schaats lessen.

Van het weekend wordt de eerste sneeuw hier verwacht. Rosanne heeft een winterjas en skibroek gekocht. Ik heb ook een skibroek gekocht. Dus laat de sneeuw maar komen. We kunnen er tegen, hoor. En Erno heeft wat spullen gekocht voor zijn nieuwe baan maandag.

De kerstverlichting zit hier bij de meesten al wel in de boompjes buiten of aan het huis. Want straks bij koudere temperaturen ga je dat niet meer doen. Dus ons boompje buiten is ook voorzien.
De winkels zijn hier volop met de kerstspullen bezig. Ja, sinterklaas slaan we dit keer over, al heeft Rosanne wel een paar zakken met pepernoten meegenomen vanuit Nederland. Dus daar zitten we nu aan. Het zal nu wel een sok bij de gashaard worden. Maar ook gezellig, hoor. 19 november is hier de Kerstparade door de stad. Een verlichte optocht. Zal ook een gezellige sfeer zijn in de sneeuw. Want ja, dat we een witte kerst zullen hebben, dat staat vast.

Halloween

Ja hoor, ik dacht dat het me geen tweede keer zou overkomen. In 't Veld hadden we, afhankelijk van het weer, tussen de 100 en 125 kinderen aan de deur met St. Maarten. Dus toen we naar Abbekerk verhuisden, zorgden we voor genoeg snoep in huis. Toen kwamen er maar 10 kinderen ofzo.

Nu hadden we ons goed laten informeren. We wonen nu in een stad, welliswaar aan de rand in een doodlopende straat, maar toch. Er zouden veel kinderen komen. Ze komen al vroeg en gaan door tot wel 21.00 uur soms. Ook komen er nog grotere kinderen tot ongeveer 14/15 jaar. Dus we hebben ons goed voorbereid en genoeg in huis gehaald voor 168 kinderen. We hebben pompoen lichtjes geregeld voor het raam, een opblaasbare heks voor de deur en wat waxinelichtjes er bij. We waren nog net niet zo gek om zelf verkleed te gaan, wat velen hier ook doen. Vandaag nog diverse bedrijven bezocht, maar ook daar zat veel personeel verkleed en met maskers op achter het bureau. Ook in het verkeer zagen we bebloedde gezichten achter het stuur, etc.

Maar ondanks al onze inspanningen, zijn er maar 7 kinderen geweest. Gelukkig hebben we dingen gekocht die we zelf ook lusten, dus dat komt wel weer op.

De jongelui komen bij elkaar en gaan enge films kijken ofzo. Zo ook Kevin en Rosanne. Die zijn gebeld door vrienden om film te komen kijken. Die gaan al lekker hun gang. Morgen gaan ze voor het eerst schaatslessen nemen. De schaatsen en helm krijgen ze bij de les en Rosanne heeft toevallig de sportkleding bij zich. Bij Kevin zal het eerst in spijkerbroek moeten, totdat de container arriveert. De baan is wel kleiner, dus het lijkt meer op shorttracken. Maar dat is Kevin al gewend met de skeelers als hij binnen moest trainen.