We zijn lekker bezig

Ik moest nodig schrijven in het vorige stukje, dat het bij ons nog groen was. Want twee dagen later hadden we een sneeuwstorm. We moesten die zaterdagavond uit eten hier 500 meter vandaan. Maar alles zag wit en door de sneeuwstorm zag je geen hand voor ogen. Dus je wist niet of je op de weg of in de berm reed. Je kon werkelijk niets zien. Bovendien was het nog donker ook. Dat was wel een enge ervaring, hoor. Maar voorzichtig gereden en je voelt het wel als je naast de weg zit, al is het dan wel te laat om je er nog uit te sturen. Maar het is goed gegaan, gelukkig. En met dit weer is er weinig verkeer op de weg, dus ook dat scheelt. We zijn dat hele weekend verder ook thuis gebleven.

Zoals gezegd, ben ik vorige week begonnen bij Canadian Tire, een soort van warenhuis. Ik heb leuke collega's en de Kerst sfeer is gezellig. De hele dag kerstmuziek en kerst shoppende mensen. Ik haal een container vol met aangekomen spullen uit het magazijn, open de dozen en vul de schappen. Ook vragen de mensen mij waar ze iets kunnen vinden. Dan stuur ik ze of begeleid ze naar de juiste plek. Het is niet wat ik prefereer, maar het is een begin. Ik heb wel de vuurdoop gehad, want ik begon net toen het Red Thursday en Black Friday was. Een soort van weekend met speciale aanbiedingen. Nou, en dat heb ik geweten. De mensen stonden 's morgens om 7 uur al in de rij. Ik heb de hele dag heen en weer gerend en alleen maar de mensen de weg gewezen in de winkel. Ik kwam niet aan dozen uitpakken toe. Bovendien wist ik niets te vinden, wist ik niet wat ik moest doen en mijn collega's hadden het zelf te druk om mij iets uit te leggen. Kortom: het was een hele snelle leerschool. Ik deed maar wat. Hahaha. Maar het ging. En ik heb toch een zere voeten en rug, als ik weer twee dagen heb gewerkt!! Ik ben het duidelijk niet gewend, dat lichamelijke werk. Ik ren wel twee keer per week, maar dat helpt niet voor dit werk, blijkbaar. Ik heb al twee paar schoenen geprobeerd. Dus nu nog maar een ander paar proberen. Kijken of dat helpt. Maar het is ook gewoon wennen, denk ik. Hoewel mijn collega zegt, dat de pijn in je voeten of rug nooit helemaal weg gaat. Het hoort er bij.
Ik werk trouwens part time, en zoals mijn werkschema nu laat zien, is dat maar 15 uur per week, verdeeld over 3 dagen per week. Nou, dat is niet veel, wat betekent dat ik zeker door solliciteer naar ander, administratief werk. Maar daarvoor neem ik de tijd. Nu richten we ons de komende weken lekker op de Kerst en Oud en Nieuw.

De jongens hadden twee weken vrij en deze hebben ze gebruikt om theorie te leren voor het vrachtwagen rijbewijs. En ja, dat hadden ze in Manitoba al gedaan, maar helaas moet dat hier weer opnieuw, omdat dit een andere provincie is. Ze zijn allebei deze week geslaagd en hebben hun eerste ritje in de vrachtwagen er op zitten. Ze brachten een lading kool naar Toronto. Hier in Canada moet je zelf een vrachtwagen mee brengen als je moet af rijden. En aangezien de werkgever, waar ze nu werken, in de kool, een paar vrachtwagens heeft, mogen ze met hen mee rijden en zelf, met een lege trailer, deels terug rijden. En zo oefenen ze dat, tot de zomer, dan willen ze gaan afrijden. Nee, je hoeft hier geen les te nemen. Als je de theorie hebt gehaald, mag je de vrachtwagen besturen, met iemand naast je, die het rijbewijs al heeft. Daar gebruiken ze dus mooi de winter voor, omdat ze nu toch geen hovenierswerk kunnen doen. In de zomer hebben ze het daar weer druk mee (als het goed is) en hebben ze geen tijd voor de vrachtwagen.
De werkgever kan namelijk nog wel een paar chauffeurs gebruiken, zodat er om de beurt kan worden gereden naar Toronto en omgeving om kool af te leveren. In de zomer rijden ze wel 3x per dag, maar in de winter is dat zo af en toe.
Deze week hadden ze een bestelling, dus moest Erno kool blazen en verpakken. Hij is dus eerder begonnen dan half December. De komende week gaan ze ook verder met dit werk.

Dit weekend werd er ook sneeuw voorspeld, dus Kevin moest helpen met de maïs oogst. En dat hebben ze mooi gered gisteren. Hoewel de sneeuw is uitgebleven. Komende week gaat Kevin helpen het land om ploegen, wat waarschijnlijk zo'n 3 dagen zal nemen en daarna gaat ook hij in de kool helpen.



Het huis is weer aangekleed in de Kerstsfeer. Vanmorgen zijn Erno en ik naar de Kerst parade geweest in Stayner. In Brandon hebben we de Parade ook 2 jaar bekeken, dus wilden we die hier ook zien. De stoet was lang, al waren de wagens lang niet zo mooi versierd als die in Brandon. Het was leuk om te zien, al denk ik niet dat ik volgend jaar weer ga. We hebben het nu wel gezien.

Vanmorgen hebben we Rosanne nog gesproken via Skype. Dat was even gezellig. Ze ziet er naar uit om weer thuis te komen, in Ontario. Ze heeft het nu wel gehad met het in- en uitpakken van haar koffer iedere keer. Bovendien heeft ze weer zin om te koken en bakken. Want uit eten is ze ook zat. En zo leer je die simpele, alledaagse dingen weer te waarderen. Hahaha.
Ze zit nu in Maleisië, Kuala Lumpur. Nee, niet in de buurt van de overstromingen gelukkig. Ze vindt het vreemd dat het daar Kerst is met warm weer. Je loopt er in een korte broek en t-shirt. Het klopt gewoon niet.
Hierna gaat ze nog naar Singapore en van daaruit vliegt ze terug naar Canada. Ze komt 16 December aan in Winnipeg, Manitoba. Dan moet ze nog een en ander regelen en dan is het spullen pakken en op naar Stayner, Ontario. Ze wil er 3 dagen over rijden. Maar dat hangt natuurlijk van het weer af of dat lukt. Laten we het hopen. Want wat is er mooier om met de Kerst weer compleet te zijn!!