Het heeft geregend

Sinds we hier zijn, en dat is alweer bijna 6 maanden, hebben we geen hele dag regen gehad. We hebben wel eens een spatje gehad, maar dat mag geen naam hebben. Nu dan heeft het afgelopen vrijdag de hele dag geregend. En wat waren we dat weer snel zat!!
Maar de volgende dag kregen we een mooie dag. We konden heerlijk buiten zitten. Erno ging in de garage aan de slag, dus moest de nieuw getimmerde tuinset naar buiten. We hebben er lekker gebruik van kunnen maken. Toen we er 's avonds zaten te genieten van een pizza met wat drinken, kwam net, hoe kan het ook anders, de trein weer langs. De machinist zag ons zitten, stak zijn hoofd door het raampje en stak zijn duim omhoog en zwaaide. Tja, helaas moest hij nog even op zijn borrel wachten, totdat zijn dienst er op zat.
Zondag was het een ijskoude dag en kon de muts weer op en de wanten weer aan. Zo gaat dat hier dus. De temperaturen kunnen erg schommelen om deze tijd van het jaar, dat is wel duidelijk.

Ik, Caroline, heb weer een baan. Ik moest kiezen tussen twee werkgevers. De ene baan was in de zorg bij dezelfde werkgever als Rosanne. De andere baan was als receptioniste bij een tandarts. Deze laatste heb ik gekozen. Ik ben afgelopen donderdag al begonnen. Op zaterdag moest ik ook werken en dus is Erno de garage in gedoken om een nieuw werkstuk te maken. Dit keer is het een statafel geworden. En ik moet zeggen, dat die er ook weer goed uit ziet. Petje af, want hij doet alles maar van een plaatje af, zonder dat hij de maten weet.

Rosanne heeft nu twee werkhuisjes. De ene is een 67-jarige mevrouw en de andere is bij twee meiden van haar leeftijd ongeveer. Het ene meisje heeft hersenvliesontsteking gehad en later een hersenbloeding. De andere is geboren met een hersenafwijking. De moeder was aan de drank en drugs tijdens de zwangerschap. Dit meisje praat niet en ziet maar door één oog. Deze meiden kunnen het goed met Rosanne vinden. Ze luisteren graag naar dezelfde muziek en dansen dan en zo hebben ze de grootste lol. Ook de 67-jarige mevrouw is erg op Rosanne gesteld. Als ze haar uitlegd dat ze na het avondeten een spelletje yatzee gaan spelen, dan zit die mevrouw er 's middags al mee op haar schoot te wachten. Maar als het dan eenmaal zo ver is, dan zit ze toch te genieten. De radio staat dan op country muziek, want ook dat vind ze mooi.
Ja, en als de klanten dan aan het eind van je dienst vragen, wanneer je weer komt, omdat ze er weer naar uit zien, dan smelt je hart en is het toch dankbaar werk, zegt ze. Het is heel iets anders dan waar ze voor heeft geleerd, maar ze vind het toch wel erg leuk om te doen.

Het huurhuis, waarin we nu zitten, is waarschijnlijk wel verkocht. We hebben drie keer een bezichtiging gehad door dezelfde mensen en ze hebben bovendien een bod gedaan. Maar morgen komen er weer anderen kijken. Ja, dat kan hier ook, zolang er nog niets is beslist. Dus dan moeten we binnen twee maanden iets anders hebben. Dat wordt dus actief op zoek naar iets anders.

Gisteren zijn we nog langs de accountant geweest in Minnedosa, wat ongeveer 50 minuten rijden was. Op de terugweg zijn we op visite geweest bij andere Nederlandse emigranten, Arnold en Theresia, op de boerderij. Hij heeft vleeskoeien en zit nu midden in de kalverentijd. Hij heeft er nu ongeveer 90. Tweederde is bull. Deze wil hij dan voor de komende winter allemaal verkopen. En Theresia is onze kapster. Toen we aan de koffie zaten, kwamen er nog meer Nederlandse emigranten bij, Leo en Cherry met de kinderen. En zo zaten we heel gezellig aan de lange tafel met z'n allen, oer-Hollands te doen. En in de stacaravan op hun erf, zaten ook weer kersverse Nederlandse emigranten, die vorige week net zijn aangekomen. Ja, ik hoor jullie denken: Willen ze naar Canada, zoeken ze de Nederlanders op. Tja, dat "bakkie leute" krijg je er niet gemakkelijk uit bij Hollanders, denk ik.