Woensdag, 7 april 2010
Vandaag een lange tocht voor de boeg, 500 km. Maar wederom mooi weer; strak blauwe lucht. We hadden weer als een blok geslapen, want we doen elke dag veel indrukken op en we hebben natuurlijk veel op het program staan. Toch zijn we er achter, dat het heel goed is, dat dit moet om via deze stroom naar Canada te willen emigreren. Doordat we veel afspraken hebben, met werkgevers, "emigratie ambtenaren" en makelaars, kom je veel aan de weet over de diverse gebieden. Over de huizen, de economie, de bevolking, de scholen, de voorzieningen voor de jeugd en de werkgelegenheid. Heel leerzaam. En dit bepaalt ook duidelijk de voorkeur die je creëert, waar je je wilt gaan vestigen.
Na een ontbijt te hebben gehad in de Quick Stop, zijn we vertrokken om 09.50 uur naar Dauphin. Ons laatste station voor het interview met de emigratie officier in Winnipeg. Onderweg naar Dauphin reden we door een Nationaal park en daar kwamen we een eland en coyotes tegen. Goed uitkijken dus, want als je er een tegen de bumper krijgt, dan hebben we een probleem. Maar er stonden genoeg waarschuwingsborden langs de kant van de weg. Zelfs voor overstekende paard en wagens??!! Jawel, want je hebt hier diverse gemeenschappen, die een bepaald geloof volgen. Sommigen daarvan gebruiken geen moderne voorzieningen, zoals auto’s, elektrisch etc. Dus dan gaan ze per paard en wagen. Jawel, net het Kleine Huis op de Prairie. Ze kleden zich zelfs ook zo. Om 12.00 uur aangekomen in Dauphin. Hier hebben we ook de emigratie ambtenaar bezocht, Martijn, een Nederlander uit Houten (bij Utrecht) vandaan. Hij is met een Canadees verloofd en woont hier sinds eind 2001. Hij heeft ons rond gereden in deze stad van 8500 inwoners en nog 1500 vlak buiten de stad. De stad verleent zijn diensten aan ongeveer 45000 mensen. (De stad en omliggende dorpen) Hij heeft ons veel nuttige informatie kunnen geven en hij vond het zichtbaar leuk om even een middagje met Nederlanders op pad te gaan. Er wonen nu 3 stellen Nederlanders daar. Als dank twee zakken drop achter gelaten. Hier was hij erg blij mee. Om 15.50 uur zijn we weer gaan rijden naar Winnipeg, waar we weer een B&B hebben gereserveerd. Ik moet zeggen dat het ideaal is, dat je alles al van te voren kunt regelen via internet. Wat een uitvinding!! Geeft veel rust tijdens deze toch al zo drukke reis. Om 19.50 uur waren we er. Ondanks de lange rit, kom je veel relaxter aan dan in Nederland, want je hebt heel veel minder verkeer, waardoor je alle tijd hebt om om je heen te kijken.
Nog even de mails bekeken en met Kevin geskypt, want die hadden we ook al een paar dagen niet gesproken. Hij had het druk gehad.
Terwijl ik dit verslag schrijf, zitten we een paar uur vòòr het interview met de emigratie officier. Het uur van de waarheid. Krijgen we de uitnodiging om de aanvraag voor emigratie te doen of niet???!!! Hebben we in zijn ogen genoeg gedaan, om alles uit te zoeken? Zullen we een aanvulling zijn voor de economie in Manitoba? Kunnen ze onze werkervaring in Manitoba gebruiken?
We gaan het snel horen.
We melden het zo snel mogelijk. En daarna hebben we een paar dagen om nog lekker te relaxen. Geen druk meer, wat afspraken betreft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten