Life goes on...

We beginnen ons meer en meer thuis te voelen hier in Canada. We kennen de stad al vrij aardig. En we hebben veel dingen ons eigen gemaakt. In het begin is het bijvoorbeeld erg zoeken in de supermarkt naar vervangende artikelen voor je dagenlijkse boodschappen. Veel kunnen we blijven doen, zoals we gewend waren in Nederland en andere dingen hebben we aangepast. Zoals ons ontbijt. De maaltijden zijn hier erg divers. We kunnen nog heel wat leren van de Canadees, wat koken betreft. En dat hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn. Met name, de barbeque. Die gebruiken ze niet alleen voor een worstje en een hamburger. En de aardappels koken ze soms gewoon in de magnetron. De aardappel even afwassen onder de kraan, vervolgens prik je er met je vork een paar gaatjes in en leg maar in de magnetron voor 5 minuten. En gaar is ie. Ik stond er in elk geval van te kijken.

Wat het weer betreft: we hebben, in verhouding tot andere jaren, een milde winter gehad. En nu hebben we een heerlijke zomer. De zomerjas is alleen in het voorjaar (april) een beetje gebruikt, afgewisseld met de winterjas. Voor de rest is het korte broeken weer geweest tot nu toe. En daar hebben we heerlijk van genoten op onze vrije dagen.

Vanmiddag zijn Kevin en Erno met een collega gaan jagen. Op het land leven gophers (soort grond eekhoorn) en woodchucks (soort landbever) die veel gaten graven in de grond, wat gevaarlijk is voor het vee. Want die kunnen dan in zo'n gat stappen en hun poot breken. Vandaar dat de boeren niet blij met deze beestjes zijn en dus waren de jongens op jacht. Ze hebben 1 woodchuck geschoten. Weer een nieuwe ervaring. Het was een geweer met een telescoop er op en fikse kogels. Je kreeg een behoorlijke terugslag als je schoot met dat ding. En zo hebben ze weer kennis gemaakt met nieuwe mensen, de ouders van hun collega.

Rosanne moet dit weekend werken en ik kwam vanmorgen thuis van het werk en heb wat boodschappen gedaan en heb nog wat gewinkeld, terwijl de jongens weg waren. (die houden er toch niet van) En je wilt het niet geloven........de tuinmeubelen zijn weer verdwenen uit de winkel, en de KERST spullen liggen er al weer. Ja wel...Ik moet er toch even aan wennen, hoor. En dat terwijl je nog in korte broek rond loopt!!! Ja, ik weet dat de winter hier om de hoek staat. De lente en herfst zijn hier kort. Maar ik moet zeggen....als je zo'n heerlijke zomer hebt gehad, dan heb je ook wel weer zin in de winter. Tenminste, zoals hier. Veel zonneschijn en kerstgezelligheid; al vroeg. Heel veel verlichting overal. Maar we zijn toch ook nog een beetje huiverig voor de sneeuw, met name op de weg. Al is het  prachtig, hoor. Maar ook de Halloween spullen liggen al weer in de winkel. Dat feest is 31 oktober.

En Erno en Kevin hebben weer een project af bij de werkgever. Een hele mooie tuin aangelegd met een deck (soort balkon/veranda zonder dak). Erno heeft het timmerwerk gedaan en Kevin de tuinaanleg en bestrating. Uiteraard met behulp van collega's. Op weer naar het volgende werkstuk. Telkens een nieuwe uitdaging. En dan die enthousiaste verhalen van ze, elke avond, tijdens het eten. Soms werken ze aan hetzelfde project en soms werken ze ieder op een andere plek.

Ik, Caroline, ben deze week ook weer begonnen met hard lopen en sporten in de sportschool. Goh, als je bijna een jaar niet hebt gesport, dan valt het toch weer tegen. Ik kan gewoon dus weer van voor af aan beginnen met mijn hardloop programma. En de conditietraining in de sportschool......mmmm, conditie en spiertjes zijn pet. En nu volhouden, dus. Alle drukte van emigratie, weer verhuizen en Nederlandse loge's is voorbij, dus moet kunnen.

En zo gaan we alle vier ons gang. We hebben werk en een huis, al een aardige kennissen kring, hobbies en sport. Vandaag precies over 2 maanden, zitten we al weer een jaar in Canada. Door alle drukte zijn de maanden om gevlogen. We genieten elke dag hier van de natuur en de ruimte.

Wat de taal betreft: We springen al makkelijker over van Nederlands naar Engels en weer terug. De woordenschat word aardig uitgebreid. En in een snel tempo. Kevin had al twee jaar Canada ervaring, dus die praat Engels, alsof hij niet anders heeft gedaan. Zelfs bijna zonder accent. En wij gaan ook lekker, alleen dan MET accent. Maar elke dag gaat het makkelijker en sneller.

O ja, ik zei in een eerder blog, dat ik nog geen zonnebloemenvelden had gezien. Maar nu hebben we er toch een gevonden, net buiten Brandon. Al was ik eigenlijk al een week te laat voor een goeie foto, want toen waren ze nog mooier.

Er word op dit moment ook volop geoogst. De peulen/erwten, koolzaad, tarwe, gerst, vlas, rogge, aardappels etc. Een prachtig gezicht al die velden. En wat een grote machines om te oogsten, zeg. Ze gaan hier zelfs ook 's nachts door, als het vocht en weer het toe laat. Want als een boer meerdere gewassen moet oogsten (en die velden zijn iets groter dan in Nederland!!), dan moet je heel veel oogsten in korte tijd. Veel gewassen zijn ongeveer gelijk klaar. En je wilt het toch in huis hebben, voordat het weer omslaat.

Goh, ik dacht dat ik niet veel had te schrijven dit keer, maar ik zat er goed naast.