Ons nieuwe huurhuis

Ja, de verhuizing komt nu dichterbij. Per 1 juni gaan we over. Net voordat Sanne, de vriendin van Rosanne, over komt vanuit Nederland. Die komt 4 juni en dan gaan ze lekker rond trekken door de provincie, is het plan, geloof ik. Het andere huis ligt hier ongeveer een kleine kilometer vandaan. Het is alleen een aantal keren heen en weer rijden dus. We gaan een aanhanger huren bij een soort van Karwei winkel. de meeste dozen staan nog ingepakt. Maar het word wel weer even de handen uit de mouwen in ons vrije weekend. Maar het is voor een goed doel. Dit nieuwe huis staat niet te koop, dus hier kunnen we voorlopig blijven. In ieder geval een jaar en als we langer willen dan kan dat. Kunnen we er eindelijk een beetje een thuis van maken. Want als je een huis huurt, dat te koop staat, dan weet je dat je er uit moet als het verkocht word en dat geeft toch wel een onrustig gevoel. Maar daanaan komt nu dan een eind. Ik heb wat foto's in het fotoboek geplaatst, dan hebben jullie een beetje een idee wat een "condo" is.

Het voorjaar is aangebroken; de sneeuw is al een tijdje weg en de temperaturen gaan omhoog. Dan is het hier tijd voor de grote schoonmaak, zoals ze dat in Nederland voorheen ook deden. Dan willen sommigen ook meteen van overtollige rotzooi af en dus zie je hier nu ook veel bordjes met "garageverkoop" of  "tuinverkoop" staan. Dus een rommelmarkt op je eigen erf.

Kevin gaat morgen beginnen bij de nieuwe baas. Hij heeft er veel zin in en is benieuwd naar het bedrijf en de nieuwe collega's. Lekker weer in zijn eigen vakgebied aan de slag.
Erno en Kevin hebben afgelopen week beide de theorie gehaald voor het Class 3 rijbewijs, waar ik in een van de vorige stukjes over schreef. Ook zat daar een medische keuring aan vast. Over een paar weken mogen ze dan op voor het afrijden.
Vrijdag en zaterdag avond is hij met een groep jongelui in het park, hier aan de overkant, rond een kampvuur gaan zitten. Er zijn van die halve olievaten met een rooster er op en er ligt ook een stapel gehakt hout. En er staan wat bankjes en tafels. Ze hadden eerst met z'n allen wat boodschappen gedaan en toen naar het park gegaan. Vuur aan en de hotdogs aan een stok boven het vuur en eten maar. Dat was erg gezellig.

Erno is, zoals gezegd, ook aan het solliciteren naar een loondienst baan. Vandaar de Class 3 rijbewijs, want dan vergroot je de kans op werk. Hij zit er aan te denken, om Class 1 ook te gaan halen. Dat is dat je dan ook in trekkers met trailers mag rijden. Het enige wat daaraan nog wel moeilijk zal zijn, is de Air Brake. Dat stukje is extra en kennen ze in Nederland niet.
Vrachtwagenschauffeurs zijn hier in Canada altijd te kort, dus dan heb je nog sneller een baan.

Dit weekend is het stralend mooi weer en zoals het er naar uitziet, blijft dat de komende week ook zo. Click maar eens aan de zijkant op het weer van Brandon, dan kan je de verwachting voor de komende week ook zien.
Rosanne moest het hele weekend werken en dus hebben we haar zaterdag gebeld om te komen barbequen met haar klant. We hebben ze dus opgehaald en lekker buiten gezeten en genoten van een van de eerste lekkere zomerse dagen hier. Het was weer dankbaar om te zien, hoe de klant van Rosanne genoot van zo'n uitje. Het zijn van die kleine dingen, maar kan voor zo iemand zo veel betekenen.
's Avonds hebben we Yvette en Pascal op visite gehad. Die zijn net iets na ons hier komen wonen, vanuit Amerika. Hij is via een Nederlands bedrijf gaan werken in Amerika en is nu uitgezonden naar Brandon om daar te werken. Ja, je ziet het, door al die Nederlandse contacten, praten we tot nu toe net zo veel Nederlands als Engels. En toen ik bij de bank werkte, zag ik al erg veel Nederlandse namen voorbij komen, maar nu bij de tandarts weer. Ze spreken me ook wel eens aan en vragen dan of ik Nederlands ben, want dat horen ze aan het accent. Dan zijn ze zelf ook van Nederlandse afkomst of anders wel hun ouders.

Ik heb het helaas nog één week langer uitgehouden bij de tandarts. Degene die me moest inwerken, was te druk en gestresst en dat reageerde ze op mij af. Bovendien vond ik het werk niet leuk. De grootste taak is de hele dag aan de telefoon afspraken maken, bevestigen, omboeken en afzeggen. En dat is niets voor mij. Ik heb een hekel aan bellen. Dus ik heb maar gezegd dat ik er een eind aan wil breien. We hebben nu de afspraak dat ik nog even blijf, totdat ze een ander hebben voor mij. Anders lopen ze daar helemaal met de handen in het haar. We gaan netjes uit elkaar dit keer, gelukkig. En dan zie ik wel weer waar ik beland. Word vervolgd dus.