Woensdag, 31 maart 2010
Daar zijn we weer met weer een nieuw verslag vanuit Brandon. We zijn vandaag weer een stuk wijzer geworden. We waren weer vroeg wakker en het zonnetje pikte later heerlijk in onze kamer. We hadden de hele dag een strak blauwe lucht en het was 15 graden C. Toen we gisteren van Winnipeg naar Brandon reden, zagen we de natuur veranderen van vlak en kaal naar heuvels en bossen. Het lijkt hier op de Veluwe. Alleen natuurlijk veel ruimer. Na vandaag de stad en omgeving te hebben bekeken, kunnen we gerust vast stellen dat dit is wat we wilden verwachten. Hier is de natuur mooi, zijn er veel banen kansen en zijn de huizen veel goedkoper dan in Winnipeg. Dit is wat we zoeken. Dat konden we de eerste paar dagen nog niet zeggen. We begonnen met wederom een heerlijk ontbijt van toast, bacon and eggs, een soepkom met vers gesneden fruit en wat al niet meer wat je pakken kon. Die B&B bevallen ons zeer goed. Veel meer luxe dan in een hotel, waar ze hier meestal geen ontbijt hebben. En de bewoners kunnen ons veel vertellen. Vanmorgen zaten we aan tafel met twee heren, een uit Ottawa, in Ontario, Canada en een uit El Salvador. Erg interessant natuurlijk.
Eerst een afspraak gehad op het gemeentehuis met, laten we het noemen, een gemeente ambtenaar, die potentiële emigranten helpt met hun emigratie procedure. Zij helpt met werk en woonruimte in deze stad. Zij maakt ook een brief op voor ons met de mededeling dat zij geen problemen ziet voor ons, na emigratie, om een baan te vinden. Dit is voor ons belangrijk om aan te kunnen tonen bij het interview met de emigratie officier op 8 april.
Zij heeft ook de info voor een school voor Rosanne. Haar richting, Style en Design, is op de universiteit van Manitoba in Winnipeg. Voor Kevin is hier ook veel werk te vinden. In een straal van 100 km van Brandon zijn 39 golf banen te vinden. Ook zijn er 4 grote hoveniers bedrijven. Dit is hier natuurlijk wel seizoen gebonden, maar in de winter gaan deze mensen aan het werk als sneeuwschuiver en zand strooier. Als je goed bent als seizoenswerker, dan zal je werkgever zijn best doen om je een winterbaan te bezorgen, zodat hij zich verzekerd dat je niet naar een andere werkgever toe gaat. Deze gemeente ambtenaar heeft ook contacten met werkgevers hier en met de emigratiedienst in Winnipeg. Hier in Brandon is volop werk voor ons te vinden. Erno waarschijnlijk als vrachtwagen chauffeur, of bij de post en Caroline in de banken wereld. Ze heeft afspraken voor ons gemaakt bij potentiële werkgevers, dus morgen gaan we beide op gesprek. Niet echt al solliciteren, maar alvast contacten leggen en de arbeidsmogelijkheden binnen dat bedrijf voor ons bespreken. Brandon heeft 45000 inwoners en de mensen van de kleine omliggende dorpen zijn afhankelijk van deze stad. Totaal zijn dat ongeveer 180.000 mensen. Dus voor Caroline is er daarom heel veel werk bij banken te vinden. Hypotheken worden hier alleen via banken gesloten. Niet bij tussenpersonen. Daarna een afspraak bij West-Can Human Resource Solutions, een soort arbeids bureau. Zij heeft alle info genoteerd en heeft onze CV’s, zodat zij alvast de vacatures in de gaten kan houden voor ons, zodra wij weten wanneer we hierheen komen. Haar advies is om in het voorjaar te emigreren. Want in de winter staat hier alles redelijk stil. De verkoop van auto’s, maar ook zijn er dan dus minder banen. Ook zij maakt een brief voor de emigratie officier, om te bewijzen dat een baan voor ons hier geen probleem wordt. Hierna naar Anko, de makelaar gegaan. Hij heeft een stagiaire, Irene, voor 20 weken, sinds 1 maart. We hebben eerst even met zijn vieren ergens geluncht en toen zijn we met Anko door Brandon gereden en heeft hij ons veel woonwijken en huizen laten zien, zodat we de huizen en prijzen konden vergelijken. Er wordt heel veel bij gebouwd in Brandon. Die huizen staan heel snel. Alles wordt gebouwd met houtplaten en kunststof. Er komt geen baksteen aan te pas. Ook heeft hij wat mountain bike routes laten zien in de bossen. We zijn met Anko ook naar een andere Nederlandse emigrant gereden. Die is geëmigreerd op 3 december 2009. Via hem volgen we nu deze route om te emigreren. Hij werkt bij een Ford dealer als verkoper. Toen we bij de dealer binnen stapten, wist hij niet wat hij zag, hoewel hij wist dat we in Brandon waren. Dat was dus even leuk. Ook nog even het ziekenhuis bekeken, en daar in zit een Tim Hortons, net zoals McDonalds in Nederland, maar dan niet met hamburgers, maar met donuts, muffins en koffie. Dus even lekker koffie gedronken daar. Vandaag waren we om 17:00 uur klaar. Helemaal eens een vroegertje. We zijn naar onze kamer gegaan en tot 21:15 uur al onze mail verwerkt en ons afspraken schema bij gewerkt. Alle avonden zijn gevuld met computer werk. Jammer, want we hebben niet eens de tijd om even een rondje te lopen ’s avonds of even iets anders te gaan doen.
Er leven heel veel mensen mee, dus we ontvangen veel mails. Doordat ik vandaag jarig ben, heb ik natuurlijk ook extra veel mail ontvangen. Bedankt allemaal. Lief dat jullie daar aan gedacht hebben. Heb ik tenminste nog een beetje een ”jarig zijn” gevoel.
Nou, we stoppen er maar weer eens mee. Door alle indrukken en info gesprekken, zit het hoofd redelijk vol. Dus nu even ontspannen, voordat we gaan slapen.
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten