En we genieten nog steeds van de zomer....

We zitten nu in de tweede sessie van prachtig mooi weer. En daar genieten we heerlijk van. Want de laatste goeie zomer die ik in Nederland herinner, is volgens mij 2003. Dat was de eerste zomer, na onze verhuizing naar Abbekerk. Gisteren was het om 21.00 uur nog 33º C. Maar dan is het hier bijna al weer donker. Men spreekt hier ook al weer over de herfst. Er moet nog van alles klaar, voordat de herfst/winter aanbreekt. Dus iedereen lijkt druk te zijn. Maar wij...wij hebben ons hoofd nog heerlijk in de zomer, hoor, en willen nog niet aan de herfst denken. Ook al weten we dat het hier zo om kan slaan naar de herfst. Vandaag stond er veel wind en toen zag ik toch al wat herfstbladeren over de weg waaien.

Ik ben twee weken geleden weer begonnen met hard lopen. Maar met deze temperaturen moet je wel uitkijken. Dus 's morgens als eerste maar gaan lopen, met een fles water in de hand. Maar vandaag toch ging er een gedeelte over mijn rug om niet oververhit te raken. Gelukkig had ik veel schaduw om in te lopen. Het is vandaag 37º C. geweest. Er is ook altijd wat. 's Winters is het te koud of te glad om te lopen en 's zomers te heet. Gelukkig hebben we het lidmaatschap van de sportschool nog, de YMCA. En jawel...dat heb ik weer...van de week, tijdens het lopen, scheet er een vogel op mijn hoofd.

Vorige week zondag, hadden we niets gepland en dus zijn we naar weer een ander meer gereden. Deze hadden we nog niet bezocht. Pelican Lake, 50 minuten ten zuidoosten van Brandon. Dit is ook een erg mooi meer. Maar niet zo zeer om te zwemmen, want het water was vies. Maar er is wel veel watersport.

In het dorp, Ninette, hebben we nog een ijsje gehaald. Wat dames van een Hutterites colony, hadden hetzelfde idee. (zie foto) Die zie je hier veel, evenals de Mennonites en Amish. Deze mensen zijn grotendeels zelf voorzienend. Ze leven in een kolonie, op een soort boerderij. En om soms wat bij te verdienen maken ze handgemaakte producten, zoals meubels enzo. En dat is meestal dus van een goeie kwaliteit.

Onderweg zagen we nog een huis op een trailer klaar staan. Dat kan hier. Je bestelt een huis en zeg maar waar je hem hebben wilt. Meestal word die dan op een basement geplaatst; een ondergrondse verdieping.

Gisteren moest Erno weer water geven in de stad. Ik kwam 'm tegen met boodschappen doen en heb even een actiefoto van hem gemaakt. Vandaag moest hij een park maaien aan de rand van de stad.

Doordat zijn "Maai" maatje op vakantie was, moest hij het nu alleen doen. En dan is hij de hele dag wel bezig. Dus hij stuurde mij een sms berichtje, met de vraag of ik hem kwam vergezellen tijdens de lunch. Dat heb ik gedaan. We zaten lekker onder de bomen in de schaduw op een bankje. En af en toe kregen we de beukenootjes om onze oren van de eekhoorntjes.

De maand oktober gaan de jongens op tournee. Het bedrijf heeft twee mega klussen te doen in de provincie naast ons, Saskatchewan. Dat is een paar uur rijden en dus zullen ze er doordeweeks blijven. Alles is nieuw en dus ook weer spannend. En natuurlijk weer een enorme uitdaging om er weer een prachtig resultaat van te maken.

Doordat Erno en zijn maatje af en toe bij de legerbasis in Shilo moesten maaien, hebben ze daar kennelijk hun visitekaartje afgegeven. Want van de week kwam de baas naar Erno toe met de mededeling dat ze nu de klus binnen hadden gehaald om het hele dorp te maaien, de komende 3 jaar. Ze lagen in concurrentie met nog twee andere hoveniersbedrijven. De baas was zo blij, dat aan het eind van de dag, de champagne klaar stond bij de zaak. En da's dan toch een mooi compliment, toch?
Ook word er telkens naar de zaak gebeld, door klanten, waar de jongens en wat andere collega's dan weer een project hebben afgerond, met de mededeling, dat ze erg tevreden zijn over de gedane arbeid door de mannen. En wees eerlijk; daar krijg je energie van en maakt je enthousiast om naar de volgende klus te gaan.

Ik werk nog steeds bij hetzelfde bedrijf als Rosanne, maar ben wel druk bezig met solliciteren, omdat ik nu toch zie, dat een kantoorbaan toch beter bij me past. Ik heb nu 4 soorten banen uitgeprobeerd en dit is mijn bevinding. Het is zeker geen verloren tijd, absoluut niet. Want ik weet nu wat deze banen zijn en je kijkt er nu met andere ogen naar. Ik heb er weer iets bij geleerd. En dat is nooit weg. Ik blijf dit gewoon doen, totdat ik iets anders heb gevonden. (Er zijn ook nog wat foto's geplaatst in het fotoboek)