Donderdag, 8 april 2010
Vandaag is de grote dag. De dag van het interview. Vanmorgen, na het ontbijt, even alle papieren bij gewerkt. Het een en ander nog uit geprint en dan moet het maar klaar zijn. Op tijd zijn we met de bus naar downtown gegaan. Het was weer schitterend weer. Wel koud, uit de zon. (Vanmorgen om 07:45 uur was het 0 graden C.) Uit de bus even gekeken waar we precies moesten zijn, en toen even lekker koffie gedronken bij de Subway. We wilden naar Tim Hortons, maar daar staat standaard een ellenlange rij. Waar ook in Manitoba. Iedereen heeft het er voor over om op hun koffie te wachten. Zelfs bij de Drive Thru staan ze in de file met de auto.(De enige file die je tegen komt in Manitoba) En dat allemaal voor koffie en donuts. Wij kunnen geen eten meer zien, ondertussen. Al dat junkfood. Wat kunnen piepertjes met vlees en groente dan toch lekker zijn???!!!!
Om 14:00 uur hadden we de afspraak met de emigratie officier. Hij vroeg niet eens zo gek veel. Wat we gedaan hadden om te onderzoeken waar we wilden gaan wonen. Waar er werk mogelijkheden zijn voor ons. En wat we van de provincie vonden. Hij was zeer snel overtuigd en gaf ons de “Invitation to apply”. (Uitnodiging om je aanvraag te doen bij de provincie) De hele aanvraag hadden we bij ons (een paar kilo papier), dus die heeft hij vluchtig doorgenomen. Deze konden we gelijk achter laten. Scheelt weer tijd. In de lift van de 7e etage naar beneden, hebben we elkaar een dikke zoen gegeven. Het is ons gelukt!!! Alle spanning en drukte kunnen we nu achter ons laten. Nu gaan we nog een paar dagen vakantie vieren. Morgenavond, Erno’s verjaardag, gaan we lekker naar een hockey wedstrijd kijken. Na de beoordeling van ons dossier, krijgen we post vanuit Manitoba met de aanwijzingen hoe we de aanvraag dan naar de Canadese ambassade in Berlijn moeten doen.(2 aanvragen zijn het dus) Berlijn moet dan alleen nog de medische keuring regelen en we moeten een bewijs van goed gedrag meesturen. Dat is alles. We hebben het nogmaals aan de officier gevraagd, of de eerdere afwijzing nog last kan. Hij zei dat hij nu de beslissing had genomen, namens de federale regering, en dat wij naar Manitoba mogen komen. En daar mag de ambassade in Berlijn niet meer over beslissen. Een hele geruststelling dus. Wel hopen we dat het snel door de procedure gaat, omdat Kevin in juli 22 jaar wordt, en dan zou hij niet meer op onze aanvraag mee mogen. Dan moet hij zelf een aanvraag doen. Dat zal geen probleem zijn, maar het gaat weer extra tijd, inspanningen en geld kosten. Dus voor zijn verjaardag, 28 juli, moet de aanvraag in Berlijn liggen. De datum van binnenkomst is bindend hier voor. Het hele proces kan tussen de 6 en 12 maanden duren. De officier vertelde dat we begin 2011 zouden kunnen vertrekken naar Manitoba.
Bedankt allemaal dat jullie zo mee leefden. Dat vonden we hartstikke leuk. Wij hebben ons doel bereikt en nu gaan we nog even genieten. We hebben allebei een mooi verjaardags kado gekregen!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten