Het is bbbeeeerrrreeeekkkoouudd.

Ik MOEST vandaag even een stukje schrijven, hoor. Op 12-12-12. Wat een unieke datum, niet? Hoewel het in NL nu al de volgende dag is.

Afgelopen weekend hebben we mee gedaan met de hype; Kerstkadootjes inpakken. Vorig jaar hebben we geen tijd gehad om Kerst of Sinterklaas te vieren, met kado's. Maar nu willen we elkaar toch even verwennen. Alle vier hadden we hetzelfde idee en dus zijn we alle vier lekker geheimzinnig aan het doen.
Ook doe ik mee aan de bakhype hier. Iedereen gaat voor de Kerst bakken. Ik heb een tulband gebakken. Volgens mijn Hollandse recept, die in Nederland altijd goed lukte. Dit keer, is hij niet zo hoog gekomen, maar de smaak is goed. Ik geef de maten maar de schuld, want er staan geen grammen op mijn Canadese maatbeker, maar Cups. En daar is het mis gegaan. Ik had te veel meel in het deeg gedaan. Maar volgende keer maak ik die fout niet weer, hoor. Dit weekend wil ik het nog eens over doen.

Al die andere (inhouds)maten en gewichten. Ik weet niet eens hoeveel ik weeg hier in Canada. Ze werken hier met pounds en dat is ook niet eens 500 gram, maar 450 gram. Nou, reken dan maar uit.
Bovendien weet ik ook niet hoe lang ik ben. Het gaat niet in cm, maar in feet. Geen idee!!! En mijn maat schoenen, uuuuhhhmm, 8 ofzo? En spijkerbroek, ik ga maar gewoon passen, dan zie ik wel of ik 26 of 27 ofzo heb. Ik heb hier nog te kort gewinkeld, om daar al in thuis te zijn. Bovendien kent niemand mijn kleding vanuit Nederland, dus alles wat we mee hebben, is hier weer nieuw. En is bovendien ook aardig modern, ten opzichte van de doorsnee Manitoban. Dus ik heb nog niet veel gekocht.

Ik heb Kerststollen via Rina, een andere emigrante, besteld. Die laat ze door een Nederlandse bakker in Minnedosa bakken. Ja, de Nederlanders weten elkaar te vinden hier, hoor. Hoewel we hier in Brandon ook een bakker (bakker Kuipers) hebben die van Nederlandse afkomst is, althans zijn ouders. Dus hij zelf is een Canadees. Nu willen we deze bakker Schimmel eens proberen.

En het moet raar lopen, willen we geen witte kerst hebben dit jaar. Vorig jaar hadden we nauwelijks sneeuw, maar nu ligt er een hele bult. Nog van 3 weken geleden, en vannacht is er een bult bij gekomen. Dus de mannen moesten weer om 03.15 het bed uit om sneeuw te schuiven. Om 16.00 uur vanmiddag waren ze klaar. Ja, dat zijn lange dagen. Maar afgelopen 1½ week hebben ze veel vrije tijd gehad tussendoor, dus ze klagen niet, hoor. Sterker nog, ze hadden er weer zin in.
Wel een mooie sfeer, hoor, die witte wereld en de kerstverlichting overal. Mmmm....eerdaags maar eens een foto maken voor onze kerstgroet aan iedereen, via de e-mail. Het is deze week berekoud. Rond de -15º tot -25º, maar de gevoelstemperatuur ligt door de wind vaak zo'n 10 à 15 graden lager. Zoals vandaag voelde het aan als -32º C. En dat is echt koud. Legging aan onder de lange broek en wanten aan in de auto, want het stuur is koud. Als ik de voordeur open doe, dan zie je (net als je ademhaling, als het koud is) de warme lucht naar buiten stromen. En als je naar buiten stapt, dan bevriezen accuut je neusharen. Daaraan merk je, dat het ECHT koud is. Maar gelukkig zijn er maar een aantal van zulke dagen in de winter en niet de hele winter door. Hoewel ze een koude winter voorspellen. De benzine prijzen zakken hier flink in de winter. Iedereen laat zijn auto alvast een tijdje draaien, voordat hij daar in stapt, om alvast wat op te warmen. En zodra het Paasweekend zich aandient, dan zijn de prijzen weer flink gestegen. Zo werkt het hier. Het is nu per liter Can $ 1,11. (Omgerekend 0.86 Eurocent) En alle benzine stations zijn dezelfde prijs, dus het maakt niet uit waar je tankt, in principe.

Rosanne gaat dit weekend naar Winnipeg om voor het eerst mee te gaan doen met een schaatswedstrijd. Ik, Caroline, ga ook mee. We gaan met een bus samen met nog meer leden van de schaatsvedreniging. De buitenbaan hier in Brandon, is sinds een week open en morgen en overmorgen wil ze daar gaan oefenen. De binnenbaan is een shorttrack baan, waar ze twee keer in de week traint. En buiten is het een lange, speedskating baan, dus dat schaatst wel even anders. Rosanne heeft dan ook twee paar schaatsen. Voor elke baan een paar. Ik ben benieuwd of het haar gaat lukken om in deze kou geen koude tenen en handen te krijgen. Er zijn soort van gelpads te koop hier, die je in je schoenen of wanten kan doen, zodat je handen/voeten warm blijven voor een paar uur. Dus die zal ze wel gebruiken, hoop ik.

Vrijdag a.s. hebben de mannen een feestmiddag en avond van hun werk. Ik moet eerst zelf werken en ga daarna nog even langs om toch kennis te maken met iedereen, want ik was ook uitgenodigd. Daarna ga ik een avondje vrijwilligerswerk doen, Operation Red Nose, tot 3 uur in de nacht. Zaterdag hebben we een diner van mijn werk, hier in Brandon. En zondag dan schaatsen in Winnipeg. Dan is het weekend wel weer gevuld. (Ik hoop dat ik nog tijd heb om te bakken??!!)
Doordat de mannen wat meer vrije tijd hebben, zijn die in de boeken gedoken. Ze willen het groot, vrachtwagen rijbewijs gaan halen. En ze bedachten dat ze daar nu mooi de tijd voor hebben. Want ja, je weet nooit eens waar het goed voor kan zijn. Bovendien heeft hun baas ook wagens die alleen met een groot rijbewijs mogen worden gereden. Dus meer mogelijkheden voor ze.

Je wilt het niet geloven, maar ik heb chocolade letters gevonden hier in de supermarkt. En wat staat er op?....gemaakt in Nederland en het is Belgische chocolade. En dan de Canadese gingerbread cookies erbij, wat zo goed als de speculaas is, dan is onze Sinterklaas ofwel Santa Claus compleet, hoor, wat de snaaierij betreft.

Ik, Caroline, werk deze week in Brandon, lekker dichtbij huis. Wel weer heel anders dan zo'n klein kantoor zoals in Oak Lake, waar ik normaal gesproken zit. En dat is toch weer even wennen. Maar ook weer leuk en een uitdaging. Het kwam goed uit, na vannacht, met die sneeuwval, dat ik niet zo ver hoefde. Hoewel de wegen meestal wel goed zijn, buiten de stad, omdat met deze kou, de sneeuw over de weg weg waait. Je kan soms wel te maken krijgen met van die sneeuwbanken. Maar er word goed geschoven en dus is de snelweg meestal goed begaanbaar.

Dit keer even geen foto's, helaas. Je ziet, door het full-time werken en de Kerstdrukte heb ik minder tijd om te schrijven. Maar ik probeer regelmatig contact met jullie te houden, hoor. Want ik hoor dat er toch wel veel mensen onze belevenissen lezen. Dat is voor mij een teken om er lekker mee door te gaan.