zaterdag 3 november 2012

Trick or treat?

De opblaasbare heks stond hier klaar met haar vuurpot om de kinderen iets te geven, maar helaas bleef het rustig aan de deur. Ik dacht dat ik vorig jaar weinig kinderen had, maar dit jaar gaan we het overtreffen. Ik heb er wel één gehad. En dat terwijl we toch meer in de stad zitten dan op het vorige adres. Jammer, nu heb ik nog de verkleedpartijen gemist. Dan volgend jaar maar. Nog twee weken en dan is de intocht al weer van Santa.

De jongens zijn eergisteren terug gekomen uit Saskatchewan. Tot zover zijn ze klaar met de klus. Er moeten nog graszoden worden gelegd en er moeten nog steenstrippen worden gelijmd op de openhaard, maar daarvoor is het nu te koud, dus dat maken ze volgend voorjaar af. Ze vonden het in ieder geval een uitdagend project en het resultaat mag er wezen. (foto's volgen)
Toch zijn ze ook wel weer blij dat de klus geklaard is, want dan hoeven ze niet meer weg van huis en hoeven ze dat eind niet meer te rijden. Want het is een saaie rit daarheen. Weinig anders te zien dan prairie. En het was een heen en weer met de klok. Want in Saskatchewan was het een uur vroeger dan bij ons. Die doen niet mee aan de Daylight Saving Time. En natuurlijk vinden Rosanne en ik het ook weer gezellig dat ze terug zijn.

Er zijn nog wat kleine klusjes bij gekomen, hier in Brandon, maar of de mannen die klaar krijgen is de vraag. De komende dagen word er vorst en sneeuw verwacht en dan zal het wel sneeuw ruimen worden. De apparaten en trucks staan in elk geval al paraat op de zaak.
Afgelopen maandag hadden we ook wat natte sneeuw en de wegen veranderden in ijsbanen. Hier kwam het zand/zout strooien wat laat op gang. Daarin zijn we in Nederland duidelijk beter. Hier in de stad waren er diverse aanrijdingen en bepaalde wegen waren zelfs tijdelijk afgesloten, omdat het te glad was. Maar gedurende de dag, smolt alles gelukkig weer weg. De auto van Kevin heeft de vorige maand al winterbanden gekregen en gisteren heeft de truck ook nieuwe all season banden gekregen. Dus we zijn gewapend tegen het witte spul. Morgenochtend toch maar wat eerder de wekker zetten, voor het geval dat...

Ik ben al weer 14 dagen bij de bank aan het werk. Nog wel in de opleidende fase, maar het bevalt me wel. Het is ongeveer 40 minuten rijden naar het werk in Oak Lake, maar zo lang de wegen goed zijn, vind ik dat niet erg. Kan ik lekker naar de radio luisteren; het nieuws van de dag horen en lekker hard mee zingen met de muziek in de auto (Zo vals als het maar kan, maar daar heeft lekker niemand last van. Ik ga effe lekker uit mijn dak). Dat vond ik in Nederland ook altijd heerlijk als ik naar De Hypotheekadviseur reed, of naar huis terug. Ik heb alleen nu geen files. Ik zie niemand die zich onderweg aan het scheren is of de make-up aan het doen is of zijn ontbijt aan het nuttigen is. Want ja, als je toch in de file sta?! Nee, hier hebben ze allemaal koffie. Overal!! In de auto, op straat en zelfs in de winkel of bij de dokter. Ik dacht dat Nederlanders zulke koffiedrinkers waren, maar hier kunnen ze er dus ook wat van. DAARVOOR gaan ze hier WEL in de file staan, in de drive thru van Timmie Hortons.
Nu is er zo weinig verkeer op de snelweg, dat ik het pedaal op cruise control heb en lekker ontspannen alle kanten op kan kijken naar de natuur. Ik zie hele valleien liggen en kan zo ver kijken. Prachtig gewoon.
De cursus was in Hamiota, 5 kwartier rijden vanaf Brandon. Ik heb diverse routes kunnen nemen er naar toe. Ik heb weer een heel stuk van de omgeving gezien. Heuvels en valleien, bomen en meertjes. Ogen tekort. Ik ben alleen nog geen wild tegen gekomen, wat ik wel had verwacht zo vroeg in de morgen.
Ik ben ook weer blij om met klanten te werken. Dat heb ik in de vorige jobs wel gemist. Kortom: het voelt weer goed om terug te zijn in de financiele wereld. Dat is toch wel mijn stekkie, hoor. Ik dacht dat dit filiaal klein zou zijn, maar we hebben 3 loketten en nog een adviseuse. En we hebben het vaak ook nog redelijk druk. Er komen ook heel veel klanten vanuit de omgeving hier bankieren. Veel indianen ook uit het Sioux Valley reservaat.

Twee weken terug zijn we naar de Wheat City (zo noemt men Brandon) Stampede (rodeo) geweest in de evenementenhal hier. Dat was mooi om te zien. Wedstrijden kalven vangen met lasso's, kalven uit kuddes vangen, stier rijden en wilde paarden berijden. Eng, maar wel spannend om te zien. Dit weekend is er Livestock expo (vee expo). Daar gaan we ook maar eens een kijkje nemen en zien wat dat is. Dan hebben we wat te doen en dan kunnen we ook daar over mee praten. Dit is tenslotte toch voor het grootste deel een agrarische provincie.

Vervolg van gisteren:
Bovenstaande schreef ik gisteren. Nu ben ik eerder thuis van mijn werk, omdat het al de hele dag sneeuwt. Ik kon nog zonder sneeuw naar mijn werk vanmorgen, maar nu zijn de wegen slecht. Het is niet al te druk op de snelweg en het verkeer is niet zo gestresst. Maar de vrachtwagens denderen wel door, want die worden per kilometer betaald. En dat is eng. Die liggen dan ook nog al eens in de berm.
De jongens zijn halverwege de dag gestopt met de klus en zijn naar huis gestuurd om te gaan slapen, want er moet sneeuw geschoven worden vannacht. Dus de plannen zijn abrupt gewijzigd. Het sneeuwt al de hele dag en er ligt al een behoorlijk pak. Zo aan de weersberichten te zien, zal de sneeuw ook niet meer gaan verdwijnen, voorlopig.

Aan de westkust van Canada is zo veel regen gevallen, dat ze daar last hebben van modderlawines. Ook hebben ze er een kleine aardbeving gehad. En aan de oostkust van Canada en ook Amerika, heeft de orkaan Sandy behoorlijk huis gehouden. Het weer is behoorlijk in de war, zo te merken.

Dit weekend gaat de klok bij ons een uur terug.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten