Visum binnen en allemaal aan het werk

Tja, wat ik eerder al noemde.....Als je eenmaal aan het werk bent, dan blijft er niet zo veel tijd meer over om het blog bij te houden. Maar ik ga dat toch vol houden. Want we hebben veel volgers die het nieuwe hoofdstuk van het boek willen lezen. Nou bij deze dan:

Vorige week maandag zijn we dus naar de grens met de USA gereden om Kevin's visum geldig te maken. Als we vanuit Brandon naar het zuiden rijden, dan zijn we met een uur bij de grens. Maar helaas kunnen we bij dat kantoortje het visum niet geldig maken. Dus moesten we ten zuiden van Winnipeg naar de grens. Dat was 3 uur en een kwartier rijden. Maar alles is voor elkaar. Terug hebben we een iets andere route genomen, zodat we nu veel van het zuiden hebben gezien. Er lag nauwelijks sneeuw. Het weer en de wegen waren goed, dus we troffen het. Onderweg zijn we nog door het plaatsje "Holland" gereden. En ze weten kennelijk waar Holland zo bekend om is, want er staat een molen en het woord Holland met een paar tulpjes er tussen. In het fotoboek zijn er een paar plaatjes van te zien. Ook zijn we door een klein skigebied gereden.

De volgende dag heeft Kevin een aantal zaken geregeld, zoals de zorgverzekering en het sofinummer en hij is even naar zijn werkgever gereden om te vertellen dat hij zijn visum binnen had. Meteen de volgende dag is hij begonnen met zijn baan in de sportwinkel. Hoewel het de eerste paar dagen wel zwaar was, want hij had de griep te pakken. Koortsig en gesteund door de paracetamol is hij toch naar het werk gegaan, want hij wilde graag beginnen en wilde de werkgever niet in de steek laten. Maar nu is hij helemaal weer de oude. Hij doet niet de verkoop in de winkel. Hij waxt ski's en snowboards; zet fittness apparatuur in elkaar en bezorgt dit dan bij de klant thuis en zet BMX fietsen in elkaar. Tevens voert hij de reparaties uit van deze apparaten. Het is erg afwisselend.

Bij Rosanne is het nu, na de kerstdrukte, erg rustig geworden. Ondanks dat ze twee banen heeft, draait ze nu bijna geen uren meer. De ene winkel geeft haar niets en de andere winkel geeft haar de avonduren en de weekenden. Dit vind ze uiteraard niet leuk. Dus is ze al weer verder aan het solliciteren. We zullen afwachten wat er van komt. Tot die tijd probeert ze zo veel mogelijk uren te scoren.

Erno en Kevin gaan trouw op de fiets naar het werk. Maar vanaf de komende dagen gaan we even carpoolen. Want nu word het toch echt te koud en het heeft vandaag de hele dag gesneeuwd. Met een flinke wind er bij voelde het behoorlijk koud aan. (Op de thermometer in de auto was het -15º buiten, dus met de wind zal het -25º zijn geweest.)Vergeet dan vooral niet je muts op te doen en je wanten aan. Brrrr. En dan zeggen ze nog tegen me, dat dit nog mild is voor de tijd van het jaar. Ha,ha, ja,ja. Dus ik heb, na mijn werk, Kevin maar even opgehaald en de fiets in de truck gedaan. Erno is wel op de fiets terug gereden, maar zag er wel uit als een bankovervaller. Compleet ingepakt. Maar nu moet ook hij opgeven, want morgen is het nog kouder en er ligt sneeuw. Ik, Caroline, breng Erno naar het werk, dan brengt Kevin mij weer naar het werk en zo doen we dat aan het eind van de dag weer. Want we hebben maar één auto nog. Maar we wonen dichtbij het werk en werken binnen een straal van 500 meter bij elkaar vandaan, dus dat is geen probleem. Alleen Rosanne werkt verder weg, maar aangezien die op de uren werkt, dat wij bijna terug zijn, is ook dat te regelen.

Ik ben nu al weer 3 weken aan het werk bij de bank en het bevalt goed. Ik werk inmiddels al zelf met een eigen kas. Ik weet nog niet alles, maar daarin zijn mijn collega's zeer behulpzaam. In het fotoboek heb ik wat foto's geplaatst van het bankgebouw. Ik ben blij dat ik de keuze gemaakt heb om over te stappen van het hotel naar de bank. Want ik heb hier geen avond en nachtdiensten en betere voorwaarden. Hoewel ik het ook daar naar mijn zin had, wat werk en collega's betreft.
We hebben wel 8 balies. De klanten komen geld halen, geld storten, cheques incasseren en rekeningen betalen. En elke twee weken, op vrijdag, is het druk, want dan is het "payday". Dan komt iedereen met zijn cheque om het loon op zijn rekening te laten storten. Het hangt van de werkgever af of hij meteen op je rekening stort of dat je per cheque word betaald.
Discipline is er wel. Ze hebben een strak schema, anders loopt de planning in het honderd. Dus als je een uur lunchpauze hebt, dan is het geen uur en 5 minuten. Maar daar houd ik wel van.
Het is wel even wennen dat ik full time werk, want het huishouden moet wel even gepland worden. Soms worden dan de boodschappen 's avonds gedaan. En de taken moeten worden verdeeld. Als ook dat eenmaal loopt, dan houden we toch nog tijd over voor de leuke dingen.

Vrijdag gaan we met de vrienden van Kevin en Rosanne naar een hockeywedstrijd van het team bij ons in de stad: "The Wheatkings" (de tarwekoningen). Hoort ook bij de integratie, uiteraard. Want als je in Canada woont, dan MOET je eens bij een hockey game geweest zijn. Net als het voetbal in Nederland. Alles is geregeld nu en we hebben alle vier werk dus lekker even een avondje uit met z'n allen. Op een goed 2012!